ສາສະຫນາຂອງ Mangbetu ແມ່ນສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນໃນວັດທະນະທໍາອຸປະກອນການຂອງເຂົາເຈົ້າ. ຄວາມຮັ່ງມີທາງດ້ານວັດຖຸຂອງ "ຜູ້ປົກຄອງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່" ລວມມີຫຼາຍລາຍການທີ່ສະຫງວນໄວ້ສໍາລັບການນໍາໃຊ້ສະເພາະຂອງເຂົາເຈົ້າແລະເປັນສັນຍາລັກຂອງການເຊື່ອມຕໍ່ຂອງເຂົາເຈົ້າກັບສິດອໍານາດອັນສູງສົ່ງ. ສໍາລັບຕົວຢ່າງ, ຜິວຫນັງ, ຫາງ, ແຂ້ວ, ແລະຮອຍທພບຂອງເສືອດາວແມ່ນສັກສິດແລະຖືກສະຫງວນໄວ້ສໍາລັບການນໍາໃຊ້ຂອງກະສັດຜູ້ດຽວ; the nekire (whistle) ແລະ bangbwa ( war drum ) ຖືກໃຊ້ສະເພາະໂດຍກະສັດເພື່ອປົກປ້ອງປະຊາຊົນ ຫຼືສິນຄ້າຂອງລາວ ຫຼືເພື່ອນໍາເອົາຄວາມໂຊກດີ. ກະສັດຍັງຖືກເຊື່ອກັນວ່າມີຄວາມສາມາດຄວບຄຸມຝົນ, ເຊິ່ງພຣະອົງບໍ່ໄດ້ໃຊ້ເພື່ອຊ່ວຍໃນການປູກພືດ, ແຕ່ອະນຸຍາດໃຫ້ມີການຊຸມນຸມນອກເຮືອນແລະເປັນອາວຸດໃນສົງຄາມ.

ໃນສະຕະວັດທີ 19th ກໍາລັງອັນມະຫັດສະຈັນອີກອັນໜຶ່ງໄດ້ເຂົ້າສູ່ສັງຄົມ Mangbetu, ອາດຈະຢູ່ໃນສະພາບຂອງສັງຄົມລັບທີ່ສຸມໃສ່ການຕໍ່ຕ້ານ Mangbetu ກັບລັດທິອານານິຄົມ, ແຕ່ບາງທີກ່ອນໜ້ານັ້ນ, ໃນຊຸມປີ 1850. ໃນຕອນເລີ່ມຕົ້ນ, ກໍາລັງນີ້, ເອີ້ນວ່າ nebeli, ເບິ່ງຄືວ່າເປັນ potion ທີ່ສາມາດດຶງດູດສັດກັບດັກແລະປາບສັດຢ້ານ. ຕໍ່ມາ, ມັນຖືກນໍາໃຊ້ເພື່ອທໍາລາຍສັດຕູ. ໃນທີ່ສຸດ, ການໃຊ້ຂອງມັນໄດ້ຖືກລວມເຂົ້າໃນພິທີກໍາຂອງສັງຄົມລັບ, ເຊິ່ງເອີ້ນກັນວ່າ nebeli, ຈຸດປະສົງແມ່ນເພື່ອປົກປ້ອງຊຸມຊົນຂະຫນາດໃຫຍ່ແລະວັດທະນະທໍາຂອງມັນ. ຜູ້ນໍາ Mangbetu ສ່ວນໃຫຍ່ໃນສະຕະວັດທີ 20 ແມ່ນສະມາຊິກຂອງ nebeli, ແລະສ່ວນໃຫຍ່ໄດ້ໃຊ້ສັງຄົມເພື່ອເສີມສ້າງການປົກຄອງຂອງພວກເຂົາຕໍ່ວິຊາຂອງພວກເຂົາ.

ລັດທິອານານິຄົມຂອງປະເທດແບນຊິກ, ເລີ່ມຕົ້ນໃນສະຕະວັດທີ 20, ມີການປ່ຽນແປງສັງຄົມ Mangbetu ຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ. ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວ, ມີການຍອມຮັບກົດລະບຽບຂອງແບນຊິກໂດຍບໍ່ມີການຮ່ວມມື Mangbetu ຢ່າງເຕັມທີ່ຫຼືການມີສ່ວນຮ່ວມໃນລະບົບການປົກຄອງຂອງແບນຊິກ. ຊາວ Mangbetu ແລະວິຊາຂອງພວກເຂົາຍອມຮັບຄຣິສຕຽນຊ້າຫຼາຍແລະສົ່ງລູກນ້ອຍຂອງພວກເຂົາໄປໂຮງຮຽນເອີຣົບ. ການຜະລິດພືດເປັນເງິນສົດຕໍ່າກວ່າ Mangbetu ແລະຖືກສະກັດອອກມາຢ່າງເຈັບປວດຫຼາຍກວ່າບ່ອນອື່ນໃນອານານິຄົມຂອງແບນຊິກ. ເມື່ອບັນດາເມືອງໃຫຍ່ຂຶ້ນຢູ່ອ້ອມແອ້ມສູນບໍລິຫານ ແລະ ການຄ້າ, ຊາວ Mangbetu ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມເປັນຈໍານວນໜ້ອຍ. ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ກຸ່ມອື່ນໆ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນຊາວ Budu, ໄດ້ກາຍເປັນພະນັກງານ, ຄົນຮັບໃຊ້, ຄົນຂັບລົດ, ຄົນງານ, ຜູ້ຂາຍ, ແລະນັກຮຽນ.

ຄໍາອະທິບາຍທົ່ວໄປສໍາລັບຄວາມສໍາເລັດຂອງ Budu (ແລະຄວາມລົ້ມເຫລວຂອງ Mangbetu) ແມ່ນວ່າ Budu ໄດ້ຖືກໂຈມຕີຈາກ Mangbetu ໃນເວລາຕິດຕໍ່ກັບອານານິຄົມ, ແລະດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງສອດຄ່ອງກັບຄວາມປາດຖະຫນາຂອງເອີຣົບເພື່ອຊ່ວຍປະຢັດຕົນເອງ. ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ມັງຄຸດ, ຜູ້ທີ່ເປັນຜູ້ພິຊິດຄວາມພູມໃຈ, ໄດ້ຖອນຕົວອອກຈາກການຕໍ່ຕ້ານແລະມັກທີ່ຈະລະນຶກເຖິງຄວາມສະຫງ່າລາສີໃນອະດີດແລະວາງແຜນການກັບຄືນສູ່ອໍານາດ. ມັນເປັນທີ່ຊັດເຈນວ່າກຽດສັກສີຂອງ Mangbetu ໄດ້ປະສົບກັບການສູນເສຍສໍາລອງຂອງພວກເຂົາ, ການສິ້ນສຸດຂອງການໂຈມຕີ, ຄວາມອັບອາຍຂອງການຖືກເອົາຊະນະ, ແລະຄວາມອັບອາຍອື່ນໆ, ແຕ່ນະໂຍບາຍອານານິຄົມຍັງຮັກສາ Mangbetu ຈາກການພັດທະນາຢ່າງສໍາເລັດຜົນ. ໂດຍ​ການ​ຫ້າມ​ບໍ່​ໃຫ້​ກິດ​ຈະ​ກໍາ​ການ​ທຸ​ລະ​ກິດ​ຂອງ​ເຊື້ອ​ສາຍ​, ໂດຍ​ການ​ຫຼຸດ​ຜ່ອນ​ກຽດ​ສັກ​ສີ​ຂອງ​ສານ Mangbetu, ໂດຍ​ການ​ຄວບ​ຄຸມ​ການ​ສືບ​ທອດ, ແລະ​ໂດຍ​ການ​ເສີມ​ຂະ​ຫຍາຍ​ອໍາ​ນາດ​ຂອງ "ບັນ​ດາ​ຜູ້​ຍິ່ງ​ໃຫຍ່" ເພື່ອ​ຮັກ​ສາ​ວິ​ຊາ​ການ​ໃນ​ສາຍ, colonizer ໄດ້​ສະ​ກັດ​ກັ້ນ​ວັດ​ທະ​ນະ​ທໍາ Mangbetu ໄດ້​ຢ່າງ​ມີ​ປະ​ສິດ​ທິ​ຜົນ.