Geçimlik ve Ticari Faaliyetler. Ukrayna köylü ekonomisi, balıkçılık, avcılık, arıcılık ve çilek, mantar ve diğer yabani gıda maddelerinin toplanmasıyla desteklenen temel olarak tarıma dayanmaktadır. Her ne kadar çoğu hane süt için inek ve yük hayvanı olarak kullanmak için öküz beslese ve koyun ve domuz beslemiş olsa da, hayvancılık sadece batı ve bozkır bölgelerinde önemli bir pazar faaliyetiydi.Şu anda sadece batıda önemlidir.) Başlıca ürünler buğday, çavdar, darı, arpa, yulaf ve son zamanlarda patates, karabuğday, mısır, fasulye, mercimek, bezelye, haşhaş tohumu, şalgam, kenevir ve ketendir. Bahçe sebzeleri arasında sarımsak, soğan, pancar, lahana, salatalık, kavun, kabak, karpuz ve turp bulunur. Meyve ve fındık ağaçları gibi şerbetçiotu, tütün ve üzüm de yetiştirilir.Normal beslenme rutini günde dört öğün yemektir: kahvaltı, öğlen yemeği, saat 16:00'da küçük bir ikindi yemeği ve akşam yemeği. Diyet koyu çavdar ekmeği, çeşitli lapalar, çorbalar ve bunlar mevcut olduğunda balık ve meyveden oluşur. Et bayram yemeğidir; olağan model bir hayvanı bayramdan önce kesmek, bayram sırasında etin bir kısmını yemek ve geri kalanını iyileştirerek ve yaparak saklamaktır.Ocaktaki ateş son derece önemli kabul edilir. Bir kez yakıldıktan sonra söndürülmesine izin verilmez. Köz, her sabah ekmek pişirmek için ateşlenir. Bu tamamlandığında, o gün yenecek diğer yiyecekler pişirilir.

Endüstriyel Sanatlar ve Ticaret. Marangozluk, bakırcılık, tabakçılık ve koşum takımı yapımı, çömlekçilik, dokumacılık ve nakışçılık gibi çeşitli zanaat ve meslekler icra edilmekteydi. Ukrayna yaygın olarak nakışçılığıyla tanınır ve dokumacılığı, çömlekçiliği ve oyma ve kakma ahşap işçiliğiyle de neredeyse aynı derecede saygındır. Nakışçılık uzun zamandır Ukrayna'nın simgesi olmuştur. Bu alanda profesyonelleşmenin erken gerçekleştiğine dair göstergeler vardır,Bazı kadınlar nakış konusunda uzmanlaşmış ve çalışmalarını köylülerine satmış ya da tasarımları kopyalamalarına izin vermiştir. Gerçek ticarileşme on dokuzuncu yüzyılın sonunda Poltava İlçesi özyönetimi tarafından başlatılmıştır. I. Dünya Savaşı'ndan sonra nakış, işçi kooperatifleri tarafından üstlenilmiştir. 1934 yılında devlet halk sanatı atölyeleri açılmıştır. Şu anda üretim için başlıca merkezler şunlardırKaimianets-Podolskyi, Vinnytsia, Zhytomyr, Kiev, Chernihiv, Poltava, Kharkiv, Odessa, Dnipropetrovsk, Lwiw, Kosiv ve Chernivitsi.

Çömlekçilik, Trypillian kazılarında bulunan toprak kapların da kanıtladığı gibi, tarih öncesinden beri Ukrayna'nın karakteristik bir özelliğidir. Çağdaş halk çömlekçiliği en iyi killerin bulunduğu bölgelerde bulunur: Polilia, Poltava, Polisia, Podlachia, Chernihiv, Kiev, Kharkiv, Bukovina ve Transcarpathia. Cam boyama, bir cam tabakanın tersine bir resim üretimi, Ukrayna'da bir canlanma yaşıyorBatı Ukrayna. Ukrayna balmumuyla boyanmış Paskalya yumurtaları, pysanky Geometrik, çiçek ve hayvan motifleriyle süslenen yumurta süsleme geleneği, Sovyet sisteminin ateist politikaları nedeniyle bir gerileme yaşamış olsa da günümüzde hızla yeniden canlanmakta ve tasarım ve teknik konusunda bilgi almak için Ukrayna diasporasından faydalanmaktadır.

İş bölümü. Alışılagelmiş Slav iş bölümü -içeride (kadın)/dışarıda (erkek)- Ukraynalılarda komşu Slav halklarına göre daha az karakteristikti. Kazak ailelerinde bunun nedeni muhtemelen erkek hane reisinin uzun süreler boyunca evde bulunmaması ve çiftliği tek başına yönetmek üzere karısını ve çocuklarını bırakmasıydı. Bu nedenle kadınlar tarla ürünlerinin yetiştirilmesineKolektifleştirme Ukrayna'da etkili oldu: ilk baştaki sert direniş güç kullanılarak etkisiz hale getirildi ve ardından gelen kıtlıkla dağıldı. Kolektif çiftlikteki işbölümü Rus kalıplarını takip ediyor. Hem çağdaş anekdotlar hem de istatistikler yeni bir işbölümünün ortaya çıktığını gösteriyor: işler cinsiyete göre değilAğır fiziksel emeğin derecesine göre, ancak gerekli olduğuna inanılan teknik uzmanlık derecesine göre, teknolojik olarak gelişmiş işler erkeklere verilecektir.