اعتقادات مذهبی. بودیسم، هندوئیسم و ​​باورهای بومی در کنار هم زندگی می کنند و در میان نیوارها مخلوط می شوند. شکل اصلی بودیسم که در اینجا تمرین می‌شود، ماهایانا یا وسیله نقلیه بزرگ «راه» است که در آن «راه» واجرایانا، الماس یا صاعقه‌ای تانتریک شده و باطنی بالاترین در نظر گرفته می‌شود. بودیسم تراوادا چندان محبوب نیست، اما در سال های اخیر تجدید حیات متوسطی داشته است. هندوئیسم برای چندین قرن از پشتوانه قوی تری بهره برده است. شیوا، ویشنو و خدایان برهمنی مرتبط مورد احترام هستند، اما مشخصه‌تر پرستش الهه‌های مختلفی است که با اصطلاحاتی مانند ماتریکا، دیوی، آجیما، و ما نامیده می‌شوند. عناصر بومی در آیین های digu dya، byāncā nakegu ("غذا دادن به قورباغه ها" پس از نشاء برنج)، اعتقادات در مورد ماوراء طبیعی، و بسیاری از آداب و رسوم دیگر دیده می شود. نیوارها به وجود شیاطین ( lākhe )، روح‌های بدخواه مردگان ( pret، agati)، ارواح (bhut، kickanni)، ارواح شیطانی معتقدند. ( خیّا)، و جادوگران ( بوکسی). محل سوزاندن مرده، چهارراه ها، مکان های مربوط به آب یا دفع، و سنگ های بزرگ مکان های مورد علاقه آنها است. مانتراها و پیشکش ها توسط کشیش ها و سایر تمرین کنندگان برای کنترل و تسکین آنها استفاده می شود.

عمل کنندگان مذهبی. گوباجو و برهمن به ترتیب کشیشان بودایی و هندو هستند. آنها متاهل خانوار هستند، به عنوانتنها راهبان تراوادا مجرد هستند. کشیشان بودایی و هندو در مراسم خانگی، فستیوال‌ها و دیگر مناسک انجام وظیفه می‌کنند. کاهنان تانتریک یا آکاجو (کارماچاریا)، کاهنان تشییع جنازه یا تینی (سیواکاریا) و بها درجه کمتری دارند. اخترشناسان نیز در برخی جاها با تشییع جنازه در ارتباط هستند. در برخی از مناطق، خوسه (تندوکار) به عنوان کاهن خاندان خود به کاست نای خدمت می کند.

تشریفات. مراسم اصلی چرخه زندگی عبارتند از: تشریفات هنگام تولد و پس از آن ( macā bu benkegu، jankwa، و غیره). دو مرحله شروع ( bwaskhā و bare chuyegu یا kaytā pūjū برای پسران؛ ihi و bārā tayegu برای پسران دختران)؛ تشریفات عروسی؛ جشن های پیری ( budhā jankwa ) ; تشییع جنازه و تشییع جنازه. چهل یا بیشتر مراسم و جشن های تقویمی در یک محل انجام می شود. برخی از آنها، مانند گاثاموگا (غانتاکارنا )، موهانی داسی، سوانتی، و تیهار، در همه محلات مشترک هستند، اما بسیاری از جشنواره های دیگر محلی هستند. صدقه دادن یک عمل مذهبی مهم است که بودایی samyak جشن ترین آن است. آداب و رسومی در طول یک سال تکرار می شود. Nitya pūjā (عبادت روزانه خدایان)، sãlhu bhway (عید در اولین روز هر ماه)، و mangalbār vrata (روزه سه‌شنبه) نمونه‌هایی هستند. آداب و رسومی نیز وجود دارد که تاریخ آن مشخص نیست که انجام می شودفقط در صورت لزوم یا پیشنهاد.

هنر. استعداد هنری جدید در معماری و مجسمه سازی نمایان می شود. با الهام از سنت هندی، سبک‌های منحصر به فردی از کاخ‌ها، معابد، صومعه‌ها، استوپاها، فواره‌ها و ساختمان‌های مسکونی توسعه یافت. آنها اغلب با کنده کاری های چوبی تزئین شده و مجهز به مجسمه های سنگی یا فلزی هستند. نقاشی های مذهبی روی دیوارها، طومارها و دست نوشته ها یافت می شود. موسیقی با طبل، سنج، سازهای بادی و گاهی آهنگ در بسیاری از جشنواره ها و آیین ها ضروری است. بیشتر هنرها توسط مردان انجام می شود.

پزشکی. بیماری به اشیاء شیطانی، سوء اراده الهه های مادر، جادوگری، حمله، تصاحب یا سایر تأثیرات ماوراء طبیعی، ناهماهنگی سیارات، جادوهای شیطانی، و ناهماهنگی های اجتماعی و سایر موارد، و همچنین علل طبیعی مانند غذای بد نسبت داده می شود. ، آب و آب و هوا. مردم هم به امکانات مدرن و هم به پزشکان سنتی متوسل می شوند. در میان دومی‌ها می‌توان به جهار فوک (یا phu phā ) yāyemha (جن‌گیر)، vaidya (انسان پزشکی)، اشاره کرد. kavirāj (پزشک آیورودا)، ماماها، استخوان‌سازان طبقه سلمانی، کشیشان بودایی و هندو، و dyah waikimha (نوعی شمن). روش‌های درمانی رایج عبارتند از: مسواک زدن و دمیدن اجسام بیمار در بدن ( phu phā yāye )، خواندن یا چسباندن مانتراها (طلسم‌ها)، ارائه پیشکش بهماوراء الطبیعه یا خدایان و استفاده از داروهای گیاهی محلی و داروهای دیگر.

مرگ و زندگی پس از مرگ. اعتقاد بر این است که روح متوفی باید از طریق یک سری مراسم پس از مرگ توسط فرزندان مذکر به محل مناسب خود فرستاده شود. در غیر این صورت، در این دنیا به عنوان یک پره مضر باقی می ماند. دو ایده درباره زندگی پس از مرگ، بهشت ​​و جهنم و تولد دوباره، در کنار هم وجود دارند. دستیابی به زندگی پس از مرگ خوب یا بد بستگی به شایستگی فرد در زمان زنده بودن و انجام صحیح مناسک دارد. درگذشتگان نیز به عنوان اجداد مورد پرستش و تمجید قرار می گیرند.