இனப்பெயர்கள்: அகாரியா, அகாரியா

அகாரியா ஒரே மாதிரியான குழுவாக இல்லாவிட்டாலும், அவர்கள் முதலில் கோண்ட் பழங்குடியினரின் திராவிட மொழி பேசும் பிரிவாக இருந்ததாக நம்பப்படுகிறது. இருப்பினும், ஒரு தனி ஜாதியாக, அவர்கள் இரும்பு உருக்கும் தொழிலாக மற்றவர்களிடமிருந்து தங்களை வேறுபடுத்திக் கொள்கிறார்கள். அவர்களின் மக்கள்தொகை 1971 இல் 17,548 ஆக இருந்தது, மேலும் அவர்கள் மத்தியப் பிரதேசத்தின் மாண்ட்லா, ராய்பூர் மற்றும் பிலாஸ்பூர் மாவட்டங்களில் உள்ள மைகல் மலைத்தொடரில் மத்திய இந்தியா முழுவதும் பரவலாகப் பரவினர். லோஹர்களில் அகாரியர்களின் பிற சாதிகளும் உள்ளன. அகாரியாவின் பெயர் இந்துக் கடவுளான அக்னி அல்லது தீயில் பிறந்த அவர்களின் பழங்குடி அரக்கன், அகியசூரிடமிருந்து வந்தது.

அகாரியா ஒரு கிராமம் அல்லது நகரத்தின் சொந்தப் பிரிவில் வாழ்கிறார்கள் அல்லது சில சமயங்களில் அவர்கள் நகரத்திற்கு வெளியே தங்கள் சொந்த குக்கிராமத்தைக் கொண்டுள்ளனர். சிலர் ஊர் ஊராகச் சென்று வியாபாரம் செய்கிறார்கள். ஏற்கனவே குறிப்பிட்டுள்ளபடி, அகாரியாவின் பாரம்பரிய தொழில் இரும்பு உருகுதல் ஆகும். அவர்கள் தங்கள் தாதுவை மைகல் வரம்பிலிருந்து பெறுகிறார்கள், அடர் சிவப்பு நிற கற்களை விரும்புகிறார்கள். தாது மற்றும் கரி ஆகியவை உலைகளில் வைக்கப்படுகின்றன, அவை உருகுபவர்களின் கால்களால் வேலை செய்யும் ஒரு ஜோடி துருத்திகளால் வெடிக்கப்படுகின்றன மற்றும் மூங்கில் குழாய்கள் மூலம் உலைக்கு அனுப்பப்படுகின்றன, இந்த செயல்முறை மணிக்கணக்கில் வைக்கப்படுகிறது. சூளையின் களிமண் காப்பு உடைக்கப்பட்டு, உருகிய கசடு மற்றும் கரி எடுத்து சுத்தியல் செய்யப்படுகிறது. அவர்கள் கலப்பைகள், மெத்தைகள், கோடரிகள் மற்றும் அரிவாள்களை உற்பத்தி செய்கிறார்கள்.

பாரம்பரியமாக ஆண்கள் மற்றும் பெண்கள் இருவரும் (பிலாஸ்பூரில் ஆண்கள் மட்டும்)தாதுவை சேகரித்து உலைகளுக்கான கரியை உருவாக்குங்கள். அந்தி சாயும் வேளையில், பெண்கள் தாதுத் துண்டுகளைச் சுத்தம் செய்து உடைத்து, சாதாரண தீயில் வறுத்து, அடுத்த நாள் வேலைக்குச் சூளைகளைச் சுத்தம் செய்து தயார் செய்கிறார்கள்; டியூயர்ஸ் (உலைக்கு காற்றை வழங்குவதற்கான உருளை வடிவ களிமண் துவாரங்கள்) கையால் சுருட்டப்பட்டு பெண்களால் தயாரிக்கப்படுகிறது. உருகும் செயல்பாட்டின் போது பெண்கள் துருத்தி வேலை செய்கிறார்கள், மற்றும் ஆண்கள் சுத்தி மற்றும் அன்வில்களில் தாதுவை வடிவமைக்கிறார்கள். ஒரு புதிய உலை அமைப்பது முழு குடும்பத்தையும் உள்ளடக்கிய ஒரு முக்கியமான நிகழ்வாகும்: ஆண்கள் இடுகைகளுக்கு துளைகளை தோண்டி, கனமான வேலைகளைச் செய்கிறார்கள், பெண்கள் சுவர்களை பூசுகிறார்கள், குழந்தைகள் ஆற்றில் இருந்து தண்ணீர் மற்றும் களிமண்ணைக் கொண்டு வருகிறார்கள்; முடிந்ததும், அதன் உற்பத்தித்திறனை உறுதி செய்வதற்காக ஒரு மந்திரம் (பிரார்த்தனை) உலைக்கு மேல் வாசிக்கப்படுகிறது.

அகாரியா, பதரியா மற்றும் குந்தியாக்கள் மத்தியில் இரண்டு எண்டோகாமஸ் துணை சாதிகள் உள்ளன. இந்த இரண்டு துணைக்குழுக்களும் ஒருவருக்கொருவர் தண்ணீரைப் பகிர்ந்து கொள்வதில்லை. வெளிப்புறப் பிரிவுகள் பொதுவாக கோண்டுகளின் அதே பெயர்களைக் கொண்டுள்ளன, அதாவது சோனுரேனி, துருவா, தேகம், மார்க்கம், உய்கா, புற்றாய், மறை போன்ற சில பெயர்களைக் குறிப்பிடலாம். அஹிந்த்வார், ராஞ்சிராய் மற்றும் ரட்டோரியா போன்ற சில பெயர்கள் இந்தி வம்சாவளியைச் சேர்ந்தவை மற்றும் சில வடக்கு இந்துக்கள் பழங்குடியினருடன் இணைக்கப்பட்டிருக்கலாம் என்பதற்கான அறிகுறியாகும். ஒரு பிரிவைச் சேர்ந்த தனிநபர்கள் ஒரு பொதுவான மூதாதையருடன் ஒரு பரம்பரையை உருவாக்குவதாக நம்பப்படுகிறது, எனவே அவர்கள் வெளிப்புறமாக இருக்கிறார்கள். வம்சாவளி பரம்பரையாகக் கண்டறியப்படுகிறது. திருமணங்கள் வழக்கமாக இருக்கும்தந்தையால் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது. ஒரு பையனின் தந்தை ஒரு திருமணத்தை ஏற்பாடு செய்ய முடிவு செய்தால், தூதர்கள் பெண்ணின் தந்தைக்கு அனுப்பப்படுவார்கள் மற்றும் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட பரிசுகள் பின்பற்றப்படும். இந்து திருமண முறைகளுக்கு மாறாக, மழைக்காலங்களில் இரும்பு உருகுவதைத் தள்ளிப்போடும்போதும், வேலை இல்லாதபோதும் திருமணம் செய்ய அனுமதிக்கப்படுகிறது. மணமகள் விலை பொதுவாக விழாவிற்கு சில நாட்களுக்கு முன்பு வழங்கப்படும். கோண்டுகளைப் போலவே, முதல் உறவினர்கள் திருமணம் செய்து கொள்ள அனுமதிக்கப்படுகிறார்கள். ஒருவரின் மறைந்த கணவரின் இளைய சகோதரருடன், குறிப்பாக அவர் இளங்கலையாக இருந்தால், விதவை திருமணம் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டு, அவருடன் எதிர்பார்க்கப்படுகிறது. விபச்சாரம், ஊதாரித்தனம் அல்லது தவறான நடத்தை போன்ற வழக்குகளில் இரு தரப்பினருக்கும் விவாகரத்து அனுமதிக்கப்படுகிறது. ஒரு பெண் விவாகரத்து செய்யாமல் தன் கணவனை விட்டு பிரிந்தால், மற்ற ஆண் வழக்கப்படி கணவனுக்கு விலை கொடுக்க வேண்டும். அகாரியாவின் பரவலாகப் பரவியிருக்கும் துணைக்குழுக்களிடையே கூட பாரம்பரியமாக பாகுபாடு உள்ளது: அசுரர்களிடையே, சோக் உடன் திருமணம் வழக்கப்படி அனுமதிக்கப்பட்டது, இருப்பினும் இரு குழுக்களும் இந்து லோஹர் துணைக்குழுவுடன் திருமணம் செய்து கொள்ள மறுத்துவிட்டன, அவர்களின் குறைந்த அந்தஸ்து காரணமாக.

குடும்பக் கடவுள் துல்ஹா தியோ, அவருக்கு ஆடு, கோழி, தேங்காய் மற்றும் கேக்குகள் காணிக்கையாகச் செய்யப்படும். அவர்கள் காட்டின் கோண்ட் தெய்வமான புரா டியோவையும் பகிர்ந்து கொள்கிறார்கள். இரும்பு அரக்கனான லோஹாசூர் அவர்களின் தொழில் தெய்வம், உருக்கும் சூளைகளில் வசிப்பதாக அவர்கள் நம்புகிறார்கள். ஃபாகுன் மற்றும் தசாஹியா நாளின் போது அகாரியா அவர்களின் உருகும் கருவிகளுக்கு பக்தியின் அடையாளமாக கோழிகளை காணிக்கை செலுத்துகிறது. பாரம்பரியமாக,புண்படுத்தப்பட்ட தெய்வத்தை தீர்மானிக்க, நோய்வாய்ப்பட்ட காலங்களில் கிராம மந்திரவாதிகள் நியமிக்கப்பட்டனர், யாருக்கு ஒரு பரிகாரம் வழங்கப்படும்.

நூலியல்

எல்வின், வெரியர் (1942). அகாரியா. ஆக்ஸ்போர்டு: ஹம்ப்ரி மில்ஃபோர்ட், ஆக்ஸ்போர்டு யுனிவர்சிட்டி பிரஸ்.

ரஸ்ஸல், ஆர். வி., மற்றும் ஹிரா லால் (1916). "அகாரியா." R. V. ரஸ்ஸல் மற்றும் ஹீரா லால் ஆகியோரால் The Tribes and Castes of the Central Provinces of India, . தொகுதி. 2, 3-8. நாக்பூர்: அரசு அச்சகம். மறுபதிப்பு. 1969. ஓஸ்டர்ஹவுட்: மானுடவியல் வெளியீடுகள்.

JAY DiMAGGIO