La Oghuz turkmenaj prapatroj de la turkmenoj unue aperis en la areo de Turkmenio en la oka ĝis deka jarcentoj p.K. La nomo "turkmenoj" unue aperas en dekunuajarcentaj fontoj. Komence ĝi ŝajnas esti rilatinta al certaj grupoj de inter la Oghuz kiuj konvertis al Islamo. Dum la dektria-jarcenta mongola invado en la koron de Mezazio, la turkmenoj fuĝis al pli malproksimaj regionoj proksime al la kaspia marbordo. Tiel, male al multaj aliaj popoloj de Mezazio, ili estis malmulte influitaj per mongola rego kaj, tial, mongola politika tradicio. En la deksesa jarcento la turkmenoj denove komencis migri tra la regiono de moderna Turkmenio, iom post iom okupante la agrikulturajn oazojn. Proksime de la mezo de la deknaŭa jarcento, la plimulto de turkmenoj fariĝis sidemaj aŭ duonmadaj agrikulturistoj, kvankam signifa parto restis ekskluzive nomadaj bredistoj.

De la deksesa ĝis deknaŭa jarcentoj la turkmenoj plurfoje interbatalis kun najbaraj sidemaj ŝtatoj, precipe la regantoj de Irano kaj la ĥanlando de Ĥiva. Dividite en pli ol dudek tribojn kaj malhavante ajnan ŝajnon de politika unueco, la turkmenoj sukcesis, aliflanke, resti relative sendependaj dum tiu periodo. Ekde la frua deknaŭa jarcento la dominaj triboj estis la Teke en la sudo, la Yomut en la sudokcidento kaj en la nordo.ĉirkaŭ Khorezm, kaj la Ersari en la oriento, proksime de la Amudarjo. Tiuj tri triboj konsistigis pli ol duonon de la totala turkmena populacio en tiu tempo.

Komence de la 1880-aj jaroj la Rusa Imperio sukcesis subigi la turkmenojn, sed nur post venkado de pli furioza rezisto de plej multaj turkmenoj ol de aliaj konkeritaj grupoj de Centra Azio. Komence la tradicia socio de la turkmenoj estis relative netuŝita de cara regado, sed la konstruaĵo de la Transkaspia Fervojo kaj la vastiĝo de naftoproduktado sur la kaspia marbordo ambaŭ kaŭzis grandan enfluon de rusaj kolonianoj. La caraj administrantoj instigis la kultivadon de kotono kiel monkultivaĵo grandskale.

La Bolŝevika Revolucio en Rusio estis akompanita de periodo de ribelo en Mezazio konata kiel la Basmachi-Ribelo. Multaj turkmenoj partoprenis tiun ribelon, kaj, post la venko de la sovetianoj, multaj el tiuj turkmenoj fuĝis al Irano kaj Afganio. En 1924 la sovetia registaro establis modernan Turkmenion. En la fruaj jaroj da sovetia rego, la registaro provis rompi la potencon de la triboj konfiskante tribe tenitajn terojn en la 1920-aj jaroj kaj lanĉante malvolan kolektivigon en la 1930-aj jaroj. Kvankam tutturkmena identeco estis certe fortigita sub sovetia rego, la turkmenoj de la antaŭa Sovetunio retenas sian senton de triba konscio en granda mezuro. Lasepdek jaroj da sovetia regado vidis la eliminon de nomadismo kiel vivmaniero kaj la komencojn de malgranda sed influa klera urba elito. Tiu periodo ankaŭ atestis la firman establadon de la supereco de la Komunista Partio. Efektive, ĉar reformismaj kaj naciismaj movadoj balais Sovetunion en la lastaj jaroj, Turkmenio restis bastiono de konservativismo, montrante tre malmultajn signojn de aliĝo al la procezo de perestrojko .