ຄວາມເຊື່ອທາງສາດສະໜາ. ພຸດທະສາສະ ໜາ, ຮິນດູ, ແລະຄວາມເຊື່ອຂອງຊົນເຜົ່າພື້ນເມືອງຢູ່ຮ່ວມກັນແລະປະສົມກັນລະຫວ່າງ Newars. ຮູບແບບຕົ້ນຕໍຂອງພຸດທະສາສະ ໜາ ທີ່ປະຕິບັດຢູ່ທີ່ນີ້ແມ່ນ "ທາງ" ມະຫາຍານ, ມະຫາຍານ, ເຊິ່ງແມ່ນ "ທາງ" ທີ່ Tantricized ແລະ esoteric Vajrayana, ເພັດ, ຫຼື Thunderbolt "ທາງ" ຖືວ່າສູງສຸດ. ພຸດທະສາສະນິກະຊົນ Theravada ແມ່ນບໍ່ເປັນທີ່ນິຍົມ, ແຕ່ມີການຟື້ນຕົວປານກາງໃນຊຸມປີມໍ່ໆມານີ້. Hinduism ໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດຈາກການສະຫນັບສະຫນູນທີ່ເຂັ້ມແຂງສໍາລັບຫຼາຍສະຕະວັດ. Shiva, Vishnu, ແລະ deities Brahmanical ທີ່ກ່ຽວຂ້ອງແມ່ນ revered, ແຕ່ລັກສະນະເພີ່ມເຕີມແມ່ນການໄຫວ້ຂອງ goddesses ຕ່າງໆເອີ້ນວ່າໂດຍຄໍາສັບຕ່າງໆເຊັ່ນ: mātrikā, devī, ajimā, ແລະ mā. ອົງປະກອບຂອງຊົນເຜົ່າພື້ນເມືອງແມ່ນເຫັນໄດ້ໃນພິທີກໍາຂອງ digu dya, byāncā nakegu ("ການໃຫ້ອາຫານກົບ" ຫຼັງຈາກການປູກເຂົ້າ), ຄວາມເຊື່ອກ່ຽວກັບສິ່ງມະຫັດສະຈັນ, ແລະປະເພນີອື່ນໆຈໍານວນຫຼາຍ. ພວກ Newars ເຊື່ອໃນຄວາມເປັນຢູ່ຂອງພວກຜີປີສາດ ( lākhe ), ຈິດວິນຍານທີ່ໂຫດຮ້າຍຂອງຄົນຕາຍ ( pret, agati), ghosts (bhut, kickanni), ວິນຍານຊົ່ວ. ( khyā), ແລະ witches ( boksi). ສະຖານທີ່ຝັງສົບ, ທາງແຍກ, ສະຖານທີ່ທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບນໍ້າ ຫຼື ການຖິ້ມຂີ້ເຫຍື້ອ, ແລະກ້ອນຫີນຂະໜາດໃຫຍ່ແມ່ນສະຖານທີ່ທີ່ໜ້າຮັກທີ່ສຸດ. Mantras ແລະເຄື່ອງບູຊາແມ່ນໃຊ້ໂດຍພວກປະໂລຫິດແລະນັກປະຕິບັດອື່ນໆເພື່ອຄວບຄຸມແລະ propitiate ເຂົາເຈົ້າ.

ຜູ້ປະຕິບັດສາດສະໜາ. Gubhāju ແລະ Brahman ແມ່ນພຸດທະສາສະຫນາແລະ Hindu ປະໂລຫິດ, ຕາມລໍາດັບ; ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ແຕ່ງງານກັບເຈົ້າຂອງເຮືອນ, ເປັນມີພຽງແຕ່ພຣະສົງ Theravada ທີ່ເປັນ celibate. ນັກບວດພຸດທະສາສະນິກະຊົນແລະຊາວຮິນດູເຮັດພິທີກໍາໃນຄອບຄົວ, ງານບຸນ, ແລະພິທີອື່ນໆ. ປະໂລຫິດ Tantric ຫຼື Acāju (Karmācārya), ປະໂລຫິດສົບຫຼື Tini (Sivacārya), ແລະ Bhā ໄດ້ຖືກຈັດອັນດັບຕ່ໍາກວ່າ. ນັກໂຫລາສາດຍັງຕິດພັນກັບງານສົບໃນບາງບ່ອນ. ໃນບາງທ້ອງຖິ່ນ, Khusah (Tandukār) ຮັບໃຊ້ຊົນເຜົ່າ Nāy ເປັນປະໂລຫິດໃນຄົວເຮືອນຂອງເຂົາເຈົ້າ.

ພິທີ. ພິທີກຳຂອງວົງຈອນຊີວິດຕົ້ນຕໍຄື: ພິທີກຳຢູ່ ແລະຫຼັງເກີດ ( macā bu benkegu, jankwa, etc.); ສອງຂັ້ນຕອນຂອງການເລີ່ມຕົ້ນ ( bwaskhā ແລະ chuyegu ເປົ່າ ຫຼື kaytā pūjū ສໍາລັບເດັກຊາຍ; ihi ແລະ bārā tayegu ສໍາລັບ ເດັກຍິງ); ພິທີແຕ່ງງານ; old-age celebrations ( budhā jankwa ) ; ພິທີຝັງສົບ ແລະ ພິທີຝັງສົບ. ມີພິທີກຳ ແລະ ງານບຸນຕາມປະຕິທິນ 40 ຫຼືຫຼາຍກວ່ານັ້ນ ທີ່ປະຕິບັດຢູ່ໃນທ້ອງຖິ່ນດຽວ. ບາງຄົນ, ເຊັ່ນ gathāmuga (ghantakarna ), mohani dasāī, swanti, ແລະ tihār, ແມ່ນທົ່ວໄປໃນທຸກທ້ອງຖິ່ນ, ແຕ່ງານບຸນອື່ນໆຈໍານວນຫຼາຍແມ່ນທ້ອງຖິ່ນ. ການ​ຖວາຍ​ເຄື່ອງ​ບູຊາ​ເປັນ​ການ​ປະຕິບັດ​ທາງ​ສາສະໜາ​ທີ່​ສຳຄັນ, ​ໃນ​ນັ້ນ​ຊາວ​ພຸດ ສັງຄະ ຖື​ເປັນ​ບຸນ​ທີ່​ສຸດ. ມີພິທີກຳຊ້ຳໆພາຍໃນໜຶ່ງປີ. Nitya pūjā (ການໄຫວ້ພຣະທຸກວັນ), sãlhu bhway (ງານລ້ຽງໃນມື້ທໍາອິດຂອງແຕ່ລະເດືອນ), ແລະ mangalbār vrata (ຖືສິນອົດອາຫານວັນອັງຄານ) ເປັນຕົວຢ່າງ. ນອກຈາກນີ້ຍັງມີພິທີກໍາທີ່ວັນທີບໍ່ໄດ້ກໍານົດ, ເຊິ່ງໄດ້ຖືກປະຕິບັດພຽງແຕ່ໃນເວລາທີ່ມີຄວາມຈໍາເປັນຫຼືສະເຫນີ.

ສິລະປະ. ພອນສະຫວັນສິລະປະຂອງ Newar ໄດ້ຖືກສະແດງຢູ່ໃນສະຖາປັດຕະຍະກໍາແລະປະຕິມາກໍາ. ໄດ້ຮັບການດົນໃຈຈາກປະເພນີອິນເດຍ, ຮູບແບບທີ່ເປັນເອກະລັກຂອງພະລາຊະວັງ, ວັດວາອາຮາມ, ວັດວາອາຮາມ, stupas, fountains, ແລະອາຄານທີ່ຢູ່ອາໄສໄດ້ພັດທະນາ. ພວກມັນມັກຈະຖືກຕົບແຕ່ງດ້ວຍແກະສະຫຼັກໄມ້ ແລະຕິດຕັ້ງດ້ວຍຫີນ ຫຼືຮູບປັ້ນໂລຫະ. ຮູບແຕ້ມທາງສາສະຫນາແມ່ນພົບເຫັນຢູ່ໃນຝາ, ເລື່ອນ, ແລະຫນັງສືໃບລານ. ດົນຕີ​ທີ່​ມີ​ກອງ, ​ເຄື່ອງ​ຕີ, ​ເຄື່ອງ​ລົມ, ​ແລະ ບາງ​ເທື່ອ​ເພງ​ແມ່ນ​ຂາດ​ບໍ່​ໄດ້​ໃນ​ງານ​ບຸນ ​ແລະ ພິທີ​ຕ່າງໆ. ສິລະປະສ່ວນຫຼາຍແມ່ນປະຕິບັດໂດຍຜູ້ຊາຍ.

ຢາ. ພະຍາດ​ແມ່ນ​ຍ້ອນ​ວັດຖຸ​ຊົ່ວ, ຄວາມ​ເຈັບ​ປວດ​ຂອງ​ແມ່​ພະ​ແມ່, ຜີ​ປີສາດ, ການ​ໂຈມ​ຕີ, ການ​ຄອບ​ຄອງ​ຫຼື​ອິດ​ທິພົນ​ຂອງ​ໂລກ​ອື່ນ, ການ​ຫຼົງ​ໄຫຼ​ຂອງ​ດາວ​ເຄາະ​ຮ້າຍ, ຄວາມ​ຊົ່ວ​ຮ້າຍ​ຂອງ​ສັງຄົມ​ແລະ​ຄວາມ​ບໍ່​ສະໜິດສະໜົມ​ທັງ​ເປັນ​ເຫດ​ທຳ​ມະ​ຊາດ​ເຊັ່ນ​ອາຫານ​ບໍ່​ດີ. , ນ້ໍາ, ແລະສະພາບອາກາດ. ຜູ້ຄົນໄປທ່ຽວຊົມທັງສິ່ງອຳນວຍຄວາມສະດວກທີ່ທັນສະໄໝ ແລະແພດໝໍພື້ນເມືອງ. ໃນບັນດາອັນສຸດທ້າຍແມ່ນ jhār phuk (ຫຼື ພູພາ ) yāyemha (exorcist), vaidya (ຜູ້ຊາຍຢາ), kavirāj (ຫມໍ Ayurvedic), ຜະດຸງຄັນ, ຜູ້ກໍານົດກະດູກຂອງຊັ້ນວັນນະຕັດຜົມ, ນັກບວດຊາວພຸດແລະຮິນດູ, ແລະ dyah waikimha (ປະເພດຂອງ shaman). ວິທີການປິ່ນປົວທີ່ນິຍົມໃຊ້ຄື ການຖູ ແລະ ເປົ່າສິ່ງຂອງທີ່ເຈັບປ່ວຍຢູ່ໃນຮ່າງກາຍ ( ພູພະຢາເວ ), ການອ່ານ ຫຼື ການຕິດພັນສາ (ການສະກົດ), ການຖວາຍເຄື່ອງບູຊາ.supernatural ຫຼື deities, ແລະການນໍາໃຊ້ຢາສະຫມຸນໄພທ້ອງຖິ່ນແລະຢາອື່ນໆ.

ຄວາມຕາຍ ແລະ ຄວາມຕາຍ. ມັນເຊື່ອກັນວ່າຈິດວິນຍານຂອງຜູ້ຕາຍຈະຕ້ອງຖືກສົ່ງໄປຫາບ່ອນຢູ່ອາໃສທີ່ເຫມາະສົມໂດຍຜ່ານພິທີກໍາຫລັງຄາລະວະທີ່ເຮັດໂດຍລູກຫລານຊາຍ. ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນ, ມັນຍັງຄົງຢູ່ໃນໂລກນີ້ເປັນໄພຂົ່ມຂູ່ pret. ສອງ​ແນວ​ຄວາມ​ຄິດ​ກ່ຽວ​ກັບ​ຄວາມ​ຕາຍ​ໃນ​ຊີວິດ​ຫຼັງ, ສະຫວັນ​ແລະ​ນະລົກ ແລະ​ການ​ເກີດ​ໃໝ່, ມີ​ຢູ່​ຮ່ວມ​ກັນ. ການບັນລຸຊີວິດຫຼັງທີ່ດີ ຫຼື ບໍ່ດີແມ່ນຂຶ້ນກັບຄຸນງາມຄວາມດີຂອງບຸກຄົນທີ່ໄດ້ສະສົມມາໃນຂະນະທີ່ມີຊີວິດຢູ່ ແລະ ປະຕິບັດຕາມພິທີກຳອັນເໝາະສົມ. ຜູ້​ເສຍ​ຊີວິດ​ຍັງ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ໄຫວ້​ບູຊາ ​ແລະ ບູຊາ​ບັນພະບຸລຸດ.