رزق ۽ تجارتي سرگرميون. يوڪرين جي هارين جي معيشت جو دارومدار بنيادي طور تي زراعت تي آهي، جيڪو ماهيگيري، شڪار، ماکيءَ جي پالنا ۽ ٻير، مشروم ۽ ٻين جهنگلي کاڌي پيتي تي مشتمل آهي. جيتوڻيڪ گھڻا گھراڻا ڳئون کير ۽ ڍڳن لاءِ ڍڳا جانورن جي طور تي استعمال ڪرڻ لاءِ رکيا ھئا ۽ شايد رڍن ۽ ٻڪرين کي به پالي رھيا ھئا، پر جانورن پالڻ ھڪ اھم بازاري سرگرمي ھئي رڳو مغربي ۽ سٽيپي علائقن ۾. (هن وقت فقط اولهه ۾ اهم آهي.) مکيه فصل آهن ڪڻڪ، رئي، باجرا، جو، جئه، ۽، تازو، آلو، بڪواٽ، مڪئي، ڀاڄيون، دال، مٽر، پوست، شلغم، ڀنگ، ۽ عين باغي ڀاڄين ۾ شامل آهن لہسن، پياز، بيٽ، گوبي، ڪڪڙ، خربوز، ڪدو، تربوز، ۽ موليون. هپس، تمباکو ۽ انگور پڻ پوکيا وڃن ٿا، جيئن ميوو ۽ نٽ وڻ آهن. روزانو چار ماني کائڻ جو معمول آھي: ناشتو، رات جو ماني منجھند جو، منجھند جو ننڍو ماني شام جو 4 وڳي، ۽ رات جو ماني. غذا ۾ ڳاڙهو رائي جي ماني، مختلف دليون، سوپ، ۽ مڇي ۽ ميوا شامل آهن جڏهن اهي موجود آهن. گوشت آهي موڪل جو ڏينهن؛ عام نموني اهو آهي ته عيد کان اڳ ڪنهن جانور کي ذبح ڪيو وڃي، عيد جي موقعي تي گوشت مان ڪجهه کائو، ۽ باقي کي علاج ۽ سساج ٺاهي محفوظ ڪريو. ٿلهي ۾ باهه کي انتهائي اهم سمجهيو ويندو آهي. هڪ دفعو روشني، ان کي وسائڻ جي اجازت ناهي. هر روز صبح جو انبار ڪڍيا ويندا آهنماني پچائڻ لاء. جڏهن اهو مڪمل ٿئي ٿو، ان ڏينهن کائڻ لاء ٻيا کاڌو پکايا ويندا آهن.

صنعتي آرٽس ۽ واپار. مختلف قسم جا هنر ۽ واپار ڪندا هئا. انهن ۾ ڪارپينٽري، ٽامي جو ڪم، رنگ سازي ۽ هارنس ٺاهڻ، مٽيءَ جو ڪم، اونڌي ۽ ڪنگائي شامل آهي. يوڪرين وڏي پيماني تي پنهنجي ڪنگائي لاءِ سڃاتي وڃي ٿو ۽ لڳ ڀڳ ان جي بناوت، مٽيءَ جي شين، ۽ تراشيل ۽ جڙيل ڪاٺ جي ڪم لاءِ مشهور آهي. ڪنگڻ ڊگهي عرصي کان يوڪرين جي علامت بڻجي چڪو آهي. اهڙا اشارا مليا آهن ته هن شعبي ۾ پروفيشنلائيزيشن اوائلي واقعو ٿيو، جنهن ۾ ڪجهه عورتون ڪنگائي ڪرڻ ۾ ماهر هيون ۽ پنهنجو ڪم پنهنجن ساٿي ڳوٺاڻن کي وڪرو ڪنديون هيون يا انهن کي ڊزائن ڪاپي ڪرڻ ڏينديون هيون. اصل ڪمرشلائيزيشن اڻويهين صديءَ جي آخر ۾ پولٽاوا ڪائونٽي جي خود حڪومت طرفان شروع ٿي هئي. پهرين مهاڀاري لڙائيءَ کان پوءِ، ڪم ڪندڙ ڪوآپريٽو طرفان ڪنگائي جو ڪم ورتو ويو. رياستي لوڪ آرٽ ورڪشاپ 1934 ۾ کوليا ويا. في الحال، پيداوار جا مکيه مرڪز Kaimianets-Podolskyi، Vinnytsia، Zhytomyr، Kiev، Chernihiv، Poltava، Kharkiv، Odessa، Dnipropetrovsk، Lwiw، Kosiv ۽ Chernivitsi آهن.

مٽيءَ جا برتن قديم تاريخ کان وٺي يوڪرين جي خصوصيت رهيا آهن، جيئن ٽريپلين جي کوٽائي ۾ مليل مٽيءَ جي ٿانون مان ثابت ٿئي ٿو. همعصر لوڪ مٽيءَ جا برتن بهترين مٽيءَ جي علائقن ۾ مليا آهن: پوليليا، پولٽاوا، پوليسيا، پوڊلاچيا، چرنيهوف، ڪيف، خارڪوف، بوڪووينا ۽ ٽرانسڪارپاٿيا. شيشي جي نقاشي، تصوير جي پيداوار تيشيشي جي چادر جي پٺڀرائي، مغربي يوڪرين ۾ هڪ بحاليء جو تجربو آهي. يوڪريني موم-مزاحمتي رنگا ايسٽر ايگز، پيسنڪي ، پڻ مشهور آهن. اهي جاميٽري، گلن ۽ جانورن جي نقشن سان سجايا ويا آهن. سوويت نظام جي الحاد واري پاليسين جي ڪري انڊن کي سجاڻ جي روايت ۾ زوال آيو پر هاڻي تيزيءَ سان بحال ٿي رهيو آهي ۽ ڊزائن ۽ ٽيڪنڪ جي معلومات لاءِ يوڪريني ڊاسپورا ڏانهن راغب ٿي رهيو آهي.

ليبر جو ڊويزن. مزدورن جي معمولي سلوڪ ورهاڱي - اندر (عورت)/ ٻاهر (مرد) - يوڪرين جي پاڙيسري سلوڪ ماڻهن جي ڀيٽ ۾ گهٽ خاصيت هئي. Cossack خاندانن ۾، اهو شايد ان ڪري آهي جو مرد گهريلو سربراهه گهڻي عرصي تائين غير حاضر هوندو هو، پنهنجي زال ۽ ٻارن کي اڪيلو فارم اسٽيڊ هلائڻ لاءِ ڇڏي ويندو هو. اهڙيءَ طرح، عورتن ٻين هنڌن جي ڀيٽ ۾ زمين جي فصلن جي پوک ۾ تمام گهڻو حصو ورتو، خاص طور تي عورتن جو ڪم سمجهيو ويندو آهي. يوڪرين ۾ اجتماعيت اثرائتو هو: ابتدائي تلخ مزاحمت جو مقابلو طاقت سان ڪيو ويو ۽ ايندڙ ڏڪار جي ڪري ختم ٿي ويو. اجتماعي فارم تي مزدورن جي تقسيم روسي نمونن جي پٺيان آهي. ٻئي همعصر روايتون ۽ انگ اکر ظاهر ڪن ٿا ته مزدورن جي هڪ نئين ورهاڱي پيدا ٿي آهي: نوڪريون جنس جي لحاظ کان مقرر ڪيون ويون آهن، نه ته وڏي جسماني محنت جي درجي جي مطابق، پر ٽيڪنيڪل مهارت جي درجي جي لحاظ سان، جنهن کي لازمي سمجهيو وڃي ٿو، ٽيڪنالاجي طور تي.ترقي يافته نوڪريون مردن ڏانهن وڃن ٿيون.