سازمان اجتماعی. هر خانه بلند، مانند هر بیلیک، یک واحد مستقل است. به طور سنتی هسته هر خانه گروهی از نوادگان بنیانگذاران بود. خانه‌های نزدیک به یکدیگر در یک رودخانه یا در همان منطقه معمولاً متحد می‌شدند، با یکدیگر ازدواج می‌کردند، با هم به خارج از قلمروهایشان حمله می‌کردند و اختلافات را با روش‌های مسالمت‌آمیز حل می‌کردند. منطقه گرایی، ناشی از این اتحادها، که در آن ایبان خود را از سایر گروه های متحد متمایز می کرد، در سیاست دولت مدرن ادامه دارد. ایبان که اساساً برابری طلب هستند، از تمایزات جایگاه دیرینه در میان خود آگاه هستند و راجا برانی (ثروتمند و شجاع)، منسیا ساریبو (عوام) و اولون <4 را می شناسند> (بردگان). هنوز هم برای فرزندان مقام اول اعتبار و برای فرزندان مقام سوم تحقیر می شود.

سازمان سیاسی. قبل از ورود جیمز بروک، ماجراجوی بریتانیایی، هیچ رهبر دائمی وجود نداشت، اما امور هر خانه با مشورت رهبران خانواده اداره می شد. مردان تأثیرگذار شامل جنگجویان مشهور، باردها، پیشگوها و دیگر متخصصان بودند. بروک، که راجاه ساراواک شد، و برادرزاده‌اش، چارلز جانسون، مناصب سیاسی ایجاد کردند - رئیس ( tuai rumah )، رئیس منطقه ( penghulu )، رئیس برتر ( temenggong ) - برای بازسازی جامعه ایبان برای کنترل اداری، به ویژه برای اهدافمالیات و سرکوب شکار سر. ایجاد مناصب سیاسی دائمی و تأسیس احزاب سیاسی در اوایل دهه 1960، ایبان را عمیقاً تغییر داده است.

کنترل اجتماعی. ایبان از سه استراتژی کنترل اجتماعی استفاده می کند. اول، از دوران کودکی، به آنها آموزش داده می شود که از تعارض اجتناب کنند، و اکثریت آنها تمام تلاش خود را برای جلوگیری از آن می کنند. دوم، داستان و نمایش وجود ارواح متعددی که با هوشیاری رعایت تابوهای متعدد را تضمین می کنند، به آنها آموزش داده می شود. برخی از ارواح علاقه مند به حفظ صلح هستند، در حالی که برخی دیگر مسئول هرگونه درگیری هستند. به این ترتیب، استرس ها و درگیری های زندگی عادی، به ویژه زندگی در خانه دراز، که در آن فرد کم و بیش ثابت در دید و صدای دیگران است، به ارواح منتقل شده است. ثالثاً، رئیس به اختلافات بین اعضای یک مجلس می شنود، رئیس منطقه به اختلافات بین اعضای مجالس مختلف می شنود، و افسران دولتی آن اختلافاتی را می شنوند که رؤسای و روسای منطقه نمی توانند حل و فصل کنند.

درگیری. علل عمده درگیری بین ایبان به طور سنتی بر سر مرزهای زمین، ناهنجاری های جنسی ادعایی و توهین های شخصی بوده است. ایبان مردمی مغرور هستند و توهین به شخص و مال را برنمی تابند. عامل اصلی درگیری بین ایبان و غیر ایبان، به ویژه سایر قبایل که ایبان با آنها رقابت می کرد،کنترل پربارترین زمین ها بود. در اواخر دو دهه اول قرن بیستم، درگیری بین ایبان و کایان در ریژنگ بالا به اندازه‌ای جدی بود که راجه دوم را مجبور به اعزام یک لشکرکشی تنبیهی و بیرون راندن ایبان به زور از رودخانه باله کرد.