பதினேழாம் நூற்றாண்டில் ரஷ்யர்களுடனான முதல் தொடர்புக்கு முன்பே யாகுட் வாய்வழி வரலாறுகள் தொடங்குகின்றன. எடுத்துக்காட்டாக, olonkho (காவியங்கள்) குறைந்தபட்சம் பத்தாம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்தது, இனங்களுக்கிடையேயான கலப்பு, பதட்டங்கள் மற்றும் எழுச்சி ஆகியவற்றின் காலம் யாகுட் பழங்குடி இணைப்புகளை வரையறுப்பதில் ஒரு வடிவ காலகட்டமாக இருக்கலாம். குரியகோன் மக்களுடன் சில கோட்பாடுகளில் அடையாளம் காணப்பட்ட யாகுட்டின் மூதாதையர்கள், பைக்கால் ஏரிக்கு அருகிலுள்ள ஒரு பகுதியில் வாழ்ந்தனர் மற்றும் சீனாவின் எல்லையில் உள்ள உய்குர் மாநிலத்தின் ஒரு பகுதியாக இருக்கலாம் என்று இனவியல் மற்றும் தொல்பொருள் தகவல்கள் தெரிவிக்கின்றன. பதினான்காம் நூற்றாண்டில், யாகுட் மூதாதையர்கள் வடக்கே குடிபெயர்ந்தனர், ஒருவேளை சிறிய அகதி குழுக்களாக, குதிரைகள் மற்றும் கால்நடைகளுடன். லீனா பள்ளத்தாக்குக்கு வந்த பிறகு, அவர்கள் பூர்வீக ஈவன்க் மற்றும் யுகாகிர் நாடோடிகளுடன் சண்டையிட்டு திருமணம் செய்து கொண்டனர். இவ்வாறு, வடக்கு சைபீரியர்கள், சீனர்கள், மங்கோலியர்கள் மற்றும் துருக்கிய மக்களுடன் அமைதியான மற்றும் போர்க்குணமிக்க உறவுகள் ரஷ்ய மேலாதிக்கத்திற்கு முந்தியது.

1620 களில் கோசாக்ஸின் முதல் கட்சிகள் லீனா நதிக்கு வந்தபோது, ​​யாகுட் அவர்களை விருந்தோம்பல் மற்றும் எச்சரிக்கையுடன் வரவேற்றார். முதலில் புகழ்பெற்ற யாகுட் ஹீரோ டைஜின் தலைமையில் பல மோதல்கள் மற்றும் கிளர்ச்சிகள் நடந்தன. 1642 இல் லீனா பள்ளத்தாக்கு மன்னருக்குக் காணிக்கையாக இருந்தது; ஒரு வலிமையான யாகுட் கோட்டையின் நீண்ட முற்றுகைக்குப் பிறகுதான் அமைதி வென்றது. 1700 வாக்கில் யாகுட்ஸ்க் கோட்டை குடியேற்றம் (1632 இல் நிறுவப்பட்டது) ஒரு பரபரப்பான ரஷ்ய நிர்வாக, வணிக மற்றும் மத மையமாக இருந்தது மற்றும் ஒரு தொடக்க புள்ளியாக இருந்தது.கம்சட்கா மற்றும் சுகோட்காவில் மேலும் ஆய்வு. சில யாகுட் அவர்கள் முன்பு ஆதிக்கம் செலுத்தாத வடகிழக்கு பகுதிகளுக்கு நகர்ந்து, ஈவ்ன்க் மற்றும் யுகாகிரை மேலும் ஒருங்கிணைத்தனர். இருப்பினும், பெரும்பாலான யாகுட்கள் மத்திய புல்வெளிகளில் இருந்தனர், சில சமயங்களில் ரஷ்யர்களை ஒருங்கிணைத்தனர். யாகுட் தலைவர்கள் ரஷ்ய தளபதிகள் மற்றும் கவர்னர்களுடன் ஒத்துழைத்தனர், வர்த்தகம், ஃபர்-வரி வசூல், போக்குவரத்து மற்றும் அஞ்சல் அமைப்பு ஆகியவற்றில் தீவிரமாக இருந்தனர். குதிரை சலசலப்பு மற்றும் அவ்வப்போது ரஷ்ய எதிர்ப்பு வன்முறை தொடர்ந்தாலும், யாகுட் சமூகங்களுக்கு இடையே சண்டை குறைந்தது. உதாரணமாக, மஞ்சாரி என்ற யாகுட் ராபின் ஹூட், பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில் ஏழைகளுக்கு (பொதுவாக யாகுட்) கொடுப்பதற்காக பணக்காரர்களிடமிருந்து (பொதுவாக ரஷ்யர்கள்) திருடிய இசைக்குழுவை வழிநடத்தினார். ரஷ்ய ஆர்த்தடாக்ஸ் பாதிரியார்கள் யாகுடியா வழியாக பரவினர், ஆனால் அவர்களைப் பின்பற்றுபவர்கள் முக்கியமாக முக்கிய நகரங்களில் இருந்தனர்.

1900 வாக்கில், ரஷ்ய வணிகர்கள் மற்றும் அரசியல் நாடுகடத்தப்பட்டவர்களால் செல்வாக்கு பெற்ற யாகுட் அறிவுஜீவிகள், யாகுட் யூனியன் என்ற கட்சியை உருவாக்கினர். ஒயுன்ஸ்கி மற்றும் அம்மோசோவ் போன்ற யாகுட் புரட்சியாளர்கள் ஜார்ஜிய ஆர்ட்ஜோனிகிட்சே போன்ற போல்ஷிவிக்குகளுடன் இணைந்து யாகுடியாவில் புரட்சி மற்றும் உள்நாட்டுப் போரை வழிநடத்தினர். 1917 புரட்சியின் ஒருங்கிணைப்பு 1920 வரை நீடித்தது, ஒரு பகுதியாக கோல்சக்கின் கீழ் வெள்ளையர்களின் சிவப்புப் படைகளுக்கு விரிவான எதிர்ப்பின் காரணமாக. யாகுட் குடியரசு 1923 வரை பாதுகாப்பாக இருக்கவில்லை. லெனினின் புதிய பொருளாதாரக் கொள்கையின் போது ஓரளவு அமைதியான பிறகு, கடுமையான கூட்டுமயமாக்கல் மற்றும் தேச விரோத பிரச்சாரம் ஏற்பட்டது.மொழிகள், இலக்கியம் மற்றும் வரலாறு நிறுவனத்தின் நிறுவனர் ஓயுன்ஸ்கி மற்றும் இனவியலாளர் குலாகோவ்ஸ்கி போன்ற அறிவுஜீவிகள் 1920கள் மற்றும் 1930களில் துன்புறுத்தப்பட்டனர். ஸ்ராலினிசக் கொள்கைகள் மற்றும் இரண்டாம் உலகப் போரின் கொந்தளிப்பு பல யாகுட்களை அவர்களின் பாரம்பரிய வீட்டுத் தோட்டங்கள் இல்லாமல், சம்பளம் பெறும் தொழில்துறை அல்லது நகர்ப்புற வேலைகளுக்குப் பழக்கமில்லாமல் போனது. கல்வி இரண்டும் அவர்களின் தழுவல் வாய்ப்புகளை மேம்படுத்தியது மற்றும் யாகுட் கடந்த காலத்தில் ஆர்வத்தைத் தூண்டியது.