Przekonania religijne. Dawniej Ngunczycy, podobnie jak mieszkańcy całej środkowej części archipelagu, wierzyli, że bóg Mauitikitiki wyciągnął wyspy z morza za pomocą liny. Poza tym nie odgrywał on żadnej znanej roli w odniesieniu do codziennego życia. Uważano, że liczne pomniejsze duchy zamieszkują określone jaskinie, drzewa lub skały w morzu i mogą być pod wpływem wodza lub, na jego polecenie, jegoObecnie Ngunańczycy nadal wyznają chrześcijaństwo prezbiteriańskie. Istnieją oczywiście wyzwania w postaci niewielkich ingerencji innych wyznań i, do pewnego stopnia, świeckiego trendu we współczesnym społeczeństwie ni-Vanuatu w ogóle. W różnych okresach za granicą pojawiały się również idee kultu cargo, ale nigdy nie rozwinęły się one w żaden spójny ruch na Ngunie.

Praktykujący religię. Podczas gdy mówi się, że czary były powszechne w Nguna w przeszłości i istnieją pewne obawy, że mogą zostać ożywione, nie ma konkretnych dowodów na takie praktyki dzisiaj. Wysocy wodzowie są jednak nadal uważani za posiadających cielesne moce duchowe: na przykład uważa się, że ani oni, ani ich rzeczy nie mogą być bezpiecznie dotykane przez osoby inne niż ich małżonkowie lub bliska rodzina.członków.

Ceremonie. W przeszłości naleoana oraz natamate Były to główne czynności rytualne, z których pierwsza wiązała się z ofiarą ze świni i wymianą darów, a druga koncentrowała się na tańcu przed orkiestrą gongów szczelinowych, które są wydrążonymi kłodami wyrzeźbionymi na obraz potężnych przodków i wzniesionymi na płaskiej, ceremonialnej polanie. Dziś ceremonia pierwszego jams, coroczne prestiżowe dla wysokich wodzów i pastora (przynajmniej w niektórych wioskach), inwestytury wodzów,i inne tego typu ceremonie, ale są one pozbawione tradycyjnej treści religijnej.

Sztuka. Podczas gdy przedchrześcijańskie tańce rytualne zniknęły, zastąpione przez świeckie zespoły smyczkowe i zachodnie tańce dla młodych ludzi, to, co najwyraźniej jest tradycyjną formą ustnego przedstawienia (w tym cztery różne gatunki tekstu opowieści), jest nadal szeroko angażowane i lubiane.

Medycyna. "Wróżbita" to szamański typ uzdrowiciela, który wykorzystuje ziołowe kuracje i nadprzyrodzone przekazy, które mogą obejmować podróże duchowe podczas snu, aby poznać przyczynę choroby lub nieszczęścia. Wielu Ngunczyków konsultuje się z takimi specjalistami, oprócz korzystania z usług ratownika medycznego w lokalnej klinice lub podróżowania do jednego ze szpitali w Vila w poważniejszych sprawach.

Śmierć i życie pozagrobowe. Chociaż obecnie spogląda się w stronę nieba, zgodnie z koncepcją doktryny prezbiteriańskiej, niegdyś Ngunczycy postrzegali śmierć jako początek podróży do świata duchów, która rozpoczynała się od przejścia pod powierzchnią morza, aby wynurzyć się w Point Tukituki, na południowo-zachodnim krańcu Efate. Skacząc z klifów do morza, duch miał wiele spotkań z niebezpiecznymi istotami duchowymi, gdy przechodził przez trzy miejsca.Po dotarciu do ostatniego z nich, osoba traciła wszelki kontakt z żywymi, tym samym kończąc swoje zejście w nicość.