اعتقادات مذهبی. دنیای ماوراء طبیعی ایروکوئی ها شامل خدایان متعددی بود که مهمترین آنها روح بزرگ بود که مسئول خلق انسان ها، گیاهان و حیوانات و نیروهای خیر در طبیعت بود. ایروکوئی ها معتقد بودند که روح بزرگ به طور غیرمستقیم زندگی مردم عادی را هدایت می کند. دیگر خدایان مهم تندرر و سه خواهر، ارواح ذرت، لوبیا و اسکواش بودند. مخالف روح بزرگ و دیگر نیروهای خیر، روح شیطانی و دیگر ارواح کوچکتر مسئول بیماری و سایر بدبختی ها بودند. در دیدگاه ایروکوئی ها، انسان های معمولی نمی توانستند مستقیماً با روح بزرگ ارتباط برقرار کنند، اما می توانستند این کار را به طور غیرمستقیم با سوزاندن تنباکو انجام دهند، که دعای آنها را به ارواح خیر کمتر می رساند. ایروکوئی ها رویاها را نشانه های مهم ماوراء طبیعی می دانستند و به تعبیر خواب توجه جدی می کردند. اعتقاد بر این بود که رویاها آرزوی روح را بیان می کنند و در نتیجه تحقق یک رویا برای فرد از اهمیت بالایی برخوردار است.

در حوالی سال 1800 یک سنکا ساچم به نام دریاچه خوش تیپ مجموعه ای از رؤیاها را دریافت کرد که به اعتقاد او راه را برای ایروکوئی ها برای بازیابی یکپارچگی فرهنگی از دست رفته خود نشان داد و به همه کسانی که از او پیروی کردند وعده کمک های ماوراء طبیعی داد. دین دریاچه خوش تیپ بر بسیاری از عناصر سنتی فرهنگ ایروکوئی تأکید داشت، اما کواکر را نیز در خود جای داد.باورها و جنبه های فرهنگ سفید. در دهه 1960، حداقل نیمی از مردم ایروکوئی مذهب دریاچه زیبا را پذیرفتند.

عمل کنندگان مذهبی. متخصصان مذهبی تمام وقت غایب بودند. با این حال، متخصصان زن و مرد پاره وقت وجود داشتند که به عنوان حافظان دین شناخته می شدند که مسئولیت اصلی آنها تنظیم و اجرای مراسم اصلی مذهبی بود. حافظان ایمان توسط بزرگان ماتریسیب منصوب می شدند و اعتبار قابل توجهی به آنها داده می شد.

تشریفات. مراسم مذهبی امور قبیله ای بود که عمدتاً به کشاورزی، درمان بیماری و شکرگزاری مربوط می شد. در ترتیب وقوع، شش مراسم عمده عبارت بودند از: افرا، کاشت، توت فرنگی، ذرت سبز، برداشت محصول، و جشن نیمه زمستان یا سال نو. پنج مورد اول در این سکانس شامل اعترافات عمومی و به دنبال آن مراسم گروهی بود که شامل سخنرانی حافظان دین، نذورات تنباکو و دعا بود. جشن سال نو معمولاً در اوایل فوریه برگزار می شد و با تعبیر خواب و قربانی کردن یک سگ سفید برای پاکسازی مردم از شر ارائه می شد.

هنر. یکی از جالب ترین اشکال هنر ایروکویی، ماسک صورت کاذب است. ماسک‌هایی که در مراسم درمان انجمن‌های صورت دروغین استفاده می‌شوند، از افرا، کاج سفید، چوب باس و صنوبر ساخته شده‌اند. ماسک های صورت کاذب ابتدا روی یک درخت زنده حک می شوند، سپس آزاد می شوندو نقاشی و تزئین شده است. این نقاب ها نشان دهنده ارواح هستند که خود را به سازنده ماسک در یک مراسم دعا و سوزاندن تنباکو قبل از حک شدن نقاب انجام می دهند.

پزشکی. بیماری و بیماری به علل ماوراء طبیعی نسبت داده شد. مراسم درمان شامل اعمال گروهی شمنیستی بود که به سمت تسکین عوامل مسئول فراطبیعی بود. یکی از گروه های درمان کننده، انجمن چهره دروغین بود. این انجمن‌ها در هر روستا یافت می‌شد و به جز یک زن نگهبان چهره‌های دروغین که از لوازم آیینی محافظت می‌کرد، فقط اعضای مردی تشکیل می‌شد که آرزوی شرکت در مراسم چهره دروغین را داشتند.

مرگ و زندگی پس از مرگ. هنگامی که یک ساچم درگذشت و جانشین وی نامزد و تأیید شد، سایر قبایل اتحادیه مطلع شدند و شورای اتحادیه برای انجام مراسم ترحیم تشکیل شد که در آن ساچم متوفی عزاداری شد و ساچم جدید نصب شد. مراسم ترحیم sachem هنوز در رزرواسیون Iroquois در دهه 1970 برگزار می شد. مراسم ترحیم نیز برای مردم عادی برگزار می شد. در دوران اولیه تاریخی، مردگان را در حالت نشسته رو به شرق دفن می کردند. پس از دفن، پرنده ای که اسیر شده بود با این اعتقاد که روح متوفی را می برد آزاد شد. در زمان‌های گذشته، مرده‌ها را روی داربست‌های چوبی رها می‌کردند و پس از مدتی استخوان‌های آن‌ها را در یک داربست قرار می‌دادند.منزل مخصوص متوفی ایروکوئی ها معتقد بودند، همانطور که برخی امروزه نیز بر این باورند، که روح پس از مرگ، سفری را آغاز کرد و مجموعه ای از مصیبت ها را آغاز کرد که در سرزمین مردگان در جهان آسمان به پایان رسید. عزاداری برای مردگان یک سال به طول انجامید و در پایان آن زمان سفر روح را کامل می‌دانستند و جشنی به نشانه ورود روح به سرزمین مردگان برگزار می‌شد.