ໃນຂະນະທີ່ມີ, ໃນຄວາມຫມາຍກວ້າງທີ່ສຸດ, ພື້ນຖານທາງພູມສາດແລະພາສາສໍາລັບການກໍານົດ "Occitan," ເສັ້ນທາງການພັດທະນາປະຕິບັດຕາມໂດຍ Occitanie ທີ່ແຕກຕ່າງຈາກປະເທດຝຣັ່ງໂດຍລວມແມ່ນຮາກຖານຢູ່ໃນຊຸດຂອງເຫດການປະຫວັດສາດແລະ protohistorical ທີ່ສໍາຄັນທີ່. ໄດ້ເຊື່ອມຕໍ່ meridian ຝຣັ່ງຢ່າງໃກ້ຊິດກັບວັດທະນະທໍາຂອງ Mediterranean ຫຼາຍກ່ວາກັບຊົນເຜົ່າເຢຍລະມັນທີ່ມີອິດທິພົນຫຼາຍໃນພາກເຫນືອ. ທໍາອິດທີ່ເຂົ້າມາໃນພາກພື້ນແມ່ນຊາວກຣີກ, ຜູ້ທີ່ກໍ່ຕັ້ງ Massalia (ປະຈຸບັນ Marseille) ໃນປີ 600 B.C. ແລະ​ໄດ້​ນໍາ​ເອົາ​ພື້ນ​ເມືອງ​ຂອງ meridian ໄດ້​ເຂົ້າ​ໄປ​ໃນ​ໂລກ​ທີ່​ມີ​ຊີ​ວິດ​ຢູ່​ແລ້ວ​ຂອງ​ການ​ຄ້າ​ກ​ເຣັກ​ເດັ່ນ​ໃນ​ເມ​ດິ​ເຕີ​ເລ​ນຽນ. ການຄ້າທາງການຄ້ານີ້ມີອິດທິພົນທາງດ້ານວັດທະນະທໍາ, ແນະນໍາປະເພນີ Hellenist ໃນສະຖາປັດຕະຍະກໍາແລະຮູບແບບຂອງຕົວເມືອງແລະອະນຸສອນສະຖານສາທາລະນະທີ່ພາກພື້ນນີ້ແບ່ງປັນກັບທະເລເມດິເຕີເລນຽນ, ແຕ່ບໍ່ແມ່ນກັບພາກເຫນືອຂອງຝຣັ່ງ. ເຫດການທີ່ສໍາຄັນທີສອງ, ຫຼືເຫດການ, ແມ່ນຄື້ນຟອງຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງຂອງ Celts ອົບພະຍົບເຂົ້າໄປໃນ isthmus Gallic, ຂັບເຄື່ອນຈາກພາກເຫນືອແລະຕາເວັນອອກໂດຍການເຄື່ອນໄຫວຂະຫຍາຍຂອງຊົນເຜົ່າເຢຍລະມັນຢູ່ດ້ານຫລັງຂອງພວກເຂົາ. Celtic "conquest" ຂອງອານາເຂດແມ່ນໂດຍການຕັ້ງຖິ່ນຖານແທນທີ່ຈະເປັນການບັງຄັບຂອງແຂນ. ເມື່ອ​ຮອດ​ເວລາ​ທີ່​ຊາວ​ໂລມ​ໄດ້​ເຂົ້າ​ມາ​ໃນ​ກາງ​ສະຕະວັດ​ທີ 2 ກ່ອນ ຄ.ສ. —ອິດ​ທິ​ພົນ​ຂອງ​ຕ່າງ​ປະ​ເທດ​ອັນ​ເລິກ​ຊຶ້ງ​ອັນ​ທີ​ສາມ—ມີ​ວັດ​ທະ​ນະ​ທຳ​ເມ​ດິ​ເຕີ​ເຣນຽນ “ທັນ​ສະ​ໄໝ” ທີ່​ຂະ​ຫຍາຍ​ຕົວ​ຢູ່​ແລ້ວ. ສະພາບອາກາດທີ່ເອື້ອອໍານວຍການຮັບຮອງເອົາການປູກພືດ "Mediterranean" ເຊັ່ນ: grapes, figs, ແລະເມັດພືດ, ໃນຂະນະທີ່ຄວາມໃກ້ຊິດແລະການຕິດຕໍ່ການຄ້າໄດ້ອໍານວຍຄວາມສະດວກໃນການຮັບຮອງເອົາຮູບແບບ Hellenic ຂອງອົງການຈັດຕັ້ງທາງສັງຄົມແລະການສະແດງອອກວັດທະນະທໍາ.

ອິດທິພົນຂອງ Hellenic, ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ທີ່ເຂັ້ມແຂງມັນອາດຈະຢູ່ໃນ Mediterranean littoral, ເປັນສິ່ງຈໍາເປັນໂດຍອີງໃສ່ການຄ້າແລະດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງໄດ້ທ້ອງຖິ່ນທີ່ເຂັ້ມແຂງກັບພື້ນທີ່ຂອງ Marseilles. ດ້ວຍການມາຂອງກອງທັບຂອງ Rome, ມີການປະກົດຕົວຄັ້ງທໍາອິດຂອງຄວາມສາມັກຄີ meridional ທີ່ໃຫຍ່ກວ່າ. ເຖິງແມ່ນວ່າການພິຊິດ Roman ໄດ້ຂະຫຍາຍອອກໄປໄກກວ່າ isthmus ພາກໃຕ້ທີ່ປະຈຸບັນ, ເວົ້າຢ່າງຖືກຕ້ອງ, Occitanie, ມັນຕົ້ນຕໍແມ່ນຢູ່ພາກໃຕ້ທີ່ຜົນກະທົບໂດຍກົງຂອງ Romanization ຮູ້ສຶກ - ສໍາລັບທີ່ນີ້ Romans ໄດ້ສ້າງຕັ້ງອານານິຄົມທີ່ແທ້ຈິງ, ແທນທີ່ຈະເປັນ outposts ທະຫານງ່າຍດາຍ. ຊາວໂລມໄດ້ນໍາສະເຫນີສິ່ງທີ່ຮູ້ສຶກວ່າໃນປັດຈຸບັນເປັນລັກສະນະທີ່ໂດດເດັ່ນຂອງພາກພື້ນ: ເມືອງທີ່ຖືກອອກແບບແລະກໍ່ສ້າງຕາມແບບຈໍາລອງຂອງຊາວໂລມັນ; ວິສາຫະກິດກະສິກໍາຄໍາສັ່ງກ່ຽວກັບຫຼັກການຂອງ latifundia; ອານຸສາວະລີທາງທະຫານ ແລະວັດວາອາຮາມສະຫຼອງພະເຈົ້າ Roman; ແຕ່, ສໍາຄັນທີ່ສຸດ, ການ Romanization ທີ່ເຂັ້ມແຂງຂອງພາສາແລະການນໍາຂອງກົດຫມາຍ Roman ໃນພາກພື້ນ.

ຄວາມສາມັກຄີອັນເປັນຈິງນີ້ບໍ່ຄົງຕົວ. ຊົນເຜົ່າເຢຍລະມັນຈາກພາກຕາເວັນອອກແລະພາກເຫນືອ, ຕົນເອງພາຍໃຕ້ຄວາມກົດດັນຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງຈາກການຂະຫຍາຍທາງຕາເວັນຕົກຂອງ Huns, ໄດ້ເຄື່ອນຍ້າຍໄປທາງທິດຕາເວັນຕົກ. ໃນຕອນເລີ່ມຕົ້ນຂອງສະຕະວັດທີຫ້າ, ລັດຖະບານຈັກກະພັດຂອງ Rome ບໍ່ສາມາດຂັດຂວາງໄດ້ການບຸກລຸກຂອງພວກເຂົາເຂົ້າໄປໃນເຂດ Gaulish. ການສູນເສຍການຍຶດຄອງພາກເຫນືອຂອງຕົນຢ່າງໄວວາໃຫ້ກັບ Vandals ແລະ Suevis ທີ່ຖືກຮຸກຮານແລະ, ຕໍ່ມາ, Franks, Rome ໄດ້ລວບລວມແລະລວບລວມການປະກົດຕົວຂອງຕົນໃນພາກໃຕ້. Gaul, Brittany, ແລະແອສປາໂຍນຖືຄວາມສໍາຄັນອັນຍິ່ງໃຫຍ່ເປັນປະເພດຂອງເຂດປ້ອງກັນສໍາລັບອິຕາລີ. ພວກ​ຜູ້​ຮຸກ​ຮານ​ທາງ​ພາກ​ເໜືອ​ຂອງ Gaul ໄດ້​ຍຶດ​ເອົາ​ອາ​ນາ​ເຂດ​ໃໝ່​ເຫຼົ່າ​ນີ້​ໂດຍ​ກຳ​ລັງ​ອາ​ວຸດ ແລະ​ໄດ້​ຕັ້ງ​ຖິ່ນ​ຖານ​ເປັນ​ຈຳ​ນວນ​ຫຼວງ​ຫຼາຍ. ໃນພາກໃຕ້, ຜູ້ມາໃຫມ່ແມ່ນ Visigoths, ຜູ້ທີ່ເປັນອິດທິພົນພາຍນອກທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສີ່ໃນພາກພື້ນ. Visigoths ໄດ້ເຂົ້າຫາການຍຶດເອົາດິນແດນໃຫມ່ເຫຼົ່ານີ້ໃນລັກສະນະທີ່ຂັດຂວາງຫນ້ອຍກວ່າການຮັບຮອງເອົາໂດຍຊົນເຜົ່າທີ່ຖືກຮຸກຮານໃນພາກເຫນືອ. ການຕັ້ງຖິ່ນຖານຂອງເຂົາເຈົ້າມີຈໍານວນຫນ້ອຍເມື່ອປຽບທຽບ - ເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ມີຄວາມສົນໃຈຫຼາຍໃນການຍຶດຄອງທີ່ດິນຄືກັບການຄຸ້ມຄອງແລະເສດຖະກິດ, ແລະດັ່ງນັ້ນເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງອະນຸຍາດໃຫ້ການປະຕິບັດວັດທະນະທໍາທີ່ມີຢູ່ແລ້ວຮ່ວມກັນກັບຂອງຕົນເອງ.

ການອ້າງອີງປະຫວັດສາດທີ່ສຳຄັນອັນທຳອິດຕໍ່ກັບຫົວໜ່ວຍ "Occitan" ເກີດຂຶ້ນໃນຍຸກກາງ. ນີ້ແມ່ນເວລາຂອງການອອກດອກຂອງພາກພື້ນໃນຂົງເຂດສິລະປະ, ວິທະຍາສາດ, ຕົວອັກສອນ, ແລະປັດຊະຍາ. ອານາຈັກຂະຫນາດນ້ອຍກວ່າຕ່າງໆຂອງພາກພື້ນໃນເວລານັ້ນໄດ້ຖືກສະຖຽນລະພາບຢູ່ໃນມືຂອງຄອບຄົວທີ່ຖືກສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນ - ສໍາລັບສ່ວນໃຫຍ່ມາຈາກຄອບຄົວທີ່ມີອໍານາດຂອງຍຸກ Gallo-Roman ແລະ Gothic ແຕ່ຍັງລວມເຖິງ "ສ້າງ" ຄອບຄົວທີ່ສູງສົ່ງຂອງເຊື້ອສາຍ Frankish, ຜູ້ທີ່ມາຮອດ. ພາກ​ພື້ນ​ໃນ​ລະ​ຫວ່າງ​ການ​ໄລຍະເວລາ Carolingian.

ໃນ​ຊຸມ​ປີ 1100 ແລະ 1200, ສາມ​ເຮືອນ​ທີ່​ສໍາ​ຄັນ​ໄດ້​ເພີ່ມ​ຂຶ້ນ​ເປັນ​ສະ​ຖາ​ນະ​ພາບ​ຂອງ​ອາ​ນາ​ຈັກ (ເຖິງ​ແມ່ນ​ວ່າ​ອາ​ຫານ​ເອ​ກະ​ລາດ​ຂະ​ຫນາດ​ນ້ອຍ​ທີ່​ມີ​ຢູ່​ໃນ Occitanie ກ່ອນ​ເວ​ລາ​ນີ້). ເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນ: Aquitaine, ໄປທາງທິດຕາເວັນຕົກ, ເຊິ່ງຕໍ່ມາໄດ້ຜ່ານ Plantagenets ກັບການປົກຄອງຂອງອັງກິດເປັນເວລາຫນຶ່ງ; ລາຊະວົງຂອງນັບຂອງ Saint-Gilles ແລະຂອງ Toulouse, ຢູ່ໃຈກາງແລະຕາເວັນອອກຂອງພາກພື້ນ, ທີ່ມີຕົວເລກສັງເກດເຫັນຫຼາຍທີ່ສຸດແມ່ນ Count Raimond IV; ແລະສຸດທ້າຍ, ໃນພາກຕາເວັນຕົກ, ພາກພື້ນຢູ່ໃນຄວາມຜິດຕໍ່ Catalans ຂອງສະເປນ. ປະຫວັດສາດຂອງພາກພື້ນຢູ່ rime ນີ້ ແມ່ນ ສໍາຄັນປະຫວັດສາດຂອງການຕໍ່ສູ້ລະຫວ່າງສາມອໍານາດນີ້.

ການສູນເສຍ, ໃນທ້າຍຊຸມປີ 1200, ໃນ Albigensian Crusades, Occitanie ໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນການສູນເສຍເອກະລາດຂອງຕົນ, ຂະບວນການສໍາເລັດໃນ 1471, ໃນເວລາທີ່ພາສາອັງກິດ Aquitaine ໄດ້ເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງຝຣັ່ງ. ບໍ່ເຄີຍເປັນນິຕິບຸກຄົນທາງດ້ານການເມືອງເອກະລາດ (ຫຼືຫນ່ວຍງານ), Occitanie ຮັກສາຄວາມໂດດເດັ່ນຂອງຕົນໂດຍຜ່ານການຮັກສາພາສາຂອງຕົນ. ພາສາໄດ້ຖືກຫ້າມບໍ່ໃຫ້ໃຊ້ຢ່າງເປັນທາງການໃນປີ 1539, ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງເລີ່ມຕົ້ນການຫຼຸດລົງຂອງກຽດສັກສີເຊັ່ນດຽວກັນກັບການນໍາໃຊ້, ເຖິງແມ່ນວ່າມັນບໍ່ເຄີຍຫາຍໄປຫມົດ. ນັກກະວີ Mistral, ໂດຍຜ່ານການເຮັດວຽກຂອງລາວກັບພາສາ Provençal ຂອງ Occitan ໃນທ້າຍຊຸມປີ 1800 ແລະຕົ້ນຊຸມປີ 1900, ແມ່ນຫນຶ່ງໃນບັນດາຜູ້ທໍາອິດທີ່ນໍາເອົາຄວາມເຄົາລົບແລະການຍົກຍ້ອງຂອງພາສາດັ່ງກ່າວກັບຄືນມາ. ລາວແລະເພື່ອນຮ່ວມງານບາງຄົນກໍ່ຕັ້ງການເຄື່ອນໄຫວ, Félibrige, ອຸທິດຕົນເພື່ອການສ້າງມາດຕະຖານ Occitan ບົນພື້ນຖານພາສາຂອງ Provençal ແລະພັດທະນາການອອກສຽງທີ່ຈະຂຽນໃນມັນ. ຕະຫຼອດປະຫວັດສາດຂອງມັນ, Félibrige ໄດ້ຮັບຄວາມເດືອດຮ້ອນລະຫວ່າງສະມາຊິກຂອງຕົນ - ສ່ວນຫນຶ່ງແມ່ນຍ້ອນຄວາມພາກພູມໃຈຂອງສະຖານທີ່ພຽງແຕ່ຫນຶ່ງຂອງພາສາ Occitanie ຈໍານວນຫຼາຍ, ແລະເນື່ອງຈາກວ່າການເຄື່ອນໄຫວໃນໄວໆນີ້ມີບົດບາດທາງດ້ານການເມືອງເຊັ່ນດຽວກັນ, ແທນທີ່ຈະຈໍາກັດຕົວມັນເອງ. ຕໍ່ກັບຄວາມກັງວົນທາງດ້ານພາສາ ແລະວັນນະຄະດີຢ່າງດຽວ. ບົດບາດໃນປັດຈຸບັນຂອງຕົນໄດ້ສູນເສຍຄວາມກະຕືລືລົ້ນທາງດ້ານການເມືອງໃນອະດີດ, ເຮັດໃຫ້ມີການເຄື່ອນໄຫວໃນພາກພື້ນທີ່ມີການເຄື່ອນໄຫວຂອງພວກຫົວຮຸນແຮງຫຼາຍຂຶ້ນ.

ໃນລະຫວ່າງສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີ 2, ຄວາມກັງວົນຂອງການເຄື່ອນໄຫວຂອງພາກພື້ນ Occitan ໄດ້ສອດຄ່ອງສະມາຊິກສ່ວນໃຫຍ່ຂອງເຂົາເຈົ້າໃນການສະຫນັບສະຫນູນ Petain—ຂໍ້ຍົກເວັ້ນລວມທັງ Simone Weil ແລະ René Nelli. ໃນໄລຍະຕົ້ນປີຫຼັງສົງຄາມ, ສະຖາບັນ d'Estudis Occitans ໄດ້ພະຍາຍາມສ້າງວິທີການໃຫມ່ໃນແນວຄວາມຄິດຂອງພາກພື້ນ, ກາຍເປັນຄູ່ແຂ່ງທາງອຸດົມການຂອງ Félibrige. ບັນຫາເສດຖະກິດຂອງພາກພື້ນ, ທີ່ເກີດຂຶ້ນຈາກຄວາມຈິງທີ່ວ່າມັນຍັງຄົງເປັນກະສິກໍາສ່ວນໃຫຍ່ໃນເສດຖະກິດແຫ່ງຊາດທີ່ເອື້ອອໍານວຍໃຫ້ອຸດສາຫະກໍາ, ໄດ້ລ້ຽງດູການເຄື່ອນໄຫວຂອງພາກພື້ນ, ເຮັດໃຫ້ເກີດການອ້າງເອົາ "ການເປັນອານານິຄົມພາຍໃນ" ໂດຍລັດຖະບານປາຣີແລະໂຄງສ້າງທາງດ້ານການເງິນ. ຂົງ​ເຂດ​ໃນ​ທຸກ​ມື້​ນີ້​ຖືກ​ແບ່ງ​ແຍກ​ອອກ​ຈາກ​ບັນດາ​ພັກ​ຝ່າຍ​ຄ້ານ​ທາງ​ການ​ເມືອງ, ​ເຮັດ​ໃຫ້​ບັນດາ​ຄວາມ​ມານະ​ພະຍາຍາມ​ຮ່ວມ​ກັນ​ເພື່ອ​ໃຫ້​ພາກ​ພື້ນ​ດີ​ຂຶ້ນ​ໂດຍ​ລວມ​ແມ່ນ​ຍາກ​ໃນ​ການ​ຈັດ​ຕັ້ງ. ບາງທີອາດມີອິດທິພົນທີ່ສຸດຂອງສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ການເຄື່ອນໄຫວຂອງຄູ່ແຂ່ງແມ່ນ Comitat Occitan d'Estudis e d'Accion, ສ້າງຕັ້ງຂື້ນໃນປີ 1961, ເຊິ່ງຜູ້ກໍ່ຕັ້ງທໍາອິດນິຍົມໃຊ້ຄໍາວ່າ "ອານານິຄົມພາຍໃນ" ແລະສຸມໃສ່ການເພີ່ມທະວີການປົກຄອງຂອງຊຸມຊົນທ້ອງຖິ່ນພາຍໃນພາກພື້ນ. ກຸ່ມນີ້, ຍຶດເອົາໃນປີ 1971 ໂດຍອົງການຫົວຮຸນແຮງ ແລະປະຕິວັດທີ່ມີຊື່ວ່າ Lutte Occitane, ໄດ້ກົດດັນໃນທຸກວັນນີ້ ເພື່ອແນໃສ່ສ້າງກຸ່ມ Occitanie ທີ່ເປັນເອກະລາດ, ແລະມັນລະບຸຕົນເອງຢ່າງແຂງແຮງກັບການເຄື່ອນໄຫວປະທ້ວງຂອງຊົນຊັ້ນກຳມະກອນທົ່ວປະເທດຝຣັ່ງ.