Dini İnançlar. Yeşil Burun Adaları halkı ezici bir çoğunlukla Roma Katoliğidir. 1900'lerin başında Nasıralı Protestan Kilisesi ve Sabetaycılar başarılı din değiştirme girişimlerinde bulunmuşlardır. Her biri bir kilise inşa etmeyi ve İncil'i Krioulo diline çevirmeyi başarmıştır. Nüfusun yalnızca yüzde 2'si Roma Katoliği değildir. Katolik olmayan faaliyetlerin de dahil edilmesiyle koruyucu-aziz festivalleri yaygın olarak kutlanmaktadır.1960s, Asiler, uzak Sao Tiago köylüleri, Portekizli Katolik misyonerlerin otoritesini reddederek kendi vaftiz ve evlilik ritüellerini gerçekleştirmeye başladılar. Badius, Kaçak kölelerin torunlarıdır ve Portekiz ve Yeşil Burun Adaları ulusal kültürüne diğer gruplardan daha az asimile olmuşlardır. (Son zamanlarda, "badius" Santiago halkına atıfta bulunan etnik bir terim haline gelmiştir) Yıllık bir festivalde veya Festa, Fogo'nun koruyucusu Aziz Philip onuruna, yoksul sınıflardan erkekler, kadınlar ve çocuklar, onur konuğu olarak davet edilen beş atlının önderliğinde sabahın erken saatlerinde sahile doğru geçit töreni yaparlar. Sao Vicente ve Santo Antão adalarındaki Aziz John ve Aziz Peter günü festivalleri Coladera, davullar ve düdükler eşliğinde bir geçit töreni dansı. canta-reis, Yeni yılı karşılamak için düzenlenen festivalde müzisyenler ev ev dolaşarak mahalleliye serenat yapar. canjoa (tavuk ve pirinç çorbası) ve gufongo (mısır unundan yapılan kek) ve grog (şeker kamışı alkolü) içilir. Bir başka festival olan tabanca, Cape Verde tarihinin çeşitli dönemlerinde sömürge rejimine karşı direnişi ve Afrikalılığı desteklemeyi sembolize eden köle halk gelenekleriyle özdeşleştirilir. Tabancalar şarkı söyleme, davul çalma, dans etme, tören alayları ve sahiplenmeyi içerir. Tabancalar badiuslarla ilişkilendirilen dini kutlamalardır. Badiuslar Santiago'nun Portekizli olmanın karşıtını temsil eden "geri kalmış" halkıdır.Bu anlamda terim, Yeşil Burun Adaları kimliğinin özünü ve küçümsenen özelliklerini temsil etmektedir. Tabancalar, Yeşil Burun Adaları kimliğinin bastırıldığı zamanlarda cesaret kırıcı, Yeşil Burun Adaları kimliğiyle gurur duyulduğu zamanlarda ise teşvik edici olmuştur. Büyü ve cadılık uygulamalarına olan inanç hem Portekiz hem de Afrika kökenlidir.

Dini Uygulayıcılar. Roma Katolikliği Yeşil Burun Adaları toplumunun her kademesine nüfuz etmiştir ve dini uygulamalar sınıfsal ve ırksal bölünmeyi yansıtmaktadır. Din değiştirme çabaları köleler arasında yaygındı ve bugün bile köylüler yabancı misyonerler ile yerel rahipler arasında ayrım yapmaktadır ( padres de terra Yerel din adamları yerel elitlerin gücünü pek test etmemektedir. Nasıralı Kilisesi, yozlaşmış Katolik din adamlarından memnun olmayan ve sıkı çalışma yoluyla yukarı doğru hareketlilik isteyen bireyleri kendine çekmiştir. Halk dini uygulamaları en belirgin şekilde ayinler ve isyan eylemleriyle ilgilidir. Tabancalar bir kral ve kraliçe seçimini içerir ve devlet otoritesinin reddini temsil eder.İsyancılar devlet otoritesinin nüfuzunu reddetmeye devam etmiştir.

Sanat. İfade edici ve estetik gelenekler, müzik çalma, şarkı söyleme ve dans etmeyi içeren döngüsel ritüel etkinlikleri aracılığıyla sürdürülür. Çağdaş müzik tarzları, metropol yaşamında ve diasporada kabul edilebilir popüler sanat yaratmak için bu geleneklerden uygun temaları ve formları özümser. Pan-Afrika gelenekleri, kendilerini Afrikalı olarak tanımlayan çeşitli nüfusları giderek daha fazla birbirine bağlamıştır.kendilerini Crioulo olarak tanıtıyorlar.

Tıp. Modern tıp uygulamaları, geleneksel şifa sanatlarını tamamlayarak nüfusun geneline giderek daha fazla ulaşmaktadır.

Ölüm ve Ölümden Sonra Yaşam. Hastalık ve ölüm, acı çekenlerin evlerinde sosyal toplantılar için önemli vesilelerdir. Aylar boyunca sürebilen ziyaretlere arkadaşlar ve akrabalar katılır. Ev sahipleri, toplumdaki her kademeden insan için yiyecek içecek sağlamak zorundadır. Yas tutmak esas olarak kadınlara düşer ve daha varlıklı ailelerde evlerde gerçekleşen ziyaret uygulamalarına daha fazla katılırlar. Sala, misafirler için de kullanılan bir ayin odası.