Przekonania religijne. Mieszkańcy Wysp Zielonego Przylądka są w przeważającej większości wyznania rzymskokatolickiego. Na początku XX wieku protestancki Kościół Nazarejczyków i Sabatarianie odnieśli sukces w nawracaniu. Każdemu z nich udało się zbudować kościół i przetłumaczyć Ewangelie na język Crioulo. Tylko 2 procent populacji nie jest wyznania rzymskokatolickiego. Święta patronów są powszechnie obchodzone poprzez włączenie działań niekatolickich. w1960s, rebelados, Odlegli chłopi z Sao Tiago odrzucili autorytet portugalskich misjonarzy katolickich i zaczęli odprawiać własne rytuały chrztu i małżeństwa. Ludzie ci są również określani jako badius, są potomkami zbiegłych niewolników i są mniej zasymilowani niż inne grupy z kulturą narodową Portugalii i Wysp Zielonego Przylądka (ostatnio "badius" stał się terminem etnicznym odnoszącym się do mieszkańców Santiago). festa, Na cześć patrona Fogo, świętego Filipa, mężczyźni, kobiety i dzieci z biedniejszych klas paradują wczesnym rankiem na plażę, prowadzeni przez pięciu jeźdźców zaproszonych jako honorowi goście. Festiwale dnia świętego Jana i świętego Piotra na wyspach Sao Vicente i Santo Antão obejmują przedstawienie coladera, taniec procesyjny przy akompaniamencie bębnów i gwizdków. canta-reis, Podczas festynu na powitanie nowego roku muzycy uświetniają swoją obecnością imprezy, chodząc od domu do domu i zapraszając na poczęstunek. canjoa (zupa z kurczakiem i ryżem) i gufongo (ciasto z mączki kukurydzianej) i pić grog (alkohol z trzciny cukrowej). tabanca, jest utożsamiana z niewolniczymi tradycjami ludowymi, które w różnych okresach historii Wysp Zielonego Przylądka symbolizowały opór wobec reżimu kolonialnego i wsparcie dla afrykanizmów. Tabancas obejmują śpiew, bębnienie, taniec, procesje i opętanie. Tabancas to uroczystości religijne związane z badiusami. Badiusy to "zacofani" mieszkańcy Santiago, którzy reprezentują przeciwieństwo bycia Portugalczykami.W tym sensie termin ten reprezentuje esencję i pogardzane cechy tożsamości Republiki Zielonego Przylądka. Tabancas były zniechęcane w czasach, gdy tożsamość Republiki Zielonego Przylądka była tłumiona i zachęcane, gdy wyrażano dumę z tożsamości Republiki Zielonego Przylądka. Wiara w magię i praktyki czarów może wywodzić się zarówno z portugalskich, jak i afrykańskich korzeni.

Praktykujący religię. Rzymski katolicyzm przeniknął wszystkie poziomy społeczeństwa Wysp Zielonego Przylądka, a praktyki religijne odzwierciedlają segmentację klasową i rasową. Nawracanie niewolników było szeroko zakrojone, a nawet dziś chłopi rozróżniają zagranicznych misjonarzy od lokalnych księży ( padres de terra Kościół Nazarejczyków przyciągnął osoby niezadowolone ze skorumpowanego kleru katolickiego i pragnące awansu dzięki ciężkiej pracy. Ludowe praktyki religijne są najbardziej zauważalnie związane z rytuałami i aktami buntu. Tabanki obejmują wybór króla i królowej i reprezentują odrzucenie władzy państwowej.Rebelianci nadal odrzucali penetrację władzy państwowej.

Sztuka. Ekspresyjne i estetyczne tradycje są podtrzymywane poprzez cykliczne wydarzenia rytualne, które obejmują granie muzyki, śpiew i taniec. Współczesne style muzyczne asymilują odpowiednie tematy i formy z tych tradycji, tworząc sztukę popularną, akceptowalną w życiu metropolitalnym i w diasporze. Panafrykańskie tradycje w coraz większym stopniu łączą różne populacje, które identyfikują się z Afryką.siebie jako Crioulo.

Medycyna. Nowoczesne praktyki medyczne są coraz bardziej dostępne dla całej populacji, uzupełniając tradycyjne sztuki leczenia.

Śmierć i życie pozagrobowe. Choroba i śmierć są ważnymi okazjami do spotkań towarzyskich w gospodarstwach domowych osób dotkniętych chorobą. Przyjaciele i krewni uczestniczą w wizytach, które mogą trwać przez wiele miesięcy. Gospodarze muszą zapewnić poczęstunek dla osób ze wszystkich grup społecznych. Żałoba spada głównie na kobiety, które częściej uczestniczą w praktykach odwiedzin, które w bardziej zamożnych rodzinach odbywają się w domu. sala, komnata rytualna używana również dla gości.