Megan Ratner

Przegląd

Królestwo Tajlandii było znane jako Syjam do 1939 r. Tajska nazwa tego kraju to Prathet Thai lub Muang Thai (Kraina Wolnych). Położony w Azji Południowo-Wschodniej kraj jest nieco mniejszy niż Teksas. Kraj zajmuje powierzchnię 198 456 mil kwadratowych (514 000 kilometrów kwadratowych) i dzieli północną granicę z Birmą i Laosem; wschodnią granicę z Laosem, Kampuczą i Zatoką Tajlandzką; oraz wschodnią granicę z Zatoką Tajlandzką.Południowa granica z Malezją, Birma i Morze Andamańskie leżą na jego zachodnim krańcu.

Tajlandię zamieszkuje nieco ponad 58 milionów ludzi. Prawie 90 procent Tajów to ludność mongoloidalna, o jaśniejszej karnacji niż ich birmańscy, kampuczyńscy i malajscy sąsiedzi. Największą mniejszością narodową, stanowiącą około 10 procent populacji, są Chińczycy, a następnie Malajowie i różne grupy plemienne, w tym Hmong, Iu Mien, Lisu, Luwa, Shan i Karen.W Tajlandii mieszka 70 000 Wietnamczyków. Prawie wszyscy ludzie w kraju wyznają buddyzm. Konstytucja z 1932 r. wymagała, aby król był buddystą, ale wzywała również do wolności kultu, wyznaczając monarchę jako "Obrońcę Wiary". Obecny król, Bhumibol Adulyadei, w ten sposób chroni i poprawia dobrobyt niewielkich grup muzułmanów (pięć procent), chrześcijan, chrześcijan i chrześcijanek.(Zachodnia nazwa stolicy to Bangkok; w języku tajskim jest to Bangkok. Krung Thep (Miasto Aniołów) lub Pra Nakhorn (Tajski jest językiem urzędowym kraju, a drugim najczęściej używanym językiem jest angielski; mówi się również po chińsku i malajsku. Flaga Tajlandii składa się z szerokiego niebieskiego poziomego pasa pośrodku, z węższymi pasami powyżej i poniżej; wewnętrzne są białe, a zewnętrzne czerwone.

HISTORIA

Tajowie mają starożytną i złożoną historię. Wcześni Tajowie migrowali na południe z Chin we wczesnych wiekach n.e. Pomimo faktu, że ich dawne królestwo znajdowało się w Yunnan w Chinach, Tajowie lub T'ai są odrębną grupą językową i kulturową, której migracja na południe doprowadziła do powstania kilku państw narodowych znanych obecnie jako Tajlandia, Laos i stan Shan w Myanma (Birma). przezw VI wieku n.e. ważna sieć społeczności rolniczych rozprzestrzeniła się aż na południe od Pattani, w pobliżu współczesnej granicy Tajlandii z Malezją, oraz na północno-wschodni obszar dzisiejszej Tajlandii. Naród tajski stał się oficjalnie znany jako "Syam" w 1851 r. za panowania króla Mongkruta. Ostatecznie nazwa ta stała się synonimem królestwa tajskiego i nazwy, pod którą było znaneW XIII i XIV w. kilka tajskich księstw zjednoczyło się i próbowało oderwać się od swoich khmerskich (wczesnokambodżańskich) władców. Sukothai, które Tajowie uważają za pierwsze niepodległe państwo syjamskie, ogłosiło niepodległość w 1238 r. (1219 r. według niektórych zapisów). Nowe królestwo rozszerzyło się na terytorium Khmerów i na Półwysep Malajski.przywódca ruchu niepodległościowego, został królem dynastii Sukothai. Zastąpił go jego syn, Ram Khamhaeng, który jest uważany w historii Tajlandii za bohatera. Zorganizował system pisma (podstawa współczesnego tajskiego) i skodyfikował tajską formę buddyzmu Theravada. Okres ten jest często postrzegany przez współczesnych Tajów jako złoty wiek religii, polityki i kultury Syjamu. Był to również jeden z najważniejszych okresów w historii Tajlandii.Wielka ekspansja: pod rządami Ram Khamhenga monarchia rozszerzyła się na Nakhon Si Thammarat na południu, na Wientian i Luang Prabang w Laosie oraz na Pegu w południowej Birmie.

Ayutthaya, stolica, została założona po śmierci Rama Khamhenga w 1317 r. Tajscy królowie Ayutthaya stali się dość potężni w XIV i XV wieku, przyjmując khmerskie zwyczaje dworskie i język oraz zdobywając bardziej absolutną władzę. W tym okresie Europejczycy - Holendrzy, Portugalczycy, Francuzi, Anglicy i Hiszpanie - zaczęli składać wizyty w Syjamie, nawiązując stosunki dyplomatyczne iWczesne relacje odnotowują, że miasto i port Ayutthaya zadziwiły europejskich gości, którzy zauważyli, że Londyn był niczym więcej niż wioską w porównaniu. Ogólnie rzecz biorąc, królestwo Tajlandii nie ufało obcokrajowcom, ale utrzymywało serdeczne stosunki z rozwijającymi się wówczas potęgami kolonialnymi. Za panowania króla Narai dwie tajskie grupy dyplomatyczne zostały wysłane namisję przyjaźni do króla Francji Ludwika XIV.

W 1765 roku Ayutthaya doświadczyła niszczycielskiej inwazji ze strony Birmańczyków, z którymi Tajowie utrzymywali wrogie stosunki przez co najmniej 200 lat. Po kilku latach dzikich bitew stolica upadła, a Birmańczycy przystąpili do niszczenia wszystkiego, co Tajowie uważali za święte, w tym świątyń, rzeźb religijnych i manuskryptów. Birmańczycy nie byli jednak w stanie utrzymać solidnej bazy kontroli i byli w stanie zniszczyć wszystko.Obalony przez Phraya Taksina, chińskiego generała tajskiego pierwszego pokolenia, który ogłosił się królem w 1769 roku i rządził z nowej stolicy, Thonburi, po drugiej stronie rzeki od Bangkoku.

Chao Phraya Chakri, kolejny generał, został koronowany w 1782 r. pod tytułem Rama I. Przeniósł stolicę na drugą stronę rzeki do Bangkoku. W 1809 r. Rama II, syn Chakriego, objął tron i panował do 1824 r. Rama III, znany również jako Phraya Nang Klao, rządził od 1824 do 1851 r. Podobnie jak jego poprzednik, ciężko pracował nad przywróceniem tajskiej kultury, która została prawie całkowicie zniszczona przez Birmę.Dopiero za panowania Ramy IV, czyli króla Mongkuta, które rozpoczęło się w 1851 r., Tajowie zacieśnili stosunki z Europejczykami. Rama IV współpracował z Brytyjczykami w celu zawarcia traktatów handlowych i modernizacji rządu, jednocześnie unikając brytyjskiej i francuskiej kolonializacji. Za panowania jego syna, Ramy V (króla Chulalongkorna), który rządził w latach 1868-1910, Syjam stracił część terytorium na rzeczKrótkie rządy Ramy VI (1910-1925) przyniosły wprowadzenie obowiązku szkolnego i innych reform edukacyjnych.

ERA NOWOCZESNA

Pod koniec lat dwudziestych i na początku lat trzydziestych XX wieku grupa tajskich intelektualistów i wojskowych (z których wielu kształciło się w Europie) przyjęła ideologię demokratyczną i była w stanie przeprowadzić udaną - i bezkrwawą - transformację ustrojową. zamach stanu Przeciwko monarchii absolutnej w Syjamie. Miało to miejsce za panowania Ramy VII, między 1925 a 1935 r. W jej miejsce Tajowie stworzyli monarchię konstytucyjną opartą na modelu brytyjskim, z połączoną grupą wojskowo-cywilną odpowiedzialną za rządzenie krajem. Nazwa kraju została oficjalnie zmieniona na Tajlandię w 1939 r. Podczas rządu premiera Phibula Songkhrama (był on wcześniejkluczowa postać wojskowa w zamachu stanu w 1932 r.).

Podczas II wojny światowej Japonia okupowała Tajlandię, a Phibul wypowiedział wojnę Stanom Zjednoczonym i Wielkiej Brytanii. Tajski ambasador w Waszyngtonie odmówił jednak złożenia deklaracji. Podziemne grupy Seri Thai (Wolnych Tajów) współpracowały z siłami alianckimi zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz Tajlandii. Koniec II wojny światowej zakończył reżim Phibula. Po krótkim okresie demokratycznej kontroli cywilnej,Phibul odzyskał kontrolę w 1948 r., ale większość jego władzy została odebrana przez generała Sarita Thanarata, innego wojskowego dyktatora. Do 1958 r. Sarit zniósł konstytucję, rozwiązał parlament i zdelegalizował wszystkie partie polityczne. Utrzymał władzę aż do śmierci w 1963 r.

Oficerowie armii rządzili krajem od 1964 do 1973 roku, w tym czasie Stany Zjednoczone otrzymały pozwolenie na założenie baz wojskowych na tajskiej ziemi w celu wsparcia wojsk walczących w Wietnamie. Generałowie, którzy rządzili krajem w latach 70. ściśle sprzymierzyli Tajlandię ze Stanami Zjednoczonymi podczas wojny. Udział cywilów w rządzie był dozwolony sporadycznie. W 1983 roku konstytucja została zmieniona.Zmieniony, aby umożliwić bardziej demokratycznie wybrane Zgromadzenie Narodowe, a monarcha wywarł umiarkowany wpływ na wojsko i cywilnych polityków.

Sukces promilitarnej koalicji w wyborach w marcu 1992 r. wywołał serię niepokojów, w których zginęło 50 obywateli. Wojsko brutalnie stłumiło ruch "prodemokratyczny" na ulicach Bangkoku w maju 1992 r. Po interwencji króla, kolejna runda wyborów odbyła się we wrześniu tego samego roku, kiedy to Chuan Leekphai, lider Partii Demokratycznej, został wybrany na premiera.Jego rząd upadł w 1995 r., a chaos, który powstał wraz z dużym zadłużeniem zagranicznym kraju, doprowadził do załamania tajskiej gospodarki w 1997 r. Powoli, z pomocą INM, gospodarka kraju odzyskała równowagę.

ZNACZĄCE FALE IMIGRACJI

Tajska imigracja do Ameryki prawie nie istniała przed 1960 rokiem, kiedy to amerykańskie siły zbrojne zaczęły przybywać do Tajlandii podczas wojny w Wietnamie. Po interakcji z Amerykanami Tajowie stali się bardziej świadomi możliwości imigracji do Stanów Zjednoczonych. Do lat 70. około 5 000 Tajów wyemigrowało do tego kraju, w stosunku trzech kobiet do każdego mężczyzny. Największe skupisko tajskich imigrantówCi nowi imigranci składali się z profesjonalistów, zwłaszcza lekarzy i pielęgniarek, przedsiębiorców biznesowych i żon mężczyzn z Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych, którzy albo stacjonowali w Tajlandii, albo spędzali tam wakacje podczas aktywnej służby w Azji Południowo-Wschodniej.

W 1980 r. Spis Powszechny Stanów Zjednoczonych odnotował koncentrację Tajów w pobliżu instalacji wojskowych, zwłaszcza baz Sił Powietrznych, w niektórych hrabstwach USA, od hrabstwa Aroostook (Baza Sił Powietrznych Loring) w Maine po parafię Bossier (Baza Sił Powietrznych Barksdale) w Luizjanie i hrabstwo Curry w Nowym Meksyku (Baza Sił Powietrznych Cannon). Kilka hrabstw o większej obecności wojskowej, takich jak hrabstwo Sarpy w Nebrasce,Dość duże skupiska Tajów znajdowały się również w hrabstwie Davis w stanie Indiana, gdzie znajduje się baza sił powietrznych Hill, baza sił powietrznych Eglin w hrabstwie Okaloosa na Florydzie oraz hrabstwo Wayne w Karolinie Północnej, gdzie znajduje się baza sił powietrznych Seymour Johnson.zlokalizowane.

Thai Dam, grupa etniczna pochodząca z górskich dolin północnego Wietnamu i Laosu, również została policzona przez Biuro Spisu Ludności Stanów Zjednoczonych jako imigranci pochodzenia tajskiego, choć w rzeczywistości są oni uchodźcami z innych krajów. Ich skupisko znajduje się w Des Moines w stanie Iowa. Podobnie jak inni uchodźcy z Azji Południowo-Wschodniej na tym obszarze, borykali się oni z problemami mieszkaniowymi, przestępczością, izolacją społeczną i depresją. Większość z nich to uchodźcy z Azji Południowo-Wschodniej.są zatrudnieni, ale na niskopłatnych stanowiskach, które oferują niewiele możliwości awansu.

W latach 80. Tajowie imigrowali do Stanów Zjednoczonych w średnim tempie 6 500 rocznie. Studenci lub tymczasowi goście byli częstym celem podróży do Stanów Zjednoczonych. Główną atrakcją Stanów Zjednoczonych jest szeroki wachlarz możliwości i wyższe zarobki. Jednak w przeciwieństwie do osób z innych krajów Indochin, nikt, kogo pierwotne domy znajdowały się w Tajlandii, nie został zmuszony do przyjazdu do Stanów Zjednoczonych.Stany Zjednoczone jako uchodźcy.

Ogólnie rzecz biorąc, tajskie społeczności są ściśle powiązane i naśladują sieci społeczne w ich ojczyźnie. W 1990 r. w Stanach Zjednoczonych mieszkało około 91 275 osób pochodzenia tajskiego. Największa liczba Tajów mieszka w Kalifornii, około 32 064. Większość z tych osób jest skupiona w obszarze Los Angeles, około 19 016. Istnieje również duża liczba osób, których wizy tymczasowe zostały przyznane.Domy i firmy tajskich imigrantów są rozproszone po całym mieście, ale ich największa koncentracja znajduje się w Hollywood, między bulwarami Hollywood i Olympic oraz w pobliżu Western Avenue. Tajowie są właścicielami banków, stacji benzynowych, salonów kosmetycznych, biur podróży, sklepów spożywczych i restauracji.Nowy Jork, z populacją Tajów wynoszącą 6 230 osób (większość w Nowym Jorku) i Teksas z 5 816 osobami (głównie Houston i Dallas) mają odpowiednio drugą i trzecią co do wielkości populację Tajów.

Akulturacja i asymilacja

Tajscy Amerykanie dobrze przystosowali się do amerykańskiego społeczeństwa. Chociaż zachowują swoją kulturę i tradycje etniczne, akceptują normy praktykowane w tym społeczeństwie. Ta elastyczność i zdolność adaptacji wywarła głęboki wpływ na Tajów urodzonych w Ameryce w pierwszym pokoleniu, którzy są zwykle dość zasymilowani lub zamerykanizowani. Według członków społeczności, akceptacja amerykańskiej kultury przez młodych ludzi jest bardzo wysoka.W związku z dużą koncentracją Tajów w Kalifornii i niedawnymi wysiłkami zmierzającymi do zdefiniowania, kto jest, a kto nie jest "rdzennym mieszkańcem", członkowie tajskiej społeczności wyrazili obawy, że w przyszłości mogą pojawić się problemy.

Chociaż Tajowie zachowują wiele tradycyjnych przekonań, często starają się dostosować swoje przekonania, aby wygodnie żyć w Stanach Zjednoczonych. Tajowie są często postrzegani jako zbyt elastyczni i pozbawieni innowacji. Powszechne wyrażenie, mai pen rai, co oznacza "nieważne" lub "to nie ma znaczenia", jest postrzegane przez niektórych Amerykanów jako oznaka niechęci Tajów do rozszerzania lub rozwijania pomysłów. Ponadto Tajowie są często myleni z Chińczykami lub Indochińczykami, co prowadzi do nieporozumień i obraża Tajów, ponieważ kultura tajska jest związana z buddyzmem i ma własne tradycje, różniące się od kultury chińskiej. Ponadto Tajowie są często myleni z Chińczykami lub Indochińczykami, co prowadzi do nieporozumień i obraża Tajów, ponieważ kultura tajska jest związana z buddyzmem i ma własne tradycje, różniące się od kultury chińskiej.Tajscy Amerykanie pragną, aby ich obecność była postrzegana jako korzyść, a nie obciążenie dla amerykańskiego społeczeństwa.

TRADYCJE, ZWYCZAJE I WIERZENIA

Tajowie nie podają sobie rąk, gdy się spotykają. Zamiast tego trzymają łokcie po bokach i ściskają dłonie na wysokości klatki piersiowej w geście przypominającym modlitwę. wai W tym pozdrowieniu głowa jest pochylona; im niższa głowa, tym większy szacunek. Dzieci powinny wai dorosłych i otrzymują potwierdzenie w postaci wai W kulturze tajskiej stopy są uważane za najniższą część ciała, zarówno duchowo, jak i fizycznie. Podczas wizyty w jakimkolwiek budynku religijnym stopy muszą być skierowane z dala od wszelkich wizerunków Buddy, które są zawsze trzymane w wysokich miejscach i okazywane z wielkim szacunkiem. Tajowie uważają wskazywanie na coś stopami za uosobienie złych manier. Głowa jest uważana za najwyższą część ciała.Ulubione tajskie przysłowie brzmi: Czyń dobro, a otrzymasz dobro; czyń zło, a otrzymasz zło.

KUCHNIA

Być może największym wkładem małej społeczności tajsko-amerykańskiej była ich kuchnia. Tajskie restauracje pozostają popularnym wyborem w dużych miastach, a tajski styl gotowania zaczął nawet pojawiać się w mrożonych obiadach. Kuchnia tajska jest lekka, ostra i aromatyczna, a niektóre potrawy mogą być dość pikantne. Podstawą kuchni tajskiej, podobnie jak w pozostałej części Azji Południowo-Wschodniej, jest ryż. W rzeczywistości, ryż jest głównym składnikiem kuchni tajskiej.Tajskie słowa oznaczające "ryż" i "jedzenie" są synonimami. Posiłki często zawierają jedno pikantne danie, takie jak curry, z innymi dodatkami mięsnymi i warzywnymi. Tajskie jedzenie je się łyżką.

Prezentacja jedzenia dla Tajów jest dziełem sztuki, zwłaszcza jeśli posiłek jest przeznaczony na specjalną okazję. Tajowie słyną z umiejętności rzeźbienia owoców; melony, mandarynki i pomelo, by wymienić tylko kilka, są rzeźbione w kształtach skomplikowanych kwiatów, klasycznych wzorów lub ptaków. Podstawą kuchni tajskiej są korzenie kolendry, ziarna pieprzu i czosnek (które często są mielone razem), cytrynatrawa, nam pla (sos rybny), oraz kapi (pasta z krewetek). Posiłek składa się zazwyczaj z zupy, jednego lub dwóch dań. kaengs (potrawy, które zawierają cienki, klarowny sos przypominający zupę; chociaż Tajowie opisują te sosy jako "curry", nie jest to to, co większość ludzi Zachodu zna jako curry), i tyle samo krueng kieng (Wśród nich mogą znajdować się m.in. phad (smażone) danie, coś z phrik (ostre papryczki chili) lub thawd (Tajscy kucharze używają bardzo niewielu przepisów, wolą smakować i dostosowywać przyprawy podczas gotowania.

TRADYCYJNE STROJE

Tradycyjny strój tajskich kobiet składa się z prasin lub owiniętą spódnicę (sarong), która jest noszona z dopasowaną kurtką z długimi rękawami. Do najpiękniejszych strojów należą te noszone przez tancerki klasycznego baletu tajskiego. Kobiety noszą obcisłą kurtkę pod spodem i sukienkę. panung lub spódnica, która jest wykonana

Te tajsko-amerykańskie dziewczęta pracują nad smokiem na paradzie Tournament of Roses. z jedwabiu, srebra lub złotego brokatu. panung Jest plisowana z przodu, a pasek utrzymuje ją na miejscu. Aksamitna peleryna z paseczkami i klejnotami zapinana jest z przodu na pasek, a z tyłu opada prawie do samego dołu. panung Szeroki, ozdobiony klejnotami kołnierz, naramienniki, naszyjnik i bransoletki tworzą resztę stroju, który jest zwieńczony czad Tancerze są szyci w swoich kostiumach przed występem. Klejnoty i metalowe nici mogą sprawić, że kostium waży prawie 40 funtów. Kostiumy męskie to obcisłe brokatowe marynarki ze srebrną nicią z pagonami i ozdobnie haftowanym kołnierzem. Haftowane panele zwisają z paska, a spodnie do łydek są wykonane z jedwabiu. Jego ozdobiony klejnotami nakrycie głowy ma frędzelTancerze nie noszą butów. W życiu codziennym Tajowie noszą sandały lub obuwie w stylu zachodnim. Buty są zawsze zdejmowane po wejściu do domu. Przez ostatnie 100 lat zachodnia odzież stała się standardową formą odzieży w obszarach miejskich Tajlandii. Tajscy Amerykanie noszą zwykłe amerykańskie ubrania na codzienne okazje.

WAKACJE

Tajowie są znani z tego, że cieszą się uroczystościami i świętami, nawet jeśli nie są one częścią ich kultury; mieszkańcy Bangkoku byli znani z tego, że brali udział w obchodach Bożego Narodzenia, a nawet Dnia Bastylii w społecznościach zagranicznych. Tajskie święta obejmują Nowy Rok (1 stycznia); Chiński Nowy Rok (15 lutego); Magha Puja, która ma miejsce podczas pełni księżyca trzeciego miesiąca księżycowego (luty) iupamiętnia dzień, w którym 1250 uczniów usłyszało pierwsze kazanie Buddy; Dzień Chakri (6 kwietnia), który upamiętnia intronizację króla Ramy I; Songkran (połowa kwietnia), tajski Nowy Rok, okazja, kiedy ptaki i ryby w klatkach są uwalniane, a woda jest rzucana przez wszystkich na wszystkich innych; Dzień Koronacji (5 maja); Visakha Puja (maj, przy pełni księżyca szóstego miesiąca księżycowego) jest najświętszym z buddyjskich świąt.dni upamiętniające narodziny, oświecenie i śmierć Pana Buddy; Urodziny Królowej, 12 sierpnia; Urodziny Króla, 5 grudnia.

Język

Tajski, należący do rodziny języków chińsko-tybetańskich, jest jednym z najstarszych języków w Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej. Niektórzy antropolodzy stawiają hipotezę, że może on nawet poprzedzać język chiński. Oba języki mają pewne podobieństwa, ponieważ są monosylabicznymi językami tonalnymi; to znaczy, ponieważ w tajskim jest tylko 420 fonetycznie różnych słów, pojedyncza sylaba może mieć wiele znaczeń.Znaczenia są określane przez pięć różnych tonów (w języku tajskim): ton wysoki lub niski; ton poziomy; ton opadający lub wznoszący się. Na przykład, w zależności od fleksji, sylaba mai może oznaczać "wdowę", "jedwab", "palić się", "drewno", "nowy", "nie?" lub "nie". Oprócz podobieństw tonalnych z chińskim, tajski zapożyczył również z Pali i sanskrytu, w szczególności alfabet fonetyczny wymyślony przez króla Rama Khamhaenga w 1283 r. i używany do dziś. Znaki alfabetu mają swój wzór z sanskrytu; istnieją również dodatkowe znaki dla tonów, które są jak samogłoski i mogą oznaczaćTen alfabet jest podobny do alfabetów sąsiednich krajów Birmy, Laosu i Kampuczy. Obowiązkowa edukacja w Tajlandii trwa do szóstej klasy, a wskaźnik alfabetyzacji wynosi ponad 90 procent. W Tajlandii istnieje 39 uniwersytetów i szkół wyższych oraz 36 kolegiów nauczycielskich, aby zaspokoić potrzeby tysięcy uczniów szkół średnich.którzy chcą osiągnąć wyższy poziom wykształcenia.

POZDROWIENIA I INNE POPULARNE WYRAŻENIA

Powszechne tajskie pozdrowienia to: Sa wat dee -Dzień dobry, popołudnie lub wieczór, a także do widzenia (przez gospodarza); Lah kon -Pożegnanie (przez gościa); Krab - sir; Ka -madam; Kob kun -Dziękuję; Prode -Proszę; Kor hai choke dee -Powodzenia; Farang -cudzoziemiec; Chern krab (jeśli mówcą jest mężczyzna) lub Czarn kra (jeśli mówcą jest kobieta) - Proszę, jesteś mile widziany, wszystko w porządku, śmiało, ty pierwszy (w zależności od okoliczności).

Dynamika rodziny i społeczności

Tradycyjne tajskie rodziny są ze sobą ściśle powiązane, często obejmując służbę i pracowników. Wspólnota jest cechą charakterystyczną struktury rodzinnej: ludzie nigdy nie śpią sami, nawet w domach z dużą ilością miejsca, chyba że o to poproszą. Praktycznie nikt nie jest pozostawiony samemu sobie w mieszkaniu lub domu. W rezultacie Tajowie rzadko narzekają na akademiki akademickie lub akademiki zapewniane przezfabryki.

Tajska rodzina jest wysoce ustrukturyzowana, a każdy jej członek ma swoje określone miejsce w oparciu o wiek, płeć i rangę w rodzinie. Mogą oczekiwać pomocy i bezpieczeństwa tak długo, jak pozostają w granicach tego porządku. Relacje są ściśle określone i nazwane terminami tak precyzyjnymi, że ujawniają relację (rodzic, rodzeństwo, wujek, ciotka, kuzyn), względny wiek (młodszy, starszy),Określenia te są częściej używane w rozmowach niż imię danej osoby. Największą zmianą, jaką przyniosło osiedlenie się w Stanach Zjednoczonych, było zmniejszenie liczby rodzin wielopokoleniowych. Są one powszechne w Tajlandii, ale styl życia i mobilność społeczeństwa amerykańskiego sprawiły, że trudno jest utrzymać dalszą rodzinę tajską.

DOMY DUCHÓW

W Tajlandii wiele domów i budynków ma towarzyszący im dom duchów lub miejsce dla ducha opiekuna nieruchomości ( Phra phum Niektórzy Tajowie wierzą, że rodziny mieszkające w domach bez domków dla duchów powodują, że duchy mieszkają z rodziną, co sprowadza kłopoty. Domki dla duchów, które są zwykle mniej więcej tej samej wielkości co budka dla ptaków, są montowane na cokole i przypominają tajskie świątynie. W Tajlandii duże budynki, takie jak hotele, mogą mieć domek dla duchów tak duży, jak przeciętne mieszkanie rodzinne. Domek dla duchów toJego położenie jest planowane w momencie budowy budynku, a następnie jest on uroczyście wznoszony. Odpowiednie ulepszenia, w tym dodatki, są również wprowadzane do domu ducha za każdym razem, gdy dokonywane są modyfikacje w głównym domu.

ŚLUBY

Przybycie do Stanów Zjednoczonych przyniosło wzrost liczby małżeństw zawieranych z własnej woli. W przeciwieństwie do innych krajów azjatyckich, Tajlandia jest o wiele bardziej liberalna w kwestii małżeństw z własnego wyboru, choć rodzice zazwyczaj mają coś do powiedzenia w tej sprawie. Małżeństwa zwykle zawierane są między rodzinami o równym statusie społecznym i ekonomicznym. Nie ma żadnych ograniczeń etnicznych ani religijnych, a małżeństwa międzysąsiedzkie w Tajlandii są zawierane z reguły przez rodziny o równym statusie społecznym i ekonomicznym.W Tajlandii jest to dość powszechne, zwłaszcza między Tajami i Chińczykami oraz Tajami i ludźmi z Zachodu.

Ceremonie ślubne mogą być ozdobne lub mogą w ogóle nie mieć miejsca. Jeśli para mieszka razem przez jakiś czas i ma wspólne dziecko, są uznawani za "de facto małżeństwo". Większość Tajów ma jednak ceremonię, a zamożniejsi członkowie społeczności uważają ją za niezbędną. Przed ślubem obie rodziny uzgadniają wydatki na ceremonię i "cenę panny młodej".Para rozpoczyna dzień ślubu od rytuału religijnego wczesnym rankiem i otrzymania błogosławieństwa od mnichów. Podczas ceremonii para klęczy obok siebie. Astrolog lub mnich wybiera korzystny czas, w którym głowy pary zostaną połączone połączonymi pętlami. sai mongkon (biała nić) przez starszego rangą. Polewa on ich dłonie wodą święconą, która kapie do miseczek z kwiatami. Goście błogosławią parę, polewając ją wodą święconą w ten sam sposób. Druga część ceremonii jest zasadniczo świecką praktyką. Tajowie nie składają sobie żadnych przysiąg. Dwa połączone, ale niezależne kręgi białej nici służą raczej symbolicznemu podkreśleniu, że para jest w związku.że mężczyzna i kobieta zachowali swoją indywidualną tożsamość, jednocześnie łącząc swoje losy.

Jedną z tradycji, praktykowaną głównie na wsiach, jest "magia współczucia" wykonywana przez starsze, szczęśliwe małżeństwo. Ten duet kładzie się w łożu małżeńskim przed nowożeńcami, gdzie mówią wiele pomyślnych rzeczy o łóżku i jego wyższości jako miejsca poczęcia. Następnie schodzą z łóżka i posypują je symbolami płodności, takimi jak kocur, worki ryżu, sezam.Nowożeńcy powinni trzymać te przedmioty (z wyjątkiem kota) w swoim łóżku przez trzy dni.

Nawet w przypadkach, w których małżeństwo zostało przypieczętowane ceremonią, rozwód jest prostą sprawą: jeśli obie strony wyrażają zgodę, podpisują wzajemne oświadczenie w tej sprawie w urzędzie okręgowym. Jeśli tylko jedna strona chce rozwodu, musi przedstawić dowód opuszczenia lub braku wsparcia drugiej strony przez okres jednego roku. Wskaźnik rozwodów wśród Tajów, zarówno oficjalnie, jak i nieoficjalnie, jest stosunkowo niski w porównaniu z innymi krajami.do amerykańskiego wskaźnika rozwodów, a wskaźnik ponownych małżeństw jest wysoki.

URODZINY

Kobiety w ciąży nie otrzymują żadnych prezentów przed narodzinami dziecka, aby nie przestraszyć się złych duchów. Uważa się, że te złe duchy są duchami kobiet, które zmarły bezdzietnie i niezamężnie. Przez co najmniej trzy dni do miesiąca po urodzeniu dziecko jest nadal uważane za dziecko duchowe. Zwyczajowo określa się noworodka jako żabę, psa, ropuchę lub inne określenia zwierząt, które są postrzegane jako duchy.Rodzice często proszą mnicha lub starszego o wybranie odpowiedniego imienia dla ich dziecka, zwykle składającego się z dwóch lub więcej sylab, które jest używane do celów prawnych i urzędowych. Prawie wszyscy Tajowie mają jednosylabowe przezwisko, które zwykle tłumaczy się jako żaba, szczur, świnia, tłusty lub wiele wersji maleńkiego. Podobnie jak formalne imię, przezwisko ma na celu utrzymaniezłe duchy.

POGRZEBY

Wielu Tajów uważa ngarn sop (ceremonia kremacji) najważniejszy ze wszystkich rytuałów. Jest to okazja rodzinna i obecność buddyjskich mnichów jest konieczna. jeden baht Moneta jest umieszczana w ustach zwłok (aby umożliwić zmarłemu wykupienie sobie drogi do czyśćca), a ręce są układane w wai Między dłońmi umieszcza się banknot, dwa kwiaty i dwie świece. Białą nicią wiąże się również kostki, a usta i oczy pieczętuje woskiem. Zwłoki umieszcza się w trumnie ze stopami skierowanymi na zachód, w kierunku zachodzącego słońca i śmierci.

Ubrani w żałobną czerń lub biel krewni gromadzą się wokół ciała, aby wysłuchać sutr mnichów, którzy siedzą w rzędzie na podwyższonych wyściełanych siedzeniach lub na platformie. W dniu kremacji ciała, która w przypadku osób o wysokiej randze może trwać nawet rok po ceremonii pogrzebowej, trumna jest przenoszona na miejsce najpierw stopami. Aby uspokoić duchy, które są przyciągane na pogrzeb, trumna jest przenoszona na miejsce kremacji.Wszyscy żałobnicy otrzymują świece i bukiety kadzideł. Jako wyraz szacunku dla zmarłego są one rzucane na stos pogrzebowy, który składa się ze stosów drewna pod ozdobną pagodą z pasty. Najbardziej wywyższony gość następnie odprawia kremację, jako pierwszy zapalając tę konstrukcję. W kremacji, która następuje później, uczestniczą kolejni goście.Po ceremonii pogrzebowej, która odbywa się zwykle kilka metrów od stosu pogrzebowego, czasami następuje posiłek dla gości, którzy przybyli z daleka, aby wziąć udział w ceremonii. Tego wieczoru i dwóch następnych, mnisi przychodzą do domu, aby intonować błogosławieństwa dla zmarłej duszy i dla ochrony żyjących. Zgodnie z tajską tradycją, zmarły członek rodziny idzie naprzód.wzdłuż cyklu śmierci i odrodzenia w kierunku stanu doskonałego spokoju; dlatego smutek nie ma miejsca w tym rytuale.

EDUKACJA

Edukacja tradycyjnie ma ogromne znaczenie dla Tajów. Osiągnięcia edukacyjne są uważane za osiągnięcia podnoszące status. Do końca XIX wieku odpowiedzialność za edukację młodzieży spoczywała wyłącznie na mnichach w świątyni. Jednak od początku tego stulecia zagraniczne studia i stopnie naukowe są aktywnie poszukiwane i wysoko cenione. Pierwotnie było to bardzo ważne dla Tajów.Ten rodzaj edukacji był dostępny tylko dla członków rodziny królewskiej, ale zgodnie z informacjami Immigration and Naturalization Services, około 835 tajskich studentów przyjechało studiować w Stanach Zjednoczonych w 1991 roku.

Religia

Prawie 95 procent wszystkich Tajów identyfikuje się jako buddyści therawady. Buddyzm therawady wywodzi się z Indii i kładzie nacisk na trzy główne aspekty egzystencji: dukkha (cierpienie, niezadowolenie, "choroba"), annicaa (nietrwałość, przemijalność wszystkich rzeczy), oraz anatta (Zasady te, wyartykułowane przez Siddharthę Gautamę w VI wieku p.n.e., kontrastowały z hinduistyczną wiarą w wieczną, błogą jaźń. Buddyzm był zatem pierwotnie herezją przeciwko indyjskiej religii Brahmana.

Gautama otrzymał tytuł Buddy, czyli "oświeconego". Opowiadał się za "ośmioraką ścieżką" ( atthangika-magga ), która wymaga wysokich standardów etycznych i przezwyciężenia pożądania. Koncepcja reinkarnacji jest centralna. Poprzez karmienie mnichów, regularne datki na świątynie i regularne oddawanie czci w świątyniach, mnisi są w centrum uwagi. wat (świątynia), Tajowie starają się poprawić swoją sytuację - zdobyć wystarczającą ilość zasług ( bułka ) - aby zmniejszyć liczbę odrodzeń lub kolejnych reinkarnacji, które dana osoba musi przejść przed osiągnięciem Nirwany. Ponadto gromadzenie zasług pomaga określić jakość pozycji jednostki w przyszłych żywotach. Tham bun Ponieważ nauki buddyjskie kładą nacisk na darowizny filantropijne jako część osiągania zasług, Tajowie mają tendencję do wspierania szerokiej gamy organizacji charytatywnych. Nacisk kładziony jest jednak na organizacje charytatywne, które pomagają ubogim w Tajlandii.

Wyświęcenie do buddyjskiego zakonu mnichów często służy jako znak wejścia w świat dorosłych. Wyświęcenie jest przeznaczone wyłącznie dla mężczyzn, chociaż kobiety mogą zostać mniszkami, goląc głowy, nosząc białe szaty i uzyskując pozwolenie na zamieszkanie w kwaterach mniszek na terenie świątyni. Nie odprawiają żadnych rytuałów. Większość tajskich mężczyzn Buat Phra (Wielu z nich zostaje tylko na krótki okres czasu, czasami zaledwie kilka dni, ale na ogół pozostają przez co najmniej jeden rok. phansa Jest to trzymiesięczny buddyjski Wielki Post, który zbiega się z porą deszczową. Jednym z warunków wyświęcenia jest czteroletnia edukacja. Większość święceń odbywa się w lipcu, tuż przed Wielkim Postem.

The thankwan nak ceremonia służy wzmocnieniu kwan, lub dusza, esencja życiowa osoby, która ma zostać wyświęcona. W tym czasie nazywa się go nak , co oznacza smoka, odnosząc się do buddyjskiego mitu o smoku, który stał się mnichem. nak Przez trzy do czterech godzin profesjonalny mistrz ceremonii śpiewa o bólu matki przy porodzie i podkreśla wiele synowskich obowiązków młodego mężczyzny. Ceremonia kończy się, gdy wszyscy krewni i przyjaciele zbierają się w kręgu, trzymając białą nić, a następnie przekazują trzy zapalone świece zgodnie z ruchem wskazówek zegara.Goście zazwyczaj wręczają prezenty pieniężne.

Następnego dnia rano nak Ubrany na biało (co ma symbolizować czystość), jest niesiony na ramionach przyjaciół pod wysokimi parasolami w kolorowej procesji. Kłania się przed ojcem, który wręcza mu szafranowe szaty, które będzie nosił jako mnich. Prowadzi syna do opata i czterech lub więcej innych mnichów, którzy siedzą na podwyższeniu przed głównym wizerunkiem Buddy. nak Po trzykrotnym uklęknięciu przed opatem prosi o pozwolenie na święcenia. Opat odczytuje fragment Pisma Świętego i nakłada na niego żółtą szarfę. nak Następnie zostaje usunięty z widoku i ubrany w szafranowe szaty przez dwóch mnichów, którzy będą nadzorować jego nauczanie. Następnie prosi o dziesięć podstawowych ślubów początkującego mnicha i powtarza każdy z nich, gdy jest mu recytowany.

Ojciec wręcza opatowi miski na jałmużnę i inne podarunki. Stojąc twarzą w twarz z Buddą, kandydat odpowiada na pytania, aby wykazać, że spełnił warunki przyjęcia do stanu mnisiego. Ceremonia kończy się śpiewem wszystkich mnichów i przelaniem przez nowego mnicha wody ze srebrnego pojemnika do miski, co symbolizuje przekazanie rodzicom wszystkich zasług, które zdobył będąc mnichem.Oni z kolei wykonują ten sam rytuał, aby przekazać część swoich nowych zasług innym krewnym. Rytuał kładzie nacisk na jego tożsamość jako buddysty i jego nowo odkrytą dorosłość. Jednocześnie rytuał wzmacnia więź między pokoleniami oraz znaczenie rodziny i społeczności.

Tajscy Amerykanie przystosowali się do tutejszego środowiska, dostosowując swoje praktyki religijne, gdy było to konieczne. Jedną z najdalej idących zmian było przejście z dni kalendarza księżycowego na konwencjonalne sobotnie lub niedzielne nabożeństwa, które są oferowane w Stanach Zjednoczonych.

Zatrudnienie i tradycje gospodarcze

Tajscy mężczyźni dążą do pracy w wojsku lub służbie cywilnej. Kobiety wiejskie są tradycyjnie zaangażowane w prowadzenie firm, podczas gdy kobiety wykształcone są zaangażowane we wszystkie rodzaje zawodów. W Stanach Zjednoczonych większość Tajów posiada małe firmy lub pracuje jako wykwalifikowani robotnicy. Wiele kobiet wybrało karierę pielęgniarską. Nie ma związków zawodowych tylko dla Tajów, ani Tajowie nie dominują w żadnym z nich.zawód.

Polityka i rząd

Tajlandzcy Amerykanie zwykle nie są aktywni w polityce społecznej w tym kraju, ale bardziej interesują się kwestiami w Tajlandii. Odzwierciedla to ogólną izolację społeczności, w której istnieją specyficzne rozgraniczenia między północnymi i południowymi Tajami, a kontakty między społecznościami z innymi grupami prawie nie istnieją. Tajscy Amerykanie są dość aktywni w tajskiej polityce i utrzymują kontakt z innymi grupami.aktywne obserwowanie ruchów gospodarczych, politycznych i społecznych.

Wkład indywidualny i grupowy

Wielu Tajów pracuje w branży opieki zdrowotnej. Boondharm Wongananda (1935-) jest znanym chirurgiem w Silver Spring w stanie Maryland i dyrektorem wykonawczym Thais for Thai Association. Warto również wspomnieć o Phongpan Tana (1946- ), dyrektorze pielęgniarek w szpitalu w Long Beach w Kalifornii. Kilku innych Tajów zostało nauczycielami, dyrektorami firm i inżynierami. Niektórzy Tajowie są również pracownikami służby zdrowia.Amerykanie również zaczynają wkraczać na pole amerykańskiej polityki; Asuntha Maria Ming-Yee Chiang (1970- ) jest korespondentką legislacyjną w Waszyngtonie.

Media

TELEWIZJA

THAI-TV USA.

Oferuje programowanie w języku tajskim w rejonie Los Angeles.

Kontakt: Paul Khongwittaya.

Adres: 1123 North Vine Street, Los Angeles, Kalifornia 90038.

Telefon: (213) 962-6696.

Faks: (213) 464-2312.

Organizacje i stowarzyszenia

Amerykańskie Towarzystwo Syjamskie.

Organizacja kulturalna, która zachęca do badania sztuki, nauki i literatury w odniesieniu do Tajlandii i krajów sąsiednich.

Adres: 633 24th Street, Santa Monica, Kalifornia 90402-3135.

Telefon: (213) 393-1176.

Thai Society of Southern California.

Kontakt: K. Jongsatityoo, specjalista ds. relacji publicznych.

Adres: 2002 South Atlantic Boulevard, Monterey Park, Kalifornia 91754.

Telefon: (213) 720-1596.

Faks: (213) 726-2666.

Muzea i ośrodki badawcze

Asia Resource Center.

Centrum zostało założone w 1974 r. W jego zbiorach znajduje się 15 szuflad z wycinkami dotyczącymi Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej, od 1976 r. do chwili obecnej, a także pliki fotograficzne, filmy, kasety wideo i programy slajdów.

Kontakt: Roger Rumpf, dyrektor wykonawczy.

Adres: Box 15275, Washington, D.C. 20003.

Telefon: (202) 547-1114.

Faks: (202) 543-7891.

Cornell University Southeast Asia Program.

Centrum koncentruje swoje działania na warunkach społecznych i politycznych w krajach Azji Południowo-Wschodniej, w tym na historii i kulturze Tajlandii. Bada stabilność i zmiany kulturowe, zwłaszcza konsekwencje wpływów zachodnich, oferuje lekcje tajskiego i rozprowadza tajskie lektury kulturowe.

Kontakt: Randolph Barker, dyrektor.

Adres: 180 Uris Hall, Ithaca, New York 14853.

Telefon: (607) 255-2378.

Faks: (607) 254-5000.

University of California, Berkeley South/Southeast Asia Library Service.

Biblioteka ta zawiera specjalną kolekcję tajską, a także znaczne zbiory z zakresu nauk społecznych i humanistycznych Azji Południowo-Wschodniej. Cała kolekcja obejmuje około 400 000 monografii, dysertacji, mikrofilmów, pamfletów, rękopisów, kaset wideo, nagrań dźwiękowych i map.

Kontakt: Virginia Jing-yi Shih.

Adres: 438 Doe Library, Berkeley, Kalifornia 94720-6000.

Telefon: (510) 642-3095.

Faks: (510) 643-8817.

Kolekcja Azji Południowo-Wschodniej Uniwersytetu Yale.

Ta kolekcja materiałów koncentruje się na naukach społecznych i humanistycznych Azji Południowo-Wschodniej. Zbiory obejmują około 200 000 woluminów.

Kontakt: Charles R. Bryant, kurator.

Adres: Sterling Memorial Library, Uniwersytet Yale, New Haven, Connecticut 06520.

Telefon: (203) 432-1859.

Faks: (203) 432-7231.

Źródła do dodatkowych badań

Cooper, Robert i Nanthapa Cooper. Szok kulturowy. Portland, Oregon: Graphic Arts Center Publishing Company, 1990.

Rocznik statystyczny Służby Imigracyjnej i Naturalizacyjnej. Waszyngton, D.C.: Immigration and Naturalization Service, 1993.

Tajlandia i Birma. Londyn: The Economist Intelligence Unit, 1994.