چینی ها و ژاپنی ها به دلیل انزوای خود در جامعه کانادا، جوامع قومی متمایز با نهادهای اجتماعی، اقتصادی و مذهبی خود را ایجاد کردند که هم ارزش ها و آداب و رسوم وطن و هم نیازهای سازگاری در کانادا را منعکس می کرد.

چینی. واحد اجتماعی اساسی در جوامع چینی در کانادا قبل از جنگ جهانی دوم، قبیله خیالی (انجمن قبیله ای یا برادری)، این واقعیت را منعکس می کند که 90 درصد جمعیت مرد بودند. این انجمن‌ها در جوامع چینی بر اساس نام‌های خانوادگی مشترک یا ترکیبی از نام‌ها یا در موارد کمتر، منطقه اصلی یا گویش مشترک شکل گرفتند. آنها طیف گسترده ای از وظایف را انجام دادند: آنها به حفظ روابط با چین و همسران و خانواده های مردان در آنجا کمک کردند. آنها یک انجمن برای حل و فصل اختلافات فراهم کردند. آنها به عنوان مراکزی برای سازماندهی جشنواره ها عمل کردند. و پیشنهاد همنشینی دادند. فعالیت‌های انجمن‌های قبیله‌ای توسط سازمان‌های رسمی‌تر و گسترده‌تر مانند فراماسون‌ها، انجمن خیرخواه چینی و اتحادیه ملی‌گرایان چین تکمیل شد. با رشد و تغییرات جمعیتی در جامعه چینی پس از جنگ جهانی دوم، نوع و تعداد سازمان ها در جوامع چینی افزایش یافته است. اکثر آنها اکنون توسط بسیاری از موارد زیر خدمت می کنند: انجمن های اجتماعی، گروه های سیاسی، سازمان های برادر، انجمن های قبیله ای،مدارس، کلوپ های تفریحی/ورزشی، انجمن های فارغ التحصیلان، انجمن های موسیقی/رقص، کلیساها، انجمن های تجاری، گروه های جوانان، خیریه ها و گروه های مذهبی. در بسیاری از موارد، عضویت در این گروه ها به هم پیوسته است. بنابراین منافع ویژه تامین می شود در حالی که انسجام جامعه تقویت می شود. علاوه بر این، گروه های گسترده تری وجود دارند که عضویت عمومی تری دارند، از جمله انجمن خیرین چینی، کومینتانگ، و فراماسون ها.

ژاپنی. همبستگی گروهی در جامعه ژاپنی پس از جنگ جهانی دوم با تفکیک اجتماعی و فیزیکی آنها در محیط های کاری و مسکونی تقویت شد. در این فضای سرزمینی محدود، حفظ روابط اجتماعی بسیار منظم و وابسته به هم که بر اساس اصل تعهدات اجتماعی و اخلاقی و رویه‌های سنتی کمک متقابل مانند روابط اوابون-کوبون و سمپای-کوهای استوار بود، دشوار نبود. رابطه اویابون-کوبون، پیوندهای اجتماعی غیر خویشاوندی را بر اساس مجموعه وسیعی از تعهدات ترویج داد. رابطه اویابون-کوبون رابطه ای است که در آن افراد غیر مرتبط با خویشاوندی برای بر عهده گرفتن تعهدات معینی توافق می کنند. کوبون، یا فرد جوان، از مزایای خرد و تجربه اویابون در برخورد با موقعیت‌های روزمره بهره می‌برد. کوبون نیز به نوبه خود باید آماده باشد تا خدمات خود را هر زمان که اویابون ارائه کندآنها را می طلبد. به همین ترتیب، رابطه sempai-kohai مبتنی بر احساس مسئولیت است که به موجب آن سمپای یا عضو ارشد، مسئولیت نظارت بر امور اجتماعی، اقتصادی و مذهبی کاهی یا عضو خردسال را بر عهده می‌گیرد. چنین سیستمی از روابط اجتماعی، جمعی منسجم و یکپارچه را فراهم می کرد که از قدرت رقابتی بالایی در حوزه اقتصادی برخوردار بود. با حذف ژاپنی ها در طول جنگ جهانی دوم، جابجایی های بعدی و ورود شین ایجوشا پس از جنگ جهانی دوم، این روابط و تعهدات اجتماعی سنتی تضعیف شده است.

جمعیت قابل توجه ژاپن که دارای زبان مشترک، مذهب و مشاغل مشابه بودند، منجر به تشکیل سازمان های اجتماعی مختلف شد. تعداد گروه‌های دوستی و انجمن‌های استانی در سال 1934 در ونکوور به هشتاد و چهار نفر رسید. این سازمان‌ها نیروی منسجم لازم را برای حفظ شبکه‌های اجتماعی رسمی و غیررسمی در جامعه ژاپنی فراهم کردند. اعضای انجمن استانی می‌توانستند کمک‌های اجتماعی و مالی را تضمین کنند، و این منبع به اضافه ماهیت منسجم قوی خانواده ژاپنی، مهاجران اولیه را قادر می‌سازد تا در بسیاری از مشاغل خدمات محور رقابت کنند. مدارس ژاپنی زبان وسیله مهمی برای اجتماعی شدن برای نیسی ها بود، تا زمانی که مدارس توسط دولت بسته شد.در سال 1942. در سال 1949 ژاپنی ها بالاخره حق رای را به دست آوردند. امروزه، هم سانسی و هم شین ایجوشا مشارکت‌کنندگان فعالی در جامعه کانادا هستند، اگرچه مشارکت آنها در بخش‌های آکادمیک و تجاری بیشتر از بخش سیاسی است. انجمن ملی کانادایی‌های ژاپنی نقش عمده‌ای در حل و فصل ادعاهای ژاپنی‌هایی که در طول جنگ جهانی دوم حذف شده‌اند و به طور کلی در نمایندگی منافع ژاپنی-کانادایی ایفا کرده است.

کره ای ها و فیلیپینی ها. کره‌ای‌ها و فیلیپینی‌ها در کانادا انجمن‌های محلی و منطقه‌ای مختلفی تشکیل داده‌اند که کلیسا (کلیسای متحد برای کره‌ای‌ها و کلیسای کاتولیک رومی برای فیلیپینی‌ها) و سازمان‌های وابسته اغلب مهم‌ترین نهادی هستند که به جامعه خدمت می‌کنند.