மங்பேடுவின் மதம் அவர்களின் பொருள் கலாச்சாரத்தில் பிரதிபலிக்கிறது. "பெரிய ஆட்சியாளர்களின்" பொருள் செல்வம் அவர்களின் பிரத்தியேக பயன்பாட்டிற்காக ஒதுக்கப்பட்ட பல பொருட்களை உள்ளடக்கியது மற்றும் தெய்வீக அதிகாரத்துடன் அவர்களின் தொடர்புகளை அடையாளப்படுத்தியது. உதாரணமாக, சிறுத்தைகளின் தோல், வால், பற்கள் மற்றும் நகங்கள் ஆகியவை புனிதமானவை மற்றும் அவை அரசனின் பயன்பாட்டிற்காக மட்டுமே ஒதுக்கப்பட்டன; nekire (விசில்) மற்றும் bangbwa (போர் டிரம்) ராஜாவால் பிரத்தியேகமாக தனது மக்களை அல்லது பொருட்களை பாதுகாக்க அல்லது அதிர்ஷ்டத்தை கொண்டு வர பயன்படுத்தப்பட்டது. ராஜாவுக்கு மழையைக் கட்டுப்படுத்தும் திறன் இருப்பதாக நம்பப்பட்டது, அவர் பயிர்களுக்கு உதவாமல், வெளிப்புறக் கூட்டங்களை அனுமதிப்பதற்கும் போரில் ஆயுதமாக பணியாற்றுவதற்கும் பயன்படுத்தினார்.

பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில் மற்றொரு அமானுஷ்ய சக்தி மங்பேடு சமூகத்தில் நுழைந்தது, இது ஒரு இரகசிய சமுதாயத்தின் பின்னணியில், காலனித்துவத்திற்கு மங்பெட்டு எதிர்ப்பில் கவனம் செலுத்தியது, ஆனால் அதற்கு முன்னதாக, 1850 களில். தொடக்கத்தில், nebeli, என்று அழைக்கப்படும் இந்த சக்தி விலங்குகளை பொறிகளுக்கு ஈர்க்கும் மற்றும் பயப்படும் விலங்குகளை அடக்கக்கூடிய ஒரு மருந்தாக இருந்ததாகத் தெரிகிறது. பின்னர், எதிரிகளை தோற்கடிக்க பயன்படுத்தப்பட்டது. இறுதியில், அதன் பயன்பாடு ஒரு ரகசிய சமுதாயத்தின் சடங்குகளில் இணைக்கப்பட்டது, இது நெபெலி என்றும் அழைக்கப்படுகிறது, இதன் நோக்கம் பெரிய சமூகத்தையும் அதன் கலாச்சாரத்தையும் பாதுகாப்பதாகும். இருபதாம் நூற்றாண்டின் பெரும்பாலான மங்பேட்டு தலைவர்கள் நெபெலி உறுப்பினர்களாக இருந்தனர், மேலும் பெரும்பாலானவர்கள் தங்கள் குடிமக்கள் மீது தங்கள் ஆட்சியை வலுப்படுத்த சமூகத்தைப் பயன்படுத்தினர்.

பெல்ஜிய காலனித்துவம், இருபதாம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் தொடங்கி, மங்பெட்டு சமூகத்தை கடுமையாக மாற்றியது. பொதுவாகப் பேசினால், பெல்ஜிய நிர்வாக அமைப்பில் முழு மங்பெட்டு ஒத்துழைப்பு அல்லது பங்கு இல்லாமல் பெல்ஜிய ஆட்சி ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது. மங்பேடு மற்றும் அவர்களது குடிமக்கள் மிக மெதுவாக கிறிஸ்தவத்தை ஏற்றுக்கொண்டனர் மற்றும் அவர்களின் சில குழந்தைகளை ஐரோப்பிய பள்ளிகளுக்கு அனுப்பினர். பெல்ஜிய காலனியில் மற்ற இடங்களை விட பணப்பயிர்களின் மங்பெட்டு உற்பத்தி குறைவாகவும் வலிமிகுந்ததாகவும் இருந்தது. நிர்வாக மற்றும் வணிக மையங்களைச் சுற்றி நகரங்கள் வளர்ந்தபோது, ​​மங்பேடு ஒப்பீட்டளவில் சிறிய எண்ணிக்கையில் பங்கேற்றது. இதற்கு நேர்மாறாக, மற்ற குழுக்கள், குறிப்பாக புடு, எழுத்தர்கள், வேலைக்காரர்கள், ஓட்டுநர்கள், தொழிலாளர்கள், விற்பனையாளர்கள் மற்றும் மாணவர்களாக ஆனார்கள்.

புடு வெற்றிகளுக்கு (மற்றும் மாங்பேடு தோல்விகள்) நிலவும் விளக்கம் என்னவென்றால், புடு காலனித்துவத் தொடர்பின் போது மங்பேடுவிடமிருந்து தாக்குதலுக்கு உள்ளானார், எனவே தங்களைக் காப்பாற்றிக் கொள்வதற்காக ஐரோப்பிய விருப்பங்களுக்கு இணங்கினார்கள். மாறாக, பெருமைமிக்க வெற்றியாளர்களாக இருந்த மங்பேடு, மறுப்புடன் பின்வாங்கி, கடந்த கால பெருமைகளை நினைவுபடுத்தி, மீண்டும் ஆட்சிக்கு வர சதி செய்ய விரும்பினர். அடிமைகளின் இழப்பு, சோதனையின் முடிவு, கைப்பற்றப்பட்ட அவமானம் மற்றும் இதுபோன்ற பிற அவமானங்களால் மாங்பேட்டு கௌரவம் பாதிக்கப்பட்டது என்பது தெளிவாகிறது, ஆனால் காலனித்துவக் கொள்கைகளும் மங்பேட்டுவை இன்னும் வெற்றிகரமாக வளரவிடாமல் தடுத்தன. பரம்பரைகளின் தொழில் முனைவோர் செயல்பாட்டைத் தடுப்பதன் மூலம், கௌரவத்தைக் குறைப்பதன் மூலம்மங்பெட்டு நீதிமன்றத்தின், வாரிசுகளை ஒழுங்குபடுத்துவதன் மூலமும், குடிமக்களை வரிசையில் வைத்திருக்க "பெரிய ஆட்சியாளர்களின்" அதிகாரத்தை வலுப்படுத்துவதன் மூலமும், காலனித்துவவாதிகள் மங்பெட்டு கலாச்சாரத்தை திறம்பட அடக்கினர்.