منگبيتو جو مذهب انهن جي مادي ثقافت ۾ ظاهر ٿئي ٿو. "عظيم حڪمرانن" جي مادي دولت ۾ ڪيتريون ئي شيون شامل هيون جيڪي انهن جي خاص استعمال لاءِ محفوظ هيون ۽ جيڪي خدائي اختيار سان سندن لاڳاپن جي علامت هئا. مثال طور، چيتا جي چمڙي، پڇ، ڏند ۽ پنن مقدس هئا ۽ اڪيلي بادشاهه جي استعمال لاءِ مخصوص هئا. nekire (سيٽي) ۽ bangbwa (جنگي ڊرم) خاص طور تي بادشاهه پنهنجي ماڻهن يا سامان جي حفاظت لاءِ يا سٺي قسمت آڻڻ لاءِ استعمال ڪندا هئا. بادشاھه وٽ برسات کي ڪنٽرول ڪرڻ جي صلاحيت پڻ سمجھي ويندي ھئي، جنھن کي ھو فصلن جي مدد لاءِ نه پر ٻاھرين گڏجاڻين جي اجازت ڏيڻ ۽ جنگ ۾ ھٿيار طور استعمال ڪندو ھو.

اڻويهين صديءَ ۾ هڪ ٻي مافوق الفطرت قوت منگبيتو سماج ۾ داخل ٿي، ممڪن طور تي هڪ ڳجهي سماج جي حوالي سان جيڪا منگبيتو نوآبادياتيزم جي مخالفت تي مرکوز هئي، پر شايد ان کان به اڳ، 1850ع ۾. شروعات ۾، هي قوت، جنهن کي نيبلي، سڏيو ويندو آهي، اهو لڳي ٿو ته اهو هڪ دوا هو، جيڪو جانورن کي ڇڪڻ ۽ خوفناڪ جانورن کي پنهنجي تابع ڪري سگهي ٿو. بعد ۾، اهو دشمنن کي شڪست ڏيڻ لاء استعمال ڪيو ويو. آخرڪار، ان جو استعمال هڪ ڳجهي سماج جي رسمن ۾ شامل ڪيو ويو، جنهن کي نيبلي پڻ سڏيو ويندو آهي، جنهن جو مقصد وڏي برادري ۽ ان جي ثقافت جي حفاظت ڪرڻ هو. ويهين صديءَ جا اڪثر منگبيتو اڳواڻ نيبلي ميمبر هئا، ۽ اڪثر سماج کي پنهنجي رعيت تي پنهنجي حڪمراني کي مضبوط ڪرڻ لاءِ استعمال ڪندا هئا.

بيلجيم نوآبادياتيزم، شروعاتي طور تي ويهين صديء جي شروعات ۾، منگبيتو سماج کي انتهائي تبديل ڪيو. عام طور تي ڳالهائڻ، بيلجيم جي انتظامي نظام ۾ مڪمل Mangbetu تعاون يا شموليت کان سواء بيلجيم جي حڪمراني کي قبول ڪيو ويو. منگبيتو ۽ انهن جي رعيت عيسائيت کي تمام سست رفتاري سان قبول ڪيو ۽ پنهنجن ٻارن مان ٿورڙن کي يورپي اسڪولن ۾ موڪليو. نقد فصلن جي منگبيتو پيداوار گهٽ هئي ۽ بيلجيم ڪالوني جي ٻين هنڌن جي ڀيٽ ۾ وڌيڪ دردناڪ نموني ڪڍي وئي. جڏهن شهر انتظامي ۽ تجارتي مرڪزن جي چوڌاري وڌي ويا، منگبيتو نسبتا ننڍڙي تعداد ۾ حصو ورتو. ان جي ابتڙ، ٻيا گروهه، خاص ڪري بودو، ڪلارڪ، نوڪر، ڊرائيور، مزدور، وينڊرز ۽ شاگرد بڻجي ويا.

Budu ڪاميابين (۽ Mangbetu ناڪامين) لاء هڪ موجوده وضاحت اها آهي ته Budu نوآبادياتي رابطي جي وقت منگبيتو جي حملي هيٺ هئا، ۽ تنهنڪري پاڻ کي بچائڻ لاء يورپي خواهشن جي مطابق. ان جي ابتڙ، منگبيتو، جيڪي فخريه فاتح هئا، انهن جي مخالفت ۾ پوئتي هٽي ويا ۽ ماضي جي عظمتن کي ياد ڪرڻ ۽ اقتدار ۾ واپسي جي سازش کي ترجيح ڏني. واضح رهي ته منگبيتو جي وقار کي انهن جي غلامن جي نقصان، حملي جي خاتمي، فتح ٿيڻ جي ذلت ۽ ٻين اهڙين ذلتن جو شڪار ٿيو، پر نوآبادياتي پاليسين پڻ منگبيتو کي وڌيڪ ڪاميابيءَ سان ترقي ڪرڻ کان روڪيو. نسب جي ڪاروباري سرگرمي کي منع ڪندي، وقار کي گهٽائڻ سانMangbetu ڪورٽ جي، جانشين کي منظم ڪندي، ۽ "عظيم حڪمرانن" جي طاقت کي مضبوط ڪري مضمونن کي قطار ۾ رکڻ لاء، نوآبادين کي مؤثر طور تي منگبيتو ڪلچر کي دٻايو.