ໂດຍ Megan Ratner

ພາບລວມ

ອານາຈັກຂອງໄທໄດ້ຖືກເອີ້ນວ່າສະຫຍາມຈົນເຖິງປີ 1939. ຊື່ຂອງໄທແມ່ນ Prathet Thai ຫຼື Muang Thai (ແຜ່ນດິນ. ຂອງ​ຟຣີ). ຕັ້ງຢູ່ໃນອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້, ມັນມີຂະຫນາດນ້ອຍກວ່າ Texas. ປະເທດນີ້ກວມເອົາເນື້ອທີ່ 198,456 ຕາແມັດ (514,000 ຕາລາງກິໂລແມັດ) ແລະ ມີຊາຍແດນຕິດກັບມຽນມາ ແລະ ລາວ; ທິດຕາເວັນອອກຕິດກັບປະເທດລາວ, ກຳພູຊາ, ແລະອ່າວໄທ; ​ແລະ​ມີ​ຊາຍ​ແດນ​ທາງ​ໃຕ້​ຕິດ​ກັບ​ມາ​ເລ​ເຊຍ. ມຽນມາ ແລະທະເລອັນດາມັນນອນຢູ່ໃນຂອບຕາເວັນຕົກຂອງຕົນ.

ປະເທດໄທມີປະຊາກອນພຽງແຕ່ 58 ລ້ານຄົນ. ເກືອບ 90 ເປີເຊັນຂອງຊາວໄທແມ່ນຊາວມົງໂກນ, ມີຜິວໜັງອ່ອນກວ່າໝູ່ເພື່ອນບ້ານມຽນມາ, ກຳພູຊາ ແລະມາເລ. ຊົນເຜົ່າສ່ວນນ້ອຍໃຫຍ່ທີ່ສຸດ, ປະມານສິບສ່ວນຮ້ອຍຂອງປະຊາກອນແມ່ນຊາວຈີນ, ຮອງລົງມາແມ່ນຊົນເຜົ່າມາເລ ແລະຊົນເຜົ່າຕ່າງໆ, ລວມທັງຊົນເຜົ່າມົ້ງ, ອິວເໝຽນ, ລີຊູ, ລູວາ, ຊານ, ແລະກະເຣນ. ນອກນັ້ນ ຍັງມີຊາວວຽດນາມ 60,000 ຫາ 70,000 ຄົນ ທີ່ອາສັຍຢູ່ໄທ. ປະຊາຊົນເກືອບທັງຫມົດໃນປະເທດປະຕິບັດຕາມຄໍາສອນຂອງພຸດທະສາດສະຫນາ. ລັດຖະທໍາມະນູນປີ 1932 ໄດ້ກໍານົດໃຫ້ກະສັດເປັນຊາວພຸດ, ແຕ່ມັນຍັງຮຽກຮ້ອງເສລີພາບໃນການນະມັດສະການ, ກໍານົດໃຫ້ກະສັດເປັນ "ຜູ້ປົກປ້ອງຄວາມເຊື່ອ." ກະສັດ Bhumibol Adulyadei ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງປົກປ້ອງແລະປັບປຸງສະຫວັດດີການຂອງຊາວມຸດສະລິມກຸ່ມນ້ອຍ (ຫ້າສ່ວນຮ້ອຍ), ຄຣິສຕຽນ (ຫນ້ອຍກວ່າຫນຶ່ງເປີເຊັນ), ແລະຊາວຮິນດູ (ຫນ້ອຍກວ່າຫນຶ່ງສ່ວນຮ້ອຍ) ຜູ້ທີ່ຍັງຖືເປັນຊາວມຸດສະລິມ.ການຍອມຮັບຂອງປະຊາຊົນຕໍ່ວິທີການຂອງອາເມລິກາໄດ້ເຮັດໃຫ້ການປ່ຽນແປງໃຫມ່ເຫຼົ່ານີ້ເປັນທີ່ຍອມຮັບຂອງພໍ່ແມ່ຂອງພວກເຂົາ, ອໍານວຍຄວາມສະດວກໃນການພົວພັນລະຫວ່າງຊາວອາເມລິກາທີ່ "ສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນ" ແລະຜູ້ໃຫມ່. ດ້ວຍຄວາມເຂັ້ມຂຸ້ນສູງຂອງຊາວໄທໃນຄາລິຟໍເນຍແລະຄວາມພະຍາຍາມທີ່ຜ່ານມາເພື່ອກໍານົດວ່າໃຜເປັນແລະບໍ່ແມ່ນ "ພື້ນເມືອງ", ສະມາຊິກຂອງຊຸມຊົນໄທໄດ້ສະແດງຄວາມຢ້ານກົວວ່າອາດຈະມີບັນຫາໃນອະນາຄົດ.

ເຖິງວ່າຄວາມເຊື່ອແບບດັ້ງເດີມຫຼາຍແຫ່ງຖືກຮັກສາໄວ້ໂດຍຊາວໄທອາເມຣິກັນ, ແຕ່ຊາວໄທມັກຈະພະຍາຍາມປັບປ່ຽນຄວາມເຊື່ອຂອງຕົນເພື່ອຈະອາໄສຢູ່ໃນສະຫະລັດຢ່າງສະດວກສະບາຍ. ຄົນໄທມັກຈະຖືກຮັບຮູ້ວ່າເປັນການປັບຕົວເກີນໄປ ແລະຂາດການປະດິດສ້າງ. ການສະແດງອອກທົ່ວໄປ, mai pen rai, ຫມາຍຄວາມວ່າ "ບໍ່ສົນໃຈ" ຫຼື "ມັນບໍ່ສໍາຄັນ", ໄດ້ຖືກເຫັນວ່າໂດຍຊາວອາເມຣິກັນບາງຄົນເປັນຕົວຊີ້ບອກຂອງຊາວໄທທີ່ບໍ່ເຕັມໃຈທີ່ຈະຂະຫຍາຍຫຼືພັດທະນາແນວຄວາມຄິດ. ນອກຈາກນີ້, ຊາວໄທມັກຈະເຂົ້າໃຈຜິດກັບຈີນ ຫຼື ອິນດູຈີນ, ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມເຂົ້າໃຈຜິດ, ແລະ ເຮັດໃຫ້ຄົນໄທຜິດຫວັງ ເນື່ອງຈາກວັດທະນະທຳໄທຜູກມັດກັບພຸດທະສາສະໜາ ແລະ ມີຮີດຄອງປະເພນີຂອງຕົນເອງແຕກຕ່າງຈາກວັດທະນະທຳຈີນ. ນອກ​ນີ້, ຊາວ​ໄທ​ຍັງ​ຖືກ​ຖື​ວ່າ​ເປັນ​ຊາວ​ອົບ​ພະຍົບ​ຫຼາຍ​ກວ່າ​ຄົນ​ເຂົ້າ​ເມືອງ​ໂດຍ​ທາງ​ເລືອກ. ຊາວ​ອາ​ເມ​ລິ​ກາ​ໄທ​ມີ​ຄວາມ​ວິຕົກ​ກັງວົນ​ທີ່​ການ​ປະກົດ​ຕົວ​ຂອງ​ຕົນ​ຖືກ​ເບິ່ງ​ວ່າ​ເປັນ​ຜົນ​ປະ​ໂຫຍ​ດ, ບໍ່​ແມ່ນ​ພາລະ​ໜັກ​ໜ່ວງ​ຕໍ່​ສັງຄົມ​ອາ​ເມ​ລິ​ກາ.

ປະເພນີ, ຮີດຄອງປະເພນີ, ແລະຄວາມເຊື່ອ

ຄົນໄທບໍ່ຈັບມືກັນເມື່ອພົບກັນ. ແທນ​ທີ່​ຈະ​ເປັນ, ເຂົາ​ເຈົ້າ​ຮັກສາ​ສອກ​ໄວ້​ຂ້າງ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ ແລະ​ກົດ​ຝາ​ມື​ເຂົ້າ​ກັນ​ຢູ່​ທີ່​ຄວາມ​ສູງ​ໜ້າ​ເອິກ​ໃນ​ການ​ອະທິດຖານ—ຄືກັບທ່າທາງທີ່ເອີ້ນວ່າ wai . ຫົວແມ່ນງໍຢູ່ໃນຄໍາຊົມເຊີຍນີ້; ຕ່ໍາຫົວ, ຄວາມເຄົາລົບຫຼາຍສະແດງໃຫ້ເຫັນ. ເດັກນ້ອຍຄວນຈະ wai ຜູ້ໃຫຍ່ແລະພວກເຂົາໄດ້ຮັບການຍອມຮັບໃນຮູບແບບຂອງ wai ຫຼື smile ໃນການກັບຄືນ. ໃນວັດທະນະທໍາໄທ, ຕີນແມ່ນຖືວ່າເປັນສ່ວນຕ່ໍາສຸດຂອງຮ່າງກາຍ, ທັງທາງວິນຍານແລະທາງດ້ານຮ່າງກາຍ. ເມື່ອໄປຢ້ຽມຊົມວັດສາສະໜາໃດໜຶ່ງ, ຕີນຕ້ອງຖືກຊີ້ອອກໄປຈາກພະພຸດທະຮູບໃດໆ, ເຊິ່ງຖືກຮັກສາໄວ້ຢູ່ບ່ອນສູງສະເໝີ ແລະ ສະແດງຄວາມເຄົາລົບນັບຖືຢ່າງສູງ. ຊາວໄທຖືວ່າການຊີ້ສິ່ງໃດສິ່ງໜຶ່ງດ້ວຍຕີນຂອງໃຜຜູ້ໜຶ່ງແມ່ນເປັນການສະແດງເຖິງການປະພຶດທີ່ບໍ່ດີ. ຫົວແມ່ນຖືວ່າເປັນສ່ວນທີ່ສູງທີ່ສຸດຂອງຮ່າງກາຍ; ສະນັ້ນ ຊາວ​ໄທ​ບໍ່​ໄດ້​ຈັບ​ຜົມ​ຂອງ​ກັນ​ແລະ​ກັນ​ແລະ​ບໍ່​ໄດ້​ຕົບ​ຫົວ. ຄໍາສຸພາສິດໄທທີ່ມັກຄື: ຈົ່ງເຮັດດີ ແລະໄດ້ຮັບຄວາມດີ; ເຮັດຊົ່ວ ແລະຮັບຄວາມຊົ່ວ.

CUISINE

ບາງທີການປະກອບສ່ວນອັນຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດຈາກຊຸມຊົນຊາວໄທອາເມຣິກັນຂະໜາດນ້ອຍແມ່ນອາຫານຂອງເຂົາເຈົ້າ. ຮ້ານອາຫານໄທຍັງຄົງເປັນທາງເລືອກທີ່ນິຍົມໃນຕົວເມືອງໃຫຍ່, ແລະການປຸງແຕ່ງອາຫານແບບໄທກໍ່ເລີ່ມປາກົດຢູ່ໃນອາຫານເຢັນ. ການປຸງອາຫານຂອງໄທແມ່ນອ່ອນໆ, ມີກິ່ນຫອມ, ແລະລົດຊາດ, ແລະບາງອາຫານສາມາດມີລົດຊາດເຜັດຫຼາຍ. ຫຼັກ​ການ​ປຸງ​ແຕ່ງ​ອາ​ຫານ​ຂອງ​ໄທ, ເຊັ່ນ​ດຽວ​ກັນ​ກັບ​ພາກ​ພື້ນ​ອາ​ຊີ​ຕາ​ເວັນ​ອອກ​ສ່ຽງ​ໃຕ້, ແມ່ນ​ເຂົ້າ. ແທ້ຈິງແລ້ວ, ຄໍາວ່າ "ເຂົ້າ" ແລະ "ອາຫານ" ຂອງໄທແມ່ນຄໍາສັບຄ້າຍຄືກັນ. ອາຫານມັກຈະປະກອບມີອາຫານເຜັດຫນຶ່ງ, ເຊັ່ນ: ແກງ, ກັບຊີ້ນແລະຜັກອື່ນໆ. ອາຫານໄທກິນກັບ ກບ່ວງ.

ການນໍາສະເຫນີອາຫານສໍາລັບຊາວໄທແມ່ນວຽກງານສິລະປະ, ໂດຍສະເພາະຖ້າອາຫານເປັນໂອກາດພິເສດ. ຊາວ​ໄທ​ມີ​ຊື່​ສຽງ​ໃນ​ການ​ແກະ​ສະ​ຫຼັກ​ໝາກ​ໄມ້; ໝາກໂມ, ໝາກມອນ, ແລະ ໝາກ ໂປມ, ເພື່ອບອກຊື່ພຽງແຕ່ສອງສາມຢ່າງ, ຖືກແກະສະຫຼັກເປັນຮູບດອກໄມ້ທີ່ສັບສົນ, ການອອກແບບຄລາສສິກ, ຫຼືນົກ. ອາຫານຫຼັກຂອງອາຫານໄທປະກອບມີ ຮາກຜັກຊີ, ໝາກພິກໄທ, ແລະຜັກທຽມ (ທີ່ມັກນຳມາປະສົມກັນ), ໝາກນາວ, ນ້ຳປາ (ນ້ຳປາ), ແລະ ກະປິ (ນ້ຳກຸ້ງ). ອາຫານໂດຍທົ່ວໄປປະກອບມີແກງ, ຫນຶ່ງຫຼືສອງ kaengs (ອາຫານທີ່ປະກອບມີບາງ, ສະອາດ, ນ້ໍາຊຸບ, ເຖິງແມ່ນວ່າຊາວໄທອະທິບາຍນ້ໍາຊອດເຫຼົ່ານີ້ວ່າ "ແກງ," ມັນບໍ່ແມ່ນສິ່ງທີ່ຊາວຕາເວັນຕົກສ່ວນໃຫຍ່ຮູ້ວ່າແກງ), ແລະໃຫ້ຫຼາຍເທົ່າທີ່ ກຸ້ງກິນ (ອາຫານຂ້າງ) ເທົ່າທີ່ເປັນໄປໄດ້. ໃນບັນດາເຫຼົ່ານີ້, ອາດຈະມີອາຫານ phad (ຂົ້ວ), ບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ມີ phrik (ຫມາກພິກຮ້ອນ) ໃນນັ້ນ, ຫຼືເປັນ thawd (ເລິກ -. ຂົ້ວ). ແມ່ຄົວໄທໃຊ້ສູດອາຫານໜ້ອຍຫຼາຍ, ມັກລົດຊາດ ແລະ ປັບເຄື່ອງປຸງຕາມການປຸງອາຫານ.

ເຄື່ອງ​ແຕ່ງ​ກາຍ​ພື້ນ​ເມືອງ

ເຄື່ອງ​ນຸ່ງ​ພື້ນ​ເມືອງ​ຂອງ​ຜູ້​ຍິງ​ໄທ​ປະ​ກອບ​ດ້ວຍ prasin , ຫຼື​ກະ​ໂປງ​ອ້ອມ​ຂ້າງ (sarong​) ທີ່​ນຸ່ງ​ເສື້ອ​ທີ່​ເຫມາະ​ສົມ​, ແຂນ​ຍາວ​. ເສື້ອກັນໜາວ. ໃນ​ບັນ​ດາ​ເຄື່ອງ​ນຸ່ງ​ທີ່​ສວຍ​ງາມ​ທີ່​ສຸດ​ແມ່ນ​ຜູ້​ທີ່​ໃສ່​ໂດຍ​ນັກ​ເຕັ້ນ​ລໍາ​ຂອງ ballet ໄທ​ຄລາ​ສ​ສິກ​. ຜູ້ຍິງໃສ່ເສື້ອເຊີດກະທັດຮັດຮັດແໜ້ນ ແລະ panung , ຫຼືກະໂປງ, ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້

ເດັກຍິງໄທອາເມລິກາເຫຼົ່ານີ້ເຮັດວຽກໃນການແຂ່ງຂັນຂະບວນແຫ່ Roses Parade ຂອງມັງກອນ. ຂອງຜ້າໄຫມ, ເງິນ, ຫຼືທອງຄໍາ. The panung ແມ່ນ pleated ຢູ່ທາງຫນ້າ, ແລະສາຍແອວຖືມັນຢູ່. ກະເປົ໋າກະເປົ໋າທີ່ເຮັດດ້ວຍເຄື່ອງປະດັບ ແລະ ປະດັບດ້ວຍລວດລາຍທີ່ຕິດຢູ່ດ້ານໜ້າຂອງສາຍແອວ ແລະ ຢຽດລົງໄປທາງຫຼັງເກືອບເກືອບຂອບຂອງ panung . ເສື້ອປະດັບອັນກວ້າງໃຫຍ່, ແຂນແຂນ, ສາຍຄໍ, ແລະສາຍແຂນປະກອບເປັນເຄື່ອງແຕ່ງກາຍທີ່ເຫຼືອ, ເຊິ່ງຖືກຫຸ້ມດ້ວຍ chadah , ຜ້າຫົວແບບວັດ. ນັກເຕັ້ນລໍາໄດ້ຖືກຫຍິບເຂົ້າໄປໃນຊຸດຂອງພວກເຂົາກ່ອນທີ່ຈະສະແດງ. ເຄື່ອງປະດັບເພັດພອຍແລະເສັ້ນລວດໂລຫະສາມາດເຮັດໃຫ້ເຄື່ອງແຕ່ງກາຍມີນ້ໍາຫນັກເກືອບ 40 ປອນ. ເຄື່ອງແຕ່ງກາຍຂອງຜູ້ຊາຍມີເສື້ອຢືດສາຍໂບເຄດສີເງິນທີ່ແໜ້ນໜາທີ່ມີເສື້ອຍືດ ແລະ ຄໍປັກແສ່ວຢ່າງສວຍງາມ. ກະດານປັກແສ່ວແມ່ນຫ້ອຍຈາກສາຍແອວຂອງລາວ, ແລະກາງເກງຍາວຂອງລາວແມ່ນເຮັດດ້ວຍຜ້າໄຫມ. headdress jeweled ຂອງພຣະອົງມີ tassel ເບື້ອງຂວາ, ໃນຂະນະທີ່ແມ່ຍິງແມ່ນຢູ່ເບື້ອງຊ້າຍ. ນັກເຕັ້ນລໍາບໍ່ໃສ່ເກີບ. ສໍາລັບຊີວິດປະຈໍາວັນ, ຊາວໄທໃສ່ເກີບແຕະຫຼືເກີບແບບຕາເວັນຕົກ. ເກີບຖືກຖອດອອກຕະຫຼອດເວລາເມື່ອເຂົ້າໄປໃນເຮືອນ. ໃນໄລຍະ 100 ປີທີ່ຜ່ານມາ, ເຄື່ອງນຸ່ງຂອງຕາເວັນຕົກໄດ້ກາຍເປັນຮູບແບບມາດຕະຖານຂອງເຄື່ອງນຸ່ງໃນເຂດຕົວເມືອງຂອງປະເທດໄທ. ຊາວ​ອາ​ເມ​ລິ​ກາ​ໄທ​ນຸ່ງ​ເສື້ອ​ຜ້າ​ອາ​ເມ​ລິ​ກາ​ທຳ​ມະ​ດາ​ໃນ​ໂອກາດ​ປະຈຳ​ວັນ.

ວັນພັກຜ່ອນ

ຊາວໄທເປັນທີ່ຮູ້ກັນດີໃນການມ່ວນຊື່ນກັບງານບຸນ ແລະ ວັນພັກຜ່ອນ, ເຖິງແມ່ນວ່າພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງວັດທະນະທໍາຂອງເຂົາເຈົ້າ; ຊາວ​ບາງກອກ​ເປັນ​ທີ່​ຮູ້​ຈັກ​ກັນ​ວ່າ​ໄດ້​ເຂົ້າ​ຮ່ວມ​ໃນ​ວັນ​ຄຣິສມາສ ແລະ​ແມ່ນ​ແຕ່​ວັນ Bastilleສະເຫຼີມສະຫຼອງຂອງຊຸມຊົນຕ່າງປະເທດທີ່ຢູ່ອາໄສ. ວັນພັກຂອງໄທລວມມີວັນປີໃໝ່ (1 ມັງກອນ); ປີໃໝ່ຈີນ (15 ກຸມພາ); Magha Puja, ເຊິ່ງເກີດຂື້ນໃນວັນເພັງເດືອນສາມ (ເດືອນກຸມພາ) ແລະເປັນວັນລະນຶກເຖິງວັນທີ່ສາວົກ 1,250 ຄົນໄດ້ຟັງການເທດສະ ໜາ ຂອງພຣະພຸດທະເຈົ້າຄັ້ງ ທຳ ອິດ; ວັນ Chakri (6 ເມສາ), ເຊິ່ງຫມາຍເຖິງການຂຶ້ນຄອງບັນລັງຂອງກະສັດ Rama I; ສົງການ (ກາງເດືອນເມສາ), ປີໃໝ່ຂອງໄທ, ເປັນໂອກາດທີ່ຝູງນົກ ແລະ ປາຖືກປ່ອຍລົງ ແລະ ລອຍນ້ຳໂດຍທຸກຄົນ; ວັນ Coronation (5 ພຶດສະພາ); ວິສາຂະບູຊາ (ເດືອນ 5 ກົງກັບເດືອນ 6) ເປັນວັນສິນສຸດຂອງພຸດທະສາສະນິກະຊົນ, ສະເຫຼີມສະຫຼອງວັນເກີດ, ການປະພັນ, ແລະ ການສິ້ນພຣະຊົນຂອງພຣະພຸດທະເຈົ້າ; ວັນຄ້າຍວັນເກີດຂອງພະລາຊິນີ, ວັນທີ 12 ສິງຫາ; ວັນຄ້າຍວັນເກີດຂອງກະສັດ, 5 ທັນວາ.

ພາສາ

ສະມາຊິກຂອງຄອບຄົວພາສາຈີນ-ທິເບດ, ພາສາໄທເປັນພາສາທີ່ເກົ່າແກ່ທີ່ສຸດໃນອາຊີຕາເວັນອອກ ຫຼືຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້. ນັກ​ວິ​ທະ​ຍາ​ສາດ​ບາງ​ຄົນ​ໄດ້​ສົມ​ມຸດ​ຕິ​ຖານ​ວ່າ​ມັນ​ອາດ​ເປັນ​ການ​ລ່ວງ​ລະ​ເມີດ​ຂອງ​ຈີນ. ທັງສອງພາສາມີຄວາມຄ້າຍຄືກັນບາງຢ່າງເນື່ອງຈາກມັນເປັນພາສາ monosyllabic tonal; ນັ້ນແມ່ນ, ເນື່ອງຈາກວ່າມີພຽງແຕ່ 420 ຄໍາທີ່ແຕກຕ່າງກັນໃນພາສາໄທ, ພະຍາງດຽວສາມາດມີຄວາມຫມາຍຫຼາຍ. ຄວາມໝາຍແມ່ນກຳນົດໂດຍ 5 ສຽງທີ່ແຕກຕ່າງກັນ (ໃນພາສາໄທ): ສຽງສູງ ຫຼື ສຽງຕ່ຳ; ສຽງລະດັບ; ແລະສຽງທີ່ຫຼຸດລົງຫຼືເພີ່ມຂຶ້ນ. ຕົວຢ່າງ, ອີງຕາມການ inflection, ພະຍາງ mai ສາມາດຫມາຍຄວາມວ່າ "ແມ່ຫມ້າຍ", "ໄຫມ", "ເຜົາ", "ໄມ້", "ໃຫມ່," "ບໍ່?" ຫຼື"ບໍ່." ນອກ ເໜືອ ໄປຈາກສຽງທີ່ຄ້າຍຄືກັບພາສາຈີນ, ໄທຍັງໄດ້ຢືມມາຈາກພາສາປາລີແລະສັນສະກິດ, ໂດຍສະເພາະຕົວອັກສອນທີ່ຕັ້ງຂື້ນໂດຍກະສັດ Ram Khamhaeng ໃນປີ 1283 ແລະຍັງໃຊ້ໃນທຸກມື້ນີ້. ອາການຂອງຕົວອັກສອນເອົາຮູບແບບຂອງເຂົາເຈົ້າມາຈາກພາສາສັນສະກິດ; ຍັງມີເຄື່ອງໝາຍເສີມສຳລັບສຽງ, ເຊິ່ງຄ້າຍຄືກັບສະລະ ແລະສາມາດຢືນຢູ່ຂ້າງ ຫຼື ເໜືອພະຍັນຊະນະທີ່ເຂົາເຈົ້າຂຶ້ນກັບ. ຕົວອັກສອນນີ້ຄ້າຍຄືກັບຕົວອັກສອນຂອງປະເທດເພື່ອນບ້ານຂອງພະມ້າ, ລາວ, ແລະກໍາປູເຈຍ. ການສຶກສາພາກບັງຄັບໃນປະເທດໄທແມ່ນເຖິງຊັ້ນຮຽນທີ 6 ແລະອັດຕາການຮູ້ຫນັງສືແມ່ນຫຼາຍກວ່າ 90 ສ່ວນຮ້ອຍ. ມີມະຫາວິທະຍາໄລ ແລະ ວິທະຍາໄລ 39 ແຫ່ງ ແລະ ວິທະຍາໄລສ້າງຄູ 36 ແຫ່ງໃນປະເທດໄທ ເພື່ອຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການຂອງນັກຮຽນມັດທະຍົມຫຼາຍພັນຄົນທີ່ຕ້ອງການການບັນລຸການສຶກສາທີ່ສູງຂຶ້ນ.

ຄຳທັກທາຍ ແລະ ຄຳທັກທາຍທົ່ວໄປອື່ນໆ

ຄຳທັກທາຍແບບໄທທົ່ວໄປມີດັ່ງນີ້: Sa wat dee —ສະບາຍດີຕອນເຊົ້າ, ຕອນບ່າຍ, ຫຼື ຕອນແລງ, ພ້ອມທັງສະບາຍດີ (ໂດຍເຈົ້າພາບ ); Lah kon —ສະບາຍດີ (ໂດຍແຂກ); Krab — ທ່ານ; ກາ —ມາດາມ; Kob kun —ຂໍຂອບໃຈ; Prode —ກະລຸນາ; Kor hai choke dee —ໂຊກດີ; ຄົນຕ່າງປະເທດ —ຄົນຕ່າງປະເທດ; Chern krab (ຖ້າຜູ້ເວົ້າເປັນເພດຊາຍ), ຫຼື Chern kra (ຖ້າຜູ້ເວົ້າເປັນເພດຍິງ)— ກະລຸນາ, ທ່ານຍິນດີຕ້ອນຮັບ, ມັນດີ, ສືບຕໍ່ໄປ, ທ່ານທໍາອິດ (ຂຶ້ນກັບ. ກ່ຽວ​ກັບ​ສະ​ພາບ​ການ).

ຊີວິດຄອບຄົວ ແລະຊຸມຊົນ

ປະເພນີໄທຄອບຄົວມີຄວາມໃກ້ຊິດກັນ, ມັກຈະລວມເອົາຄົນຮັບໃຊ້ ແລະພະນັກງານ. ຄວາມສາມັກຄີເປັນຈຸດເດັ່ນຂອງໂຄງສ້າງຄອບຄົວ: ຄົນບໍ່ເຄີຍນອນຄົນດຽວ, ແມ່ນແຕ່ຢູ່ໃນເຮືອນທີ່ມີຫ້ອງກວ້າງຂວາງ, ເວັ້ນເສຍແຕ່ວ່າເຂົາເຈົ້າຂໍເຮັດ. ເກືອບບໍ່ມີໃຜຖືກປະໄວ້ໃຫ້ຢູ່ຄົນດຽວໃນອາພາດເມັນຫຼືເຮືອນ. ດັ່ງນັ້ນ, ຊາວໄທຈຶ່ງຮ້ອງຮຽນກ່ຽວກັບຫໍພັກທາງວິຊາການ ຫຼືຫໍພັກທີ່ໂຮງງານສະໜອງໃຫ້.

ຄອບຄົວໄທມີໂຄງສ້າງສູງ, ແລະສະມາຊິກແຕ່ລະຄົນມີສະຖານທີ່ສະເພາະຂອງຕົນຕາມອາຍຸ, ເພດ, ແລະ ອັນດັບພາຍໃນຄອບຄົວ. ເຂົາເຈົ້າສາມາດຄາດຫວັງການຊ່ວຍເຫຼືອ ແລະຄວາມປອດໄພ ຕາບໃດທີ່ເຂົາເຈົ້າຍັງຄົງຢູ່ໃນຂອບເຂດຂອງຄໍາສັ່ງນີ້. ຄວາມສໍາພັນແມ່ນຖືກກໍານົດຢ່າງເຂັ້ມງວດແລະຕັ້ງຊື່ດ້ວຍຂໍ້ກໍານົດທີ່ຊັດເຈນເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາເປີດເຜີຍຄວາມສໍາພັນ (ພໍ່ແມ່, ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງ, ລຸງ, ປ້າ, ພີ່ນ້ອງ), ອາຍຸຂອງພີ່ນ້ອງ (ຫນຸ່ມ, ແກ່), ແລະຂ້າງຂອງຄອບຄົວ (ແມ່ຫຼືພໍ່). ຄຳສັບເຫຼົ່ານີ້ຖືກໃຊ້ເລື້ອຍໆໃນການສົນທະນາຫຼາຍກວ່າຊື່ຂອງບຸກຄົນ. ການປ່ຽນແປງທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດທີ່ການຕັ້ງຖິ່ນຖານຢູ່ໃນສະຫະລັດໄດ້ນໍາເອົາມາແມ່ນການຫຼຸດລົງຂອງຄອບຄົວຂະຫຍາຍ. ເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນມີຢູ່ທົ່ວໄປໃນປະເທດໄທ, ແຕ່ວິຖີຊີວິດແລະການເຄື່ອນໄຫວຂອງສັງຄົມອາເມລິກາໄດ້ເຮັດໃຫ້ຄອບຄົວຊາວໄທທີ່ຂະຫຍາຍອອກໄປຍາກທີ່ຈະຮັກສາ.

ເຮືອນ​ວິນ​ຍານ

ໃນ​ປະ​ເທດ​ໄທ, ເຮືອນ​ແລະ​ຕຶກ​ອາ​ຄານ​ຫຼາຍ​ແຫ່ງ​ມີ​ເຮືອນ​ວິນ​ຍານ​ຢູ່​ນຳ, ຫຼື​ບ່ອນ​ໃຫ້​ວິນ​ຍານ​ຜູ້​ປົກ​ຄອງ​ຊັບ​ສິນ ( ພະ​ພູມ ) ຢູ່. ຊາວ​ໄທ​ບາງ​ຄົນ​ເຊື່ອ​ວ່າ​ຄອບ​ຄົວ​ທີ່​ຢູ່​ໃນ​ບ້ານການ​ທີ່​ບໍ່​ມີ​ເຮືອນ​ວິນ​ຍານ​ເຮັດ​ໃຫ້​ວິນ​ຍານ​ຢູ່​ກັບ​ຄອບ​ຄົວ​, ເຊິ່ງ​ເຊື້ອ​ເຊີນ​ຄວາມ​ຫຍຸ້ງ​ຍາກ​. ເຮືອນ​ວິນ​ຍານ, ຊຶ່ງ​ປົກ​ກະ​ຕິ​ແລ້ວ​ມີ​ຂະ​ໜາດ​ດຽວ​ກັນ​ກັບ​ເຮືອນ​ນົກ, ຖືກ​ຕັ້ງ​ຢູ່​ເທິງ​ແທ່ນ​ບູ​ຊາ ແລະ​ຄ້າຍ​ຄື​ວັດ​ໄທ. ໃນປະເທດໄທ, ອາຄານຂະຫນາດໃຫຍ່ເຊັ່ນໂຮງແຮມອາດຈະມີເຮືອນວິນຍານຂະຫນາດໃຫຍ່ເທົ່າກັບທີ່ຢູ່ອາໄສຂອງຄອບຄົວ. ເຮືອນວິນຍານໄດ້ຮັບສະຖານທີ່ທີ່ດີທີ່ສຸດໃນຊັບສິນແລະຖືກຮົ່ມໂດຍເຮືອນຕົ້ນຕໍ. ຕໍາແຫນ່ງຂອງມັນໄດ້ຖືກວາງແຜນໄວ້ໃນເວລາທີ່ການກໍ່ສ້າງຂອງອາຄານ; ຫຼັງ​ຈາກ​ນັ້ນ​, ມັນ​ແມ່ນ​ການ​ສ້າງ​ຕັ້ງ​ພິ​ທີ​. ການ​ປັບ​ປຸງ​ທີ່​ສອດ​ຄ້ອງ​ກັນ, ລວມ​ທັງ​ການ​ເພີ່ມ​ເຕີມ, ຍັງ​ໄດ້​ເຮັດ​ໃຫ້​ເຮືອນ​ວິນ​ຍານ​ທຸກ​ຄັ້ງ​ທີ່​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ປັບ​ປຸງ​ຂອງ​ເຮືອນ​ຕົ້ນ​ຕໍ.

ການແຕ່ງງານ

ການມາຮອດສະຫະລັດໄດ້ນໍາເອົາການແຕ່ງງານທີ່ກໍານົດເອງເພີ່ມຂຶ້ນ. ບໍ່ເຫມືອນກັບປະເທດໃນອາຊີອື່ນໆ, ປະເທດໄທໄດ້ອະນຸຍາດໃຫ້ຫຼາຍສໍາລັບການແຕ່ງງານທາງເລືອກສ່ວນບຸກຄົນ, ເຖິງແມ່ນວ່າໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວພໍ່ແມ່ມີບາງເວົ້າໃນເລື່ອງນີ້. ການແຕ່ງງານມີແນວໂນ້ມທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນລະຫວ່າງຄອບຄົວທີ່ມີສະຖານະພາບທາງດ້ານສັງຄົມແລະເສດຖະກິດເທົ່າທຽມກັນ. ບໍ່​ມີ​ຂໍ້​ຈຳກັດ​ດ້ານ​ຊົນ​ເຜົ່າ​ຫຼື​ສາສະໜາ, ການ​ແຕ່ງ​ດອງ​ຢູ່​ໄທ​ແມ່ນ​ເປັນ​ເລື່ອງ​ທຳ​ມະ​ດາ, ​ໂດຍ​ສະ​ເພາະ​ແມ່ນ​ຄົນ​ໄທ​ກັບ​ຈີນ, ​ໄທ​ກັບ​ຄົນ​ຕາ​ເວັນ​ຕົກ.

ພິທີການແຕ່ງງານສາມາດເປັນງານປະດັບ, ຫຼືອາດຈະບໍ່ມີພິທີໃດໆເລີຍ. ຖ້າຄູ່ຜົວເມຍຢູ່ຮ່ວມກັນສໍາລັບໄລຍະຫນຶ່ງແລະມີລູກຮ່ວມກັນ, ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຖືກຮັບຮູ້ວ່າເປັນ "ແຕ່ງງານໂດຍຄວາມຈິງ." ຊາວໄທສ່ວນໃຫຍ່ມີພິທີ, ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ແລະຮັ່ງມີກວ່າສະມາຊິກຂອງຊຸມຊົນພິຈາລະນາຄວາມຈໍາເປັນນີ້. ກ່ອນ​ການ​ແຕ່ງ​ງານ, ສອງ​ຄອບ​ຄົວ​ໄດ້​ຕົກ​ລົງ​ກັນ​ກ່ຽວ​ກັບ​ຄ່າ​ໃຊ້​ຈ່າຍ​ຂອງ​ພິ​ທີ ແລະ “ລາ​ຄາ​ເຈົ້າ​ສາວ”. ຄູ່ຜົວເມຍເລີ່ມຕົ້ນມື້ແຕ່ງງານຂອງພວກເຂົາດ້ວຍພິທີທາງສາສະຫນາໃນຕອນເຊົ້າແລະໂດຍການຮັບພອນຈາກພະສົງ. ໃນລະຫວ່າງພິທີ, ຄູ່ຜົວເມຍໄດ້ຄຸເຂົ່າລົງຂ້າງຄຽງ. ໂຫລາສາດ ຫຼື ສັງຂານ ເລືອກເອົາເວລາອັນເໝາະສົມໃຫ້ຫົວຂອງຄູ່ ຜູກພັນດ້ວຍເຊືອກຜູກ ໄຊມຸງຄຸນ (ເສັ້ນຂາວ) ໂດຍຜູ້ເຖົ້າຜູ້ແກ່. ພຣະອົງ​ໄດ້​ຖອກ​ນ້ຳ​ສັກສິດ​ໃສ່​ມື​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ, ຊຶ່ງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ສາມາດ​ຫົດ​ລົງ​ໃນ​ໂຖ​ດອກ​ໄມ້. ແຂກ​ອວຍພອນ​ຄູ່​ຜົວ​ເມຍ​ດ້ວຍ​ການ​ຖອກ​ນ້ຳ​ສັກສິດ​ໃນ​ວິທີ​ດຽວ​ກັນ. ພາກສ່ວນທີສອງຂອງພິທີແມ່ນສໍາຄັນເປັນການປະຕິບັດທາງໂລກ. ຊາວ​ໄທ​ບໍ່​ໄດ້​ປະຕິຍານ​ຕໍ່​ກັນ. ແທນທີ່ຈະ, ສອງວົງທີ່ເຊື່ອມຕໍ່ແຕ່ເປັນເອກະລາດຂອງກະທູ້ສີຂາວເປັນສັນຍາລັກທີ່ເນັ້ນຫນັກວ່າຜູ້ຊາຍແລະແມ່ຍິງແຕ່ລະຄົນໄດ້ຮັກສາເອກະລັກຂອງເຂົາເຈົ້າ, ໃນເວລາດຽວກັນ, ເຂົ້າຮ່ວມຈຸດຫມາຍປາຍທາງຂອງເຂົາເຈົ້າ.

ປະ​ເພນີ​ອັນ​ໜຶ່ງ​ທີ່​ປະຕິບັດ​ຢູ່​ໃນ​ຊົນນະບົດ​ເປັນ​ຕົ້ນຕໍ​ແມ່ນ​ການ​ມີ​ການ​ປະຕິບັດ “​ວິປັດສະນາ​ທີ່​ມີ​ຄວາມ​ເຫັນ​ອົກ​ເຫັນ​ໃຈ” ​ໂດຍ​ຄູ່​ຜົວ​ເມຍ​ທີ່​ມີ​ອາຍຸ​ສູງ​ກວ່າ​ທີ່​ແຕ່ງງານ​ແລ້ວ. duo ນີ້ນອນຢູ່ໃນຕຽງແຕ່ງງານກ່ອນຄູ່ຜົວເມຍ, ບ່ອນທີ່ພວກເຂົາເວົ້າຫຼາຍສິ່ງທີ່ເປັນສຸກກ່ຽວກັບຕຽງນອນແລະຄວາມດີເລີດຂອງມັນເປັນສະຖານທີ່ສໍາລັບແນວຄວາມຄິດ. ຫຼັງຈາກນັ້ນເຂົາເຈົ້າໄດ້ລົງຈາກຕຽງນອນ ແລະ ຖອກໃສ່ເຄື່ອງໝາຍຂອງຄວາມຈະເລີນພັນເຊັ່ນ: ແມວ, ຖົງເຂົ້າ, ເມັດງາ ແລະ ເງິນຫຼຽນ, ກ້ອນຫີນ.pestle, ຫຼືໂຖປັດສະວະຂອງນ້ໍາຝົນ. newlyweds ຄວນ ຈະ ຮັກ ສາ ວັດ ຖຸ ເຫຼົ່າ ນີ້ (ຍົກ ເວັ້ນ tomcat) ໃນ ຕຽງ ນອນ ຂອງ ເຂົາ ເຈົ້າ ສໍາ ລັບ ສາມ ມື້.

ເຖິງແມ່ນວ່າໃນກໍລະນີການແຕ່ງງານໄດ້ຖືກປະທັບຕາໂດຍພິທີການ, ການຢ່າຮ້າງເປັນເລື່ອງງ່າຍດາຍ: ຖ້າທັງສອງຝ່າຍຍິນຍອມ, ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເຊັນຖະແຫຼງການເຊິ່ງກັນແລະກັນເພື່ອຜົນກະທົບນີ້ຢູ່ຫ້ອງການເມືອງ. ຖ້າຝ່າຍດຽວຕ້ອງການການຢ່າຮ້າງ, ລາວຕ້ອງສະແດງຫຼັກຖານຂອງການປະຖິ້ມຂອງຄົນອື່ນຫຼືການຂາດການສະຫນັບສະຫນູນສໍາລັບຫນຶ່ງປີ. ອັດຕາ​ການ​ຢ່າຮ້າງ​ຂອງ​ຊາວ​ໄທ​ທັງ​ທາງ​ການ​ແລະ​ບໍ່​ເປັນ​ທາງ​ການ​ແມ່ນ​ຂ້ອນຂ້າງ​ຕໍ່າ​ເມື່ອ​ທຽບ​ໃສ່​ກັບ​ອັດຕາ​ການ​ຢ່າ​ຮ້າງ​ຂອງ​ຊາວ​ອາ​ເມ​ລິ​ກາ, ​ແລະ​ອັດຕາ​ການ​ແຕ່ງງານ​ໃໝ່​ກໍ​ສູງ.

ການເກີດ

ແມ່ຍິງຖືພາບໍ່ໄດ້ໃຫ້ຂອງຂວັນໃດໆ ​​ກ່ອນທີ່ຈະເກີດລູກ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຢ້ານຈາກຜີຮ້າຍ. ວິນຍານຊົ່ວເຫຼົ່ານີ້ຖືກຄິດວ່າເປັນວິນຍານຂອງແມ່ຍິງຜູ້ທີ່ເສຍຊີວິດໂດຍບໍ່ມີລູກແລະບໍ່ໄດ້ແຕ່ງງານ. ຢ່າງຫນ້ອຍສາມມື້ຫາຫນຶ່ງເດືອນຫຼັງຈາກເກີດ, ເດັກນ້ອຍຍັງຖືວ່າເປັນລູກວິນຍານ. ມັນເປັນປະເພນີທີ່ຈະຫມາຍເຖິງເດັກເກີດໃຫມ່ເປັນກົບ, ຫມາ, ຄັນຄາກ, ຫຼືຄໍາສັບສັດອື່ນໆທີ່ເຫັນວ່າເປັນປະໂຫຍດໃນການຫລົບຫນີຈາກວິນຍານຊົ່ວ. ພໍ່ແມ່ມັກຈະຂໍໃຫ້ພຣະສົງຫຼືຜູ້ເຖົ້າແກ່ເລືອກຊື່ທີ່ເຫມາະສົມກັບລູກຂອງພວກເຂົາ, ປົກກະຕິແລ້ວມີສອງພະຍາງຫຼືຫຼາຍກວ່ານັ້ນ, ເຊິ່ງຖືກນໍາໃຊ້ເພື່ອຈຸດປະສົງທາງດ້ານກົດຫມາຍແລະທາງການ. ຊາວໄທເກືອບທັງໝົດມີນາມສະກຸນໜຶ່ງພະຍາງ, ເຊິ່ງປົກກະຕິແລ້ວ ແປວ່າ ກົບ, ໜູ, ໝູ, ໄຂມັນ, ຫຼືຫຼາຍສະບັບ. ເຊັ່ນດຽວກັນກັບຊື່ຢ່າງເປັນທາງການ, ຊື່ຫຼິ້ນແມ່ນນະ​ມັດ​ສະ​ການ​ໃນ​ປະ​ເທດ​ໄທ​. ຊື່ຕາເວັນຕົກຂອງນະຄອນຫຼວງແມ່ນບາງກອກ; ໃນພາສາໄທ, ມັນແມ່ນ ກຸງເທບ (ນະຄອນຂອງເທວະດາ) ຫຼື Pra Nakhorn (ນະຄອນຫຼວງສະຫວັນ). ມັນ​ເປັນ​ບ່ອນ​ນັ່ງ​ຂອງ​ພະ​ລາດ​ຊະ​ວັງ​, ລັດ​ຖະ​ບານ​, ແລະ​ລັດ​ຖະ​ສະ​ພາ​. ພາສາໄທເປັນພາສາທາງການຂອງປະເທດ, ພາສາອັງກິດເປັນພາສາທີ່ສອງເວົ້າກັນຢ່າງກວ້າງຂວາງທີ່ສຸດ; ຍັງເວົ້າພາສາຈີນ ແລະມາເລ. ທຸງຊາດຂອງປະເທດໄທປະກອບດ້ວຍແຖບແນວນອນສີຟ້າກວ້າງຢູ່ກາງ, ມີແຖບແຄບກວ່າຂອງເສັ້ນດ່າງຢູ່ຂ້າງເທິງແລະດ້ານລຸ່ມ; ພາຍໃນແມ່ນສີຂາວ, ຊັ້ນນອກມີສີແດງ.

ປະຫວັດສາດ

ໄທມີປະຫວັດສາດອັນເກົ່າແກ່ ແລະ ສັບສົນ. ຊາວ​ໄທ​ໃນ​ຕອນ​ຕົ້ນ​ໄດ້​ຍ້າຍ​ອອກ​ຈາກ​ພາກ​ໃຕ້​ຂອງ​ຈີນ​ໃນ​ຕົ້ນ​ສັດ​ຕະ​ວັດ​ແລ້ວ a.d. ​ເຖິງ​ວ່າ​ອາ​ນາ​ຈັກ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ເຄີຍ​ຕັ້ງ​ຢູ່​ແຂວງ​ຢຸນນານ​ຂອງ​ຈີນ, ​ໄທ​ຫຼື​ໄຕ, ​ແມ່ນ​ກຸ່ມ​ພາສາ​ແລະ​ວັດທະນະທຳ​ທີ່​ແຕກ​ຕ່າງ​ກັນ, ​ເຊິ່ງການ​ເຄື່ອນ​ຍ້າຍ​ໄປ​ທາງ​ໃຕ້​ໄດ້​ພາ​ໃຫ້​ມີ​ຫຼາຍ​ລັດ​ທີ່​ມີ​ຊື່​ວ່າ​ໄທ, ລາວ, ​ແລະ​ລັດ​ຊານ. ຢູ່ໃນມຽນມາ (ມຽນມາ). ຮອດສະຕະວັດທີຫົກ ກ່ອນ ຄ. ເຄືອ​ຂ່າຍ​ທີ່​ສໍາ​ຄັນ​ຂອງ​ຊຸມ​ຊົນ​ກະ​ສິ​ກໍາ​ໄດ້​ແຜ່​ຂະ​ຫຍາຍ​ໄປ​ພາກ​ໃຕ້​ຂອງ​ປັດ​ຕະ​ນີ​, ໃກ້​ກັບ​ຊາຍ​ແດນ​ທີ່​ທັນ​ສະ​ໄຫມ​ຂອງ​ໄທ​ກັບ​ມາ​ເລ​ເຊຍ​, ແລະ​ເຂດ​ພາກ​ຕາ​ເວັນ​ອອກ​ສ່ຽງ​ເຫນືອ​ຂອງ​ໄທ​ໃນ​ປັດ​ຈຸ​ບັນ​. ຊາດ​ໄທ​ໄດ້​ກາຍ​ເປັນ​ທີ່​ຮູ້​ຈັກ​ຢ່າງ​ເປັນ​ທາງ​ການ​ໃນ​ຊື່​ວ່າ "ຊີມ" ໃນ​ປີ 1851 ພາຍ​ໃຕ້​ການ​ປົກ​ຄອງ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ສົມ​ເດັດ​ມົງ​ກຸດ. ໃນ​ທີ່​ສຸດ, ຊື່​ນີ້​ໄດ້​ກາຍ​ເປັນ​ຄໍາ​ສັບ​ຄ້າຍ​ຄື​ກັບ​ອາ​ນາ​ຈັກ​ໄທ​ແລະ​ຊື່​ທີ່​ມັນ​ເປັນ​ທີ່​ຮູ້​ຈັກ​ຫຼາຍ​ປີ​. ໃນສິບສາມແລະສິບສີ່ມີຈຸດປະສົງເພື່ອຮັກສາຜີຮ້າຍອອກໄປ.

ງານສົບ

ຊາວໄທຫຼາຍຄົນຖືວ່າ ngarn sop (ພິທີຝັງສົບ) ເປັນພິທີການທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດ. ມັນເປັນໂອກາດຂອງຄອບຄົວແລະການປະກົດຕົວຂອງພະສົງສາມະເນນແມ່ນມີຄວາມຈໍາເປັນ. ຫຼຽນໜຶ່ງ ບາດ ວາງໄວ້ທີ່ປາກສົບ (ເພື່ອໃຫ້ຄົນຕາຍສາມາດຊື້ທາງໄປໃສ່ບາດໄດ້), ແລະມືຖືກຈັດໃສ່ເປັນ ຫວາຍ ແລ້ວມັດດ້ວຍ. ກະທູ້ສີຂາວ. ທະນະບັດ, ສອງດອກ, ແລະທຽນສອງອັນຖືກວາງໄວ້ລະຫວ່າງມື. ເສັ້ນດ້າຍສີຂາວຖືກນໍາໃຊ້ເພື່ອມັດຂໍ້ຕີນເຊັ່ນດຽວກັນ, ແລະປາກແລະຕາຖືກປະທັບຕາດ້ວຍຂີ້ເຜີ້ງ. ສົບຖືກວາງໄວ້ໃນໂລງສົບດ້ວຍຕີນຫັນໄປທາງທິດຕາເວັນຕົກ, ທິດທາງຂອງດວງອາທິດທີ່ກໍາລັງຕົກຢູ່ແລະຄວາມຕາຍ.

ນຸ່ງເຄື່ອງໄວ້ທຸກສີດຳ ຫຼື ສີຂາວ, ຍາດພີ່ນ້ອງມາເຕົ້າໂຮມກັນທົ່ວຮ່າງກາຍເພື່ອຟັງພຣະທຳຂອງພຣະສົງທີ່ນັ່ງແຖວກັນຢູ່ເທິງບ່ອນນັ່ງທີ່ຍົກຂຶ້ນ ຫຼືຢູ່ເທິງເວທີ. ໃນ​ມື້​ທີ່​ສົບ​ຈະ​ຖືກ​ຝັງ, ເຊິ່ງ​ສໍາ​ລັບ​ບຸກ​ຄົນ​ທີ່​ມີ​ຕໍາ​ແຫນ່ງ​ສູງ​ສາ​ມາດ​ຍາວ​ເຖິງ​ຫນຶ່ງ​ປີ​ຫຼັງ​ຈາກ​ພິ​ທີ​ສົບ​, ໂລງ​ສົບ​ໄດ້​ຖືກ​ນໍາ​ໄປ​ຕີນ​ຂອງ​ເວັບ​ທໍາ​ອິດ​. ​ເພື່ອ​ແກ້​ໄຂ​ບັນດາ​ດວງ​ວິນຍານ​ຜູ້​ທີ່​ມາ​ຮ່ວມ​ງານ​ສົບ, ​ເຂົ້າ​ກະ​ແຈກ​ກະຈາຍ​ຢູ່​ໜ້າ​ດິນ. ຜູ້​ໄວ້ອາ​ໄລ​ທັງ​ໝົດ​ລ້ວນ​ແຕ່​ໄດ້​ຖະຫວາຍ​ທູບ​ທຽນ ​ແລະ ຈູດ​ທູບ​ທຽນ. ເພື່ອເປັນເຄື່ອງໝາຍຄວາມເຄົາລົບຕໍ່ຜູ້ຕາຍ, ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ຖືກຖິ້ມໃສ່ເທິງແທ່ນບູຊາ, ເຊິ່ງປະກອບດ້ວຍກອງໄມ້ຢູ່ໃຕ້ປູຢາງທີ່ປະດັບປະດາ. ແຂກ​ຜູ້​ມີ​ກຽດ​ທີ່​ສຸດ​ໄດ້​ເຂົ້າ​ຮ່ວມ​ໃນ​ພິທີ​ສົບໂດຍການເປັນຜູ້ທໍາອິດທີ່ເຮັດໃຫ້ມີແສງໂຄງສ້າງນີ້. ການຝັງສົບຕົວຈິງທີ່ຕາມມາແມ່ນເຂົ້າຮ່ວມໂດຍຍາດພີ່ນ້ອງຄົນຕໍ່ໄປເທົ່ານັ້ນ ແລະປົກກະຕິແລ້ວແມ່ນຈັດຂຶ້ນຢູ່ບໍ່ເທົ່າໃດເດີ່ນຈາກຫໍພິພິທະພັນ. ບາງຄັ້ງ ພິທີດັ່ງກ່າວ ມີການຮັບປະທານອາຫານ ໃຫ້ແກ່ແຂກທີ່ອາດຈະເດີນທາງມາແຕ່ໄກ ເພື່ອເຂົ້າຮ່ວມພິທີ. ໃນຕອນແລງຂອງມື້ນັ້ນແລະທັງສອງຕໍ່ໄປ, ພະສົງມາເຮືອນເພື່ອອະທິຖານຂໍພອນສໍາລັບຈິດວິນຍານທີ່ຈາກໄປແລະສໍາລັບການປົກປັກຮັກສາຊີວິດ. ຕາມ​ຮີດຄອງ​ປະ​ເພນີ​ຂອງ​ໄທ, ສະມາຊິກ​ຄອບຄົວ​ທີ່​ໄດ້​ຈາກ​ໄປ​ແມ່ນ​ກ້າວ​ໄປ​ຕາມ​ວົງ​ຈອນ​ແຫ່ງ​ຄວາມ​ຕາຍ ​ແລະ ການ​ເກີດ​ໃໝ່​ສູ່​ສະພາບ​ແຫ່ງ​ຄວາມ​ສະຫງົບ​ສຸກ; ດັ່ງນັ້ນ, ຄວາມໂສກເສົ້າບໍ່ມີບ່ອນຢູ່ໃນພິທີນີ້.

ການສຶກສາ

ການສຶກສາເປັນປະເພນີສຳຄັນທີ່ສຸດສຳລັບຊາວໄທ. ຜົນສໍາເລັດດ້ານການສຶກສາແມ່ນຖືວ່າເປັນຜົນສໍາເລັດທີ່ເພີ່ມສະຖານະພາບ. ຈົນກ່ວາທ້າຍສະຕະວັດທີ XIX, ຄວາມຮັບຜິດຊອບໃນການສຶກສາຂອງໄວຫນຸ່ມໄດ້ວາງໄວ້ທັງຫມົດກັບພຣະສົງຢູ່ໃນວັດ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ນັບຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນສະຕະວັດນີ້, ການສຶກສາແລະປະລິນຍາຕີຢູ່ຕ່າງປະເທດໄດ້ຖືກຊອກຫາຢ່າງຈິງຈັງແລະໄດ້ຮັບລາງວັນສູງ. ໃນເບື້ອງຕົ້ນ, ການສຶກສາປະເພດນີ້ແມ່ນເປີດໃຫ້ສະເພາະແຕ່ຄ່າພາກຫຼວງ, ແຕ່, ອີງຕາມຂໍ້ມູນການບໍລິການຄົນເຂົ້າເມືອງ ແລະ ການສັນຊາດ, ນັກສຶກສາໄທຈຳນວນ 835 ຄົນໄດ້ເຂົ້າມາສຶກສາຢູ່ສະຫະລັດອາເມລິກາໃນປີ 1991.

ເບິ່ງ_ນຳ: Gebusi

ສາດສະໜາ

ເກືອບ 95 ເປີເຊັນຂອງຊາວໄທທັງໝົດລະບຸຕົນເອງວ່າເປັນພຸດທະສາສະນິກະຊົນ Theravada. ພຸດທະສາສະ ໜາ Theravada ມີຕົ້ນ ກຳ ເນີດຢູ່ໃນປະເທດອິນເດຍແລະເນັ້ນ ໜັກ ເຖິງສາມດ້ານຕົ້ນຕໍexistence: dukkha (ຄວາມທຸກ, ຄວາມບໍ່ພໍໃຈ, “ພະຍາດ”), annicaa ( impermanence, transiency of all things), and anatta ( non-substantiality of reality ; ບໍ່ມີຖາວອນຂອງຈິດວິນຍານ). ຫຼັກການເຫຼົ່ານີ້, ເຊິ່ງໄດ້ຖືກສະແດງໂດຍ Siddhartha Gautama ໃນສະຕະວັດທີ VI B.c., ກົງກັນຂ້າມກັບຄວາມເຊື່ອຂອງ Hindu ໃນຄວາມເປັນນິລັນດອນ, ຄວາມສຸກຂອງຕົນເອງ. ເພາະສະນັ້ນ, ພຸດທະສາສະ ໜາ ໃນເບື້ອງຕົ້ນແມ່ນ heresy ຕໍ່ຕ້ານສາສະ ໜາ Brahman ຂອງອິນເດຍ.

Gautama ໄດ້ຮັບນາມເປັນພຣະພຸດທະເຈົ້າ, ຫຼື "enlightened one." ພະອົງ​ສະ​ໜັບ​ສະ​ໜູນ “ທາງ​ແປດ” ( atthangika-magga ) ເຊິ່ງ​ຮຽກ​ຮ້ອງ​ໃຫ້​ມີ​ມາດ​ຕະ​ຖານ​ດ້ານ​ຈັນ​ຍາ​ບັນ​ສູງ​ແລະ​ການ​ເອົາ​ຊະ​ນະ​ຄວາມ​ປາ​ຖະ​ຫນາ. ແນວຄວາມຄິດຂອງການເກີດໃຫມ່ແມ່ນສູນກາງ. ດ້ວຍການໃຫ້ທານແກ່ພະສົງ, ບໍລິຈາກເຂົ້າວັດ, ແລະ ໄຫວ້ພຣະຢູ່ວັດ ວັດ (ວັດ), ຊາວໄທພະຍາຍາມປັບປຸງສະຖານະການຂອງຕົນໃຫ້ດີຂຶ້ນ - ໄດ້ມາພໍສົມຄວນ ( bun )—ເພື່ອຫຼຸດຈໍານວນ. ຂອງການເກີດໃຫມ່, ຫຼືການເກີດໃຫມ່ຕໍ່ມາ, ບຸກຄົນທີ່ຕ້ອງຜ່ານກ່ອນທີ່ຈະເຖິງພຣະນິບພານ. ນອກຈາກນັ້ນ, ການສະສົມຂອງຄຸນງາມຄວາມດີຊ່ວຍກໍານົດຄຸນນະພາບຂອງສະຖານີຂອງບຸກຄົນໃນຊີວິດໃນອະນາຄົດ. Tham bun , ຫຼືການເຮັດບຸນ, ແມ່ນກິດຈະກໍາທາງສັງຄົມແລະສາສະຫນາທີ່ສໍາຄັນສໍາລັບຊາວໄທ. ເນື່ອງຈາກວ່າຄໍາສອນຂອງພຸດທະສາດສະຫນາເນັ້ນຫນັກໃສ່ການບໍລິຈາກການກຸສົນເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງການບັນລຸຜົນບຸນ, ຊາວໄທມັກຈະສະຫນັບສະຫນູນການກຸສົນຢ່າງກວ້າງຂວາງ. ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ການເນັ້ນໃສ່ການກຸສົນທີ່ໃຫ້ການຊ່ວຍເຫຼືອຜູ້ດ້ອຍໂອກາດໃນປະເທດໄທ.

ການ​ປະ​ຕິ​ບັດ​ຕາມ​ຄໍາ​ສັ່ງ​ຂອງ​ພຣະ​ພຸດ​ທະ​ເຈົ້າ​ມັກ​ຈະ​ເປັນ​ເຄື່ອງ​ຫມາຍ​ການ​ເຂົ້າ​ສູ່​ໂລກ​ຂອງ​ຜູ້​ໃຫຍ່​. ການປະສູດແມ່ນສໍາລັບຜູ້ຊາຍເທົ່ານັ້ນ, ເຖິງແມ່ນວ່າແມ່ຍິງສາມາດເປັນແມ່ຊີໄດ້ໂດຍການໂກນຫົວ, ນຸ່ງເສື້ອສີຂາວ, ແລະໄດ້ຮັບການອະນຸຍາດໃຫ້ອາໄສຢູ່ໃນວົງຂອງ nun ໃນບໍລິເວນພາຍໃນວັດ. ເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ປະຕິບັດພິທີກໍາໃດໆ. ຜູ້ຊາຍໄທສ່ວນໃຫຍ່ ບູດພະ (ເຂົ້າວັດ) ໃນບາງຈຸດໃນຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າ, ມັກຈະພຽງແຕ່ກ່ອນການແຕ່ງງານຂອງເຂົາເຈົ້າ. ຫຼາຍ​ຄົນ​ຢູ່​ໃນ​ໄລຍະ​ສັ້ນ, ບາງ​ເທື່ອ​ກໍ​ພຽງ​ແຕ່​ບໍ່​ເທົ່າ​ໃດ​ມື້, ແຕ່​ໂດຍ​ທົ່ວ​ໄປ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ຄົງ​ຢູ່​ຢ່າງ​ໜ້ອຍ​ໜຶ່ງ ພັນ​ສາ , ວັນ​ເຂົ້າ​ພັນ​ສາ​ສາມ​ເດືອນ​ທີ່​ກົງ​ກັບ​ລະດູ​ຝົນ. ໃນບັນດາເງື່ອນໄຂເບື້ອງຕົ້ນສໍາລັບການແຕ່ງຕັ້ງແມ່ນການສຶກສາສີ່ປີ. ການ​ປະ​ຕິ​ບັດ​ສ່ວນ​ໃຫຍ່​ແມ່ນ​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ໃນ​ເດືອນ​ກໍ​ລະ​ກົດ​, ພຽງ​ແຕ່​ກ່ອນ​ເຂົ້າ​ພັນ​ສາ​.

ພິທີ ຂອບໃຈວັນນາກ ຮັບໃຊ້ການເສີມສ້າງ ขวัญ, ຫຼື ຈິດວິນຍານ, ເນື້ອແທ້ຂອງຊີວິດ, ຂອງຜູ້ທີ່ຈະແຕ່ງຕັ້ງ. ໃນເວລານີ້, ລາວເອີ້ນວ່າ nak , ຊຶ່ງຫມາຍຄວາມວ່າມັງກອນ, ໂດຍອ້າງອີງໃສ່ນິທານພຸດທະສາດສະຫນາກ່ຽວກັບມັງກອນທີ່ໄດ້ກາຍເປັນພະສົງ. ໃນພິທີ, ຫົວ ແລະ eyebrows 's nak ໄດ້ຖືກ shaved ເພື່ອສັນຍາລັກການປະຕິເສດຂອງ vanity. ເປັນເວລາສາມຫາສີ່ຊົ່ວໂມງ, ພິທີກອນທີ່ເປັນມືອາຊີບຮ້ອງເພງເຖິງຄວາມເຈັບປວດຂອງແມ່ໃນການເກີດລູກແລະເນັ້ນຫນັກເຖິງພັນທະຂອງລູກອ່ອນຫຼາຍ. ພິທີ​ສິ້ນ​ສຸດ​ລົງ​ດ້ວຍ​ຍາດຕິ​ພີ່ນ້ອງ ​ແລະ ໝູ່​ເພື່ອນ​ທັງ​ໝົດ​ໄດ້​ເຕົ້າ​ໂຮມ​ກັນ​ເປັນ​ວົງ​ມົນ​ຖື​ຜ້າ​ຂາວເສັ້ນດ້າຍ ແລະຈາກນັ້ນເອົາທຽນໄຂສາມອັນໃນທິດທາງຕາມເຂັມໂມງ. ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວແຂກໃຫ້ຂອງຂວັນເງິນ.

ໃນ​ເຊົ້າ​ມື້​ຕໍ່​ມາ, nak , ນຸ່ງ​ຊຸດ​ສີ​ຂາວ (ເພື່ອ​ສັນ​ຍາ​ລັກ​ຄວາມ​ບໍ​ລິ​ສຸດ), ໄດ້​ຖືກ​ບັນ​ເທິງ​ບ່າ​ຂອງ​ຫມູ່​ເພື່ອນ​ຂອງ​ຕົນ​ພາຍ​ໃຕ້​ກາມ​ສູງ​ໃນ​ຂະ​ບວນ​ການ​ທີ່​ມີ​ສີສັນ. ລາວກົ້ມຂາບຕໍ່ຫນ້າພໍ່ຂອງລາວ, ຜູ້ທີ່ເອົາເສື້ອ saffron ໃຫ້ລາວທີ່ລາວຈະໃສ່ເປັນພະສົງ. ພຣະອົງໄດ້ພາລູກຊາຍຂອງລາວໄປຫາອະທິການບໍດີແລະພຣະສົງອີກສີ່ອົງຫຼືຫຼາຍກວ່ານັ້ນທີ່ນັ່ງຢູ່ເທິງເວທີທີ່ຍົກຂຶ້ນມາກ່ອນຮູບພຣະພຸດທະເຈົ້າ. ພຣະ nak ໄດ້ຂໍອານຸຍາດ ພິທີໄຫວ້ອາໄລ ຫລັງຈາກໄດ້ຂາບໄຫວ້ພຣະອາຈານສາມຄັ້ງ. ເຈົ້າອະທິການບໍດີອ່ານພຣະຄໍາພີແລະເອົາຜ້າມ່ານສີເຫຼືອງໃສ່ເທິງຮ່າງກາຍຂອງ nak ເພື່ອເປັນສັນຍາລັກໃນການຍອມຮັບການແຕ່ງຕັ້ງ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ລາວຖືກເອົາອອກຈາກທັດສະນະແລະນຸ່ງເສື້ອ saffron ໂດຍພຣະສົງສອງອົງທີ່ຈະເບິ່ງແຍງຄໍາສັ່ງຂອງລາວ. ຈາກນັ້ນ ພະອົງກໍຂໍປະຕິຍານພື້ນຖານສິບປະການຂອງພະສົງສາມະເນນ ແລະ ເລົ່າຄືນແຕ່ລະອັນຕາມທີ່ພະອົງເລົ່າໃຫ້ຟັງ.

ພໍ່​ຖວາຍ​ເຄື່ອງ​ບູຊາ ແລະ​ຂອງ​ຂວັນ​ອື່ນໆ​ໃຫ້​ພະ​ອາຈານ. ປະເຊີນ ​​​​ໜ້າ ກັບພຣະພຸດທະເຈົ້າ, ຈາກນັ້ນຜູ້ສະ ໝັກ ຈະຕອບ ຄຳ ຖາມເພື່ອສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າລາວໄດ້ບັນລຸເງື່ອນໄຂໃນການເຂົ້າເປັນພະສົງ. ພິທີດັ່ງກ່າວໄດ້ຈົບລົງດ້ວຍການສວດມົນພຣະສົງທຸກອົງ ແລະ ພຣະສົງອົງໃໝ່ໄດ້ຖອກນ້ຳຈາກພາຊະນະເງິນລົງໃນໂຖປັດສະວະ ເພື່ອເປັນສັນຍາລັກການຖ່າຍທອດທຸກບຸນຄຸນທີ່ໄດ້ຈາກການເປັນພຣະສົງໃຫ້ແກ່ພໍ່ແມ່. ພວກເຂົາເຈົ້າໃນທາງກັບກັນປະຕິບັດພິທີກໍາດຽວກັນເພື່ອໂອນບາງສ່ວນຂອງໃຫມ່ຂອງເຂົາເຈົ້າເຮັດບຸນໃຫ້ຍາດພີ່ນ້ອງອື່ນໆ. ພິທີກຳແມ່ນເນັ້ນໃສ່ເອກະລັກຂອງລາວໃນຖານະທີ່ເປັນພຸດທະສາສະນິກະຊົນ ແລະ ຄວາມເປັນຜູ້ໃຫຍ່ທີ່ຄົ້ນພົບໃໝ່ຂອງລາວ. ພ້ອມ​ກັນ​ນັ້ນ, ພິທີ​ກໍ່​ໄດ້​ເສີມ​ຂະຫຍາຍ​ສາຍ​ພົວພັນ​ລະຫວ່າງ​ລຸ້ນຄົນ ​ແລະ ຄວາມ​ສຳຄັນ​ຂອງ​ຄອບຄົວ ​ແລະ ຊຸມ​ຊົນ.

ຊາວ​ອາ​ເມ​ລິ​ກາ​ໄທ​ໄດ້​ປັບ​ຕົວ​ເຂົ້າ​ກັບ​ສິ່ງ​ແວດ​ລ້ອມ​ຢູ່​ທີ່​ນີ້​ໂດຍ​ການ​ດັດ​ແປງ​ການ​ປະ​ຕິ​ບັດ​ທາງ​ສາດ​ສະ​ໜາ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ເມື່ອ​ຈຳ​ເປັນ. ຫນຶ່ງໃນການປ່ຽນແປງທີ່ກວ້າງຂວາງທີ່ສຸດຂອງການປ່ຽນແປງເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນການປ່ຽນຈາກວັນປະຕິທິນຕາມຈັນທະປະຕິທິນໄປສູ່ການບໍລິການວັນເສົາຫຼືວັນອາທິດແບບທໍາມະດາທີ່ສະຫນອງໃຫ້ຢູ່ໃນສະຫະລັດ.

ປະເພນີການຈ້າງງານ ແລະເສດຖະກິດ

ຜູ້ຊາຍໄທມີແນວໂນ້ມທີ່ຈະມຸ່ງຫວັງໃນວຽກການທະຫານ ຫຼືພະນັກງານລັດຖະກອນ. ແມ່​ຍິງ​ຊົນ​ນະ​ບົດ​ເປັນ​ປະ​ເພ​ນີ​ໃນ​ການ​ດໍາ​ເນີນ​ທຸ​ລະ​ກິດ​, ໃນ​ຂະ​ນະ​ທີ່​ແມ່​ຍິງ​ທີ່​ມີ​ການ​ສຶກ​ສາ​ແມ່ນ​ມີ​ສ່ວນ​ຮ່ວມ​ໃນ​ທຸກ​ປະ​ເພດ​ຂອງ​ອາ​ຊີບ​. ໃນສະຫະລັດອາເມລິກາ, ຊາວໄທສ່ວນໃຫຍ່ເປັນເຈົ້າຂອງທຸລະກິດຂະຫນາດນ້ອຍຫຼືເຮັດວຽກເປັນແຮງງານທີ່ມີທັກສະ. ແມ່ຍິງຫຼາຍຄົນໄດ້ເລືອກອາຊີບພະຍາບານ. ບໍ່​ມີ​ສະ​ຫະ​ພາບ​ແຮງ​ງານ​ທີ່​ມີ​ພຽງ​ແຕ່​ຂອງ​ໄທ​, ແລະ​ໄທ​ໂດຍ​ສະ​ເພາະ​ແມ່ນ​ຄອບ​ຄອງ​ປະ​ກອບ​ອາ​ຊີບ​ດຽວ​.

ການເມືອງ ແລະ ລັດຖະບານ

ຊາວໄທອາເມຣິກັນມີທ່າອ່ຽງບໍ່ເຄື່ອນໄຫວທາງດ້ານການເມືອງຊຸມຊົນຢູ່ໃນປະເທດນີ້, ແຕ່ມີຄວາມກັງວົນກ່ຽວກັບບັນຫາໃນປະເທດໄທຫຼາຍກວ່າ. ອັນນີ້ສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມສະໜິດສະໜົມທົ່ວໄປຂອງຊຸມຊົນ, ບ່ອນທີ່ມີການແບ່ງແຍກສະເພາະລະຫວ່າງຊາວໄທເໜືອ ແລະ ພາກໃຕ້ ແລະບ່ອນທີ່ການເຜີຍແຜ່ລະຫວ່າງຊຸມຊົນກັບກຸ່ມອື່ນເກືອບບໍ່ມີ. ຊາວ​ອາ​ເມ​ລິ​ກາ​ໄທ​ມີ​ຄວາມ​ຫ້າວຫັນ​ໃນ​ການ​ເມືອງ​ຂອງ​ໄທແລະ ພວກ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ເຝົ້າ​ລະ​ວັງ​ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ດ້ານ​ເສດ​ຖະ​ກິດ, ການ​ເມືອງ ແລະ ສັງ​ຄົມ​ຢູ່​ທີ່​ນັ້ນ.

ການປະກອບສ່ວນສ່ວນບຸກຄົນ ແລະກຸ່ມ

ຄົນໄທອາເມຣິກັນຫຼາຍຄົນເຮັດວຽກຢູ່ໃນອຸດສາຫະກໍາການດູແລສຸຂະພາບ. ບຸນທຳ ວົງອານັນດາ (1935-) ເປັນໝໍຜ່າຕັດ ທີ່ເມືອງ Silver Spring, ລັດ Maryland, ແລະເປັນຜູ້ອຳນວຍການບໍລິຫານຂອງສະມາຄົມຊາວໄທ. ຍັງສົມຄວນທີ່ຈະກ່າວເຖິງແມ່ນ ພົງພັນ ທະນາ (1946–), ຜູ້ອໍານວຍການພະຍາບານຢູ່ໂຮງໝໍເມືອງລອງຫາດຊາຍ, ລັດຄາລິຟໍເນຍ. ຊາວ​ອາ​ເມ​ລິ​ກາ​ໄທ​ຫຼາຍ​ຄົນ​ໄດ້​ກາຍ​ເປັນ​ນັກ​ສຶກສາ, ຜູ້​ບໍລິຫານ​ບໍລິສັດ, ​ແລະ​ວິສະວະກອນ. ຊາວ​ອາ​ເມ​ລິ​ກາ​ໄທ​ບາງ​ຄົນ​ກໍ່​ເລີ່ມ​ເຂົ້າ​ສູ່​ວົງ​ການ​ການ​ເມືອງ​ຂອງ​ອາ​ເມ​ລິ​ກາ; Asuntha Maria Ming-Yee Chiang (1970– ) ເປັນນັກຂ່າວນິຕິບັນຍັດໃນວໍຊິງຕັນ, D.C.

ສື່ມວນຊົນ

ໂທລະທັດ

THAI-TV USA.

ສະເໜີໂຄງການເປັນພາສາໄທໃນເຂດ Los Angeles.

ຕິດຕໍ່: ພອນ ໂຂງວິທະຍາ.

ທີ່ຢູ່: 1123 North Vine Street, Los Angeles, California 90038.

ໂທລະສັບ: (213) 962-6696.

ແຟັກ: (213) 464-2312.

ອົງການຈັດຕັ້ງ ແລະສະມາຄົມ

ສະມາຄົມສະຫຍາມອາເມລິກາ.

ອົງການຈັດຕັ້ງວັດທະນະທໍາທີ່ສົ່ງເສີມການສືບສວນສິລະປະ, ວິທະຍາສາດ, ແລະວັນນະຄະດີທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບປະເທດໄທແລະປະເທດເພື່ອນບ້ານຂອງຕົນ.

ທີ່ຢູ່: 633 24th Street, Santa Monica, California 90402-3135.

ໂທລະສັບ: (213) 393-1176.

ສະມາຄົມໄທແຫ່ງລັດຄາລິຟໍເນຍພາກໃຕ້.

ຕິດຕໍ່: K. Jongsatityoo, ພະນັກງານປະຊາສຳພັນ.

ທີ່ຢູ່: 2002 South Atlantic Boulevard, Monterey Park, California 91754.

ໂທລະສັບ: (213) 720-1596.

ແຟັກ: (213) 726-2666.

ພິພິທະພັນ ແລະສູນຄົ້ນຄວ້າ

ສູນຊັບພະຍາກອນອາຊີ.

ສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນໃນປີ 1974. ສູນດັ່ງກ່າວລວມມີ 15 drawers ຂອງ clippings ໃນອາຊີຕາເວັນອອກແລະຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້, ຈາກ 1976 ຈົນເຖິງປະຈຸບັນ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບໄຟລ໌ຮູບ, ຮູບເງົາ, cassettes ວິດີໂອ, ແລະໂຄງການ slideshow.

ຕິດຕໍ່: Roger Rumpf, ຜູ້ອໍານວຍການບໍລິຫານ.

ທີ່ຢູ່: Box 15275, Washington, D.C. 20003.

ໂທລະສັບ: (202) 547-1114.

ແຟັກ: (202) 543-7891.

ໂຄງການອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້ຂອງມະຫາວິທະຍາໄລ Cornell.

ສູນ​ດັ່ງກ່າວ​ສຸມ​ໃສ່​ບັນດາ​ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ຂອງ​ຕົນ​ກ່ຽວ​ກັບ​ສະພາບ​ການ​ສັງຄົມ ​ແລະ ການ​ເມືອງ​ຢູ່​ບັນດາ​ປະ​ເທດ​ອາຊີ​ຕາ​ເວັນ​ອອກສຽງ​ໃຕ້, ລວມທັງ​ປະຫວັດສາດ ​ແລະ ວັດທະນະທຳ​ຂອງ​ໄທ. ມັນສຶກສາຄວາມໝັ້ນຄົງທາງດ້ານວັດທະນະທຳ ແລະ ການປ່ຽນແປງ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນຜົນສະທ້ອນຂອງອິດທິພົນຕາເວັນຕົກ ແລະ ສະເໜີບົດຮຽນຂອງໄທ ແລະ ແຈກຢາຍໃຫ້ຜູ້ອ່ານວັດທະນະທຳໄທ.

ຕິດຕໍ່: Randolph Barker, ຜູ້ອໍານວຍການ.

ທີ່ຢູ່: 180 Uris Hall, Ithaca, New York 14853.

ໂທລະສັບ: (607) 255-2378.

ແຟັກ: (607) 254-5000.

University of California, Berkeley South/Southeast Asia Library Service.

ຫ້ອງສະໝຸດນີ້ມີ aການ​ເກັບ​ກໍາ​ຂໍ້​ມູນ​ພິ​ເສດ​ຂອງ​ໄທ​ນອກ​ເຫນືອ​ໄປ​ຈາກ​ການ​ຖື​ຢ່າງ​ຫຼວງ​ຫຼາຍ​ຂອງ​ຕົນ​ກ່ຽວ​ກັບ​ວິ​ທະ​ຍາ​ສາດ​ສັງ​ຄົມ​ແລະ​ມະ​ນຸດ​ຂອງ​ອາ​ຊີ​ຕາ​ເວັນ​ອອກ​ສຽງ​ໃຕ້​. ການ​ເກັບ​ກໍາ​ຂໍ້​ມູນ​ທັງ​ຫມົດ​ປະ​ກອບ​ດ້ວຍ​ບາງ 400,000 monographs​, dissertations​, microfilm​, pamphlets​, ຫນັງ​ສື​ໃບ​ລານ​, ວິ​ດີ​ໂອ​, ສຽງ​ບັນ​ທຶກ​, ແລະ​ແຜນ​ທີ່​.

ຕິດຕໍ່: Virginia Jing-yi Shih.

ທີ່ຢູ່: 438 Doe Library, Berkeley, California 94720-6000.

ໂທລະສັບ: (510) 642-3095.

ແຟັກ: (510) 643-8817.

ຄໍເລັກຊັນມະຫາວິທະຍາໄລ Yale ອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້.

ການ​ເກັບ​ກໍາ​ອຸ​ປະ​ກອນ​ນີ້​ແມ່ນ​ສູນ​ກາງ​ກ່ຽວ​ກັບ​ວິ​ທະ​ຍາ​ສາດ​ສັງ​ຄົມ​ແລະ​ມະ​ນຸດ​ຂອງ​ອາ​ຊີ​ຕາ​ເວັນ​ອອກ​ສຽງ​ໃຕ້​. ການຖືຄອງລວມມີປະມານ 200,000 ເຫຼັ້ມ.

ຕິດຕໍ່: Charles R. Bryant, Curator.

ທີ່ຢູ່: Sterling Memorial Library, Yale University, New Haven, Connecticut 06520.

ໂທລະສັບ: (203) 432-1859.

ເບິ່ງ_ນຳ: ວັດທະນະທໍາຂອງ Wales - ປະຫວັດສາດ, ປະຊາຊົນ, ປະເພນີ, ແມ່ຍິງ, ຄວາມເຊື່ອ, ອາຫານ, ຮີດຄອງປະເພນີ, ຄອບຄົວ, ສັງຄົມ

ແຟັກ: (203) 432-7231.

ແຫຼ່ງຂໍ້ມູນສໍາລັບການສຶກສາເພີ່ມເຕີມ

Cooper, Robert, ແລະ Nanthapa Cooper. ວັດທະນະທໍາຊ໊ອກ. Portland, Oregon: ບໍລິສັດ Graphic Arts Center Publishing Company, 1990.

ປຶ້ມສະຖິຕິປະຈຳປີຂອງການບໍລິການຄົນເຂົ້າເມືອງ ແລະ ການສັນຊາດ. Washington, D.C.: ການບໍລິການຄົນເຂົ້າເມືອງ ແລະການສັນຊາດ, 1993.

ໄທ ແລະມຽນມາ. ລອນດອນ: The Economist Intelligence Unit, 1994.

ຫລາຍສັດຕະວັດແລ້ວ, ອຳນາດການປົກຄອງຂອງໄທຫຼາຍແຫ່ງໄດ້ສາມັກຄີກັນ ແລະພະຍາຍາມແຍກຕົວອອກຈາກການປົກຄອງຂອງຊາວຂະເໝນ (ຕົ້ນກຳປູເຈຍ). Sukothai, ເຊິ່ງໄທຖືວ່າເປັນລັດສະຫຍາມເອກະລາດຄັ້ງທໍາອິດ, ໄດ້ປະກາດເອກະລາດຂອງຕົນໃນປີ 1238 (1219, ອີງຕາມການບັນທຶກບາງ). ອານາຈັກໃໝ່ໄດ້ຂະຫຍາຍເຂົ້າໄປໃນດິນແດນຂອງຂະເໝນ ແລະ ເຂົ້າສູ່ແຫຼມມາເລ. ສີ​ອິນ​ທະ​ດິດ, ຜູ້ນຳ​ໄທ​ໃນ​ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ເອກະລາດ, ​ໄດ້​ຂຶ້ນ​ເປັນ​ກະສັດ​ຂອງ​ລາຊະວົງ​ສຸ​ໂຂ​ໄທ. ພຣະອົງໄດ້ສືບທອດໂດຍລູກຊາຍຂອງລາວ, Ram Khamhaeng, ເຊິ່ງຖືຢູ່ໃນປະຫວັດສາດຂອງໄທເປັນວິລະຊົນ. ພຣະອົງໄດ້ຈັດຕັ້ງລະບົບການຂຽນ (ພື້ນຖານສໍາລັບພາສາໄທທີ່ທັນສະໄຫມ) ແລະໄດ້ກໍານົດຮູບແບບຂອງພຸດທະສາດສະຫນາ Theravada ຂອງໄທ. ຍຸກນີ້ຄົນໄທຍຸກສະໄໝນີ້ມັກຈະຖືເປັນຍຸກທອງຂອງສາສະໜາ, ການເມືອງ, ວັດທະນະທຳຂອງສະຫຍາມ. ຍັງເປັນການຂະຫຍາຍອັນຍິ່ງໃຫຍ່ອັນໜຶ່ງຄື: ພາຍໃຕ້ຣາມຄຳເຮັງ, ຣາຊອານາຈັກໄດ້ຂະຫຍາຍໄປເຖິງນະຄອນສີທຳມະລາດທາງໃຕ້, ວຽງຈັນ ແລະຫຼວງພະບາງໃນລາວ, ແລະເຖິງພູກູໃນພາກໃຕ້ຂອງມຽນມາ.

ອາຍາ, ນະຄອນຫຼວງ, ໄດ້ຮັບການສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນຫຼັງຈາກການເສຍຊີວິດຂອງ Ram Khamheng ໃນປີ 1317. ກະສັດໄທຂອງ Ayutthaya ໄດ້ກາຍເປັນອໍານາດຫຼາຍໃນສະຕະວັດທີ XIV ແລະສິບຫ້າ, ໄດ້ຮັບຮອງເອົາຮີດຄອງປະເພນີແລະພາສາ Khmer ແລະໄດ້ຮັບອໍານາດຢ່າງແທ້ຈິງ. ໃນໄລຍະນີ້, ຊາວເອີຣົບ - ໂຮນລັງ, ປອກຕຸຍການ, ຝຣັ່ງ, ອັງກິດ, ແລະແອສປາໂຍນ - ເລີ່ມໄປຢ້ຽມຢາມສະຫຍາມ, ສ້າງຕັ້ງສາຍພົວພັນທາງການທູດແລະພາລະກິດຂອງຄຣິສຕຽນພາຍໃນອານາຈັກ. ບັນຊີຕົ້ນສັງເກດວ່າເມືອງແລະທ່າເຮືອຂອງ Ayutthaya ໄດ້ປະຫລາດໃຈແຂກເອີຣົບຂອງຕົນ, ຜູ້ທີ່ສັງເກດເຫັນວ່າລອນດອນແມ່ນບໍ່ມີຫຍັງຫຼາຍກ່ວາຫມູ່ບ້ານໃນການປຽບທຽບ. ໂດຍ​ລວມ​ແລ້ວ, ອານາຈັກ​ໄທ​ບໍ່​ໄວ້​ເນື້ອ​ເຊື່ອ​ໃຈ​ກັບ​ຄົນ​ຕ່າງປະ​ເທດ, ​ແຕ່​ໄດ້​ຮັກສາ​ສາຍ​ພົວພັນ​ອັນ​ສະໜິດສະໜົມ​ກັບ​ອຳນາດ​ການ​ປົກຄອງ​ອານາ​ນິຄົມ​ທີ່​ນັບ​ມື້​ນັບ​ຂະຫຍາຍຕົວ. ​ໃນ​ສະ​ໄໝ​ລາດ​ຊະ​ວົງ​ນາ​ໄຣ, ສອງ​ຄະນະ​ການ​ທູດ​ໄທ​ຖືກ​ສົ່ງ​ໄປ​ເຮັດ​ວຽກ​ງານ​ມິດຕະພາບ​ຕໍ່​ກະສັດ​ຫລຸຍ​ທີ 14 ຂອງ​ຝຣັ່ງ.

ໃນ​ປີ 1765 ກຸງ​ອາ​យុ​ທະ​ຍາ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ຮຸກ​ຮານ​ຢ່າງ​ຮ້າຍ​ແຮງ​ຈາກ​ພະ​ມ້າ ຊຶ່ງ​ຊາວ​ໄທ​ໄດ້​ອົດ​ທົນ​ຕໍ່​ການ​ພົວ​ພັນ​ທີ່​ເປັນ​ສັດຕູ​ມາ​ເປັນ​ເວ​ລາ 200 ປີ. ຫຼັງ​ຈາກ​ການ​ສູ້​ຮົບ​ຢ່າງ​ໂຫດ​ຮ້າຍ​ຫຼາຍ​ປີ, ນະຄອນຫຼວງ​ໄດ້​ຕົກ​ລົງ ແລະ​ຊາວ​ມຽນມາ​ໄດ້​ຕັ້ງ​ໃຈ​ທຳລາຍ​ສິ່ງ​ທີ່​ຊາວ​ໄທ​ຖື​ເປັນ​ສິ່ງ​ສັກສິດ, ລວມທັງ​ວັດ​ວາອາ​ຮາມ, ຮູບ​ປັ້ນ​ທາງ​ສາສະໜາ, ໜັງສື​ໃບ​ລານ. ແຕ່ພະມ້າບໍ່ສາມາດຮັກສາຖານທີ່ໝັ້ນໃນການຄວບຄຸມໄດ້, ແລະພວກເຂົາໄດ້ຖືກຂັບໄລ່ໂດຍພະຍາ Taksin, ນາຍພົນໄທຮຸ່ນທໍາອິດທີ່ໄດ້ປະກາດຕົນເອງເປັນກະສັດໃນປີ 1769 ແລະປົກຄອງຈາກນະຄອນຫຼວງໃຫມ່ຄື Thonburi, ຂ້າມແມ່ນ້ໍາຈາກບາງກອກ.

ເຈົ້າພະຍາຈັກກະຣີ, ເປັນນາຍພົນອີກຄົນໜຶ່ງ, ໄດ້ຂຶ້ນຄອງລາດໃນປີ 1782 ພາຍໃຕ້ຫົວຂໍ້ Rama I. ພຣະອົງໄດ້ຍ້າຍນະຄອນຫຼວງຂ້າມແມ່ນ້ຳໄປບາງກອກ. ໃນປີ 1809, Rama II, Chakri, ລູກຊາຍຂອງ Chakri, ໄດ້ຄອບຄອງບັນລັງແລະປົກຄອງຈົນກ່ວາ 1824. Rama III, ຫຼືເອີ້ນວ່າ Phra Nang Klao, ປົກຄອງຈາກ 1824 ເຖິງ 1851; ຄືກັບຜູ້ສືບທອດຂອງລາວ, ລາວໄດ້ເຮັດວຽກຢ່າງໜັກເພື່ອຟື້ນຟູວັດທະນະ ທຳ ຂອງໄທທີ່ຖືກທໍາລາຍເກືອບ ໝົດ ຈາກການຮຸກຮານຂອງມຽນມາ. ບໍ່ຈົນກ່ວາການປົກຄອງຂອງ Rama IV, ຫຼືກະສັດມົງກຸດ, ເຊິ່ງໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນໃນປີ 1851, ໄທໄດ້ເພີ່ມທະວີການພົວພັນກັບເອີຣົບ. Rama IV ໄດ້ເຮັດວຽກກັບອັງກິດເພື່ອສ້າງສົນທິສັນຍາການຄ້າແລະທັນສະໄຫມຂອງລັດຖະບານ, ໃນຂະນະທີ່ຄຸ້ມຄອງເພື່ອຫຼີກເວັ້ນການເປັນອານານິຄົມຂອງອັງກິດແລະຝຣັ່ງ. ​ໃນ​ໄລຍະ​ການ​ປົກຄອງ​ຂອງ​ພຣະ​ບຸດ​ຂອງ​ພຣະອົງ, ຣາມາ​ທີ 5 (​ເຈົ້າ​ຈຸລາ​ລົງ​ກອນ), ປົກຄອງ​ແຕ່​ປີ 1868 ຫາ 1910, ສະຫຍາມ​ໄດ້​ສູນ​ເສຍ​ດິນແດນ​ບາງ​ສ່ວນ​ໃຫ້​ແກ່​ຝຣັ່ງ ​ແລະ ​ອັງກິດ​ມຽນມາ. ກົດລະບຽບສັ້ນຂອງ Rama VI (1910-1925) ໄດ້ເຫັນການແນະນໍາການສຶກສາພາກບັງຄັບແລະການປະຕິຮູບດ້ານການສຶກສາອື່ນໆ.

ຍຸກສະໄໝໃໝ່

ໃນທ້າຍຊຸມປີ 1920 ແລະ ຕົ້ນຊຸມປີ 1930, ກຸ່ມປັນຍາຊົນ ແລະ ພະນັກງານການທະຫານຂອງໄທ (ຫຼາຍຄົນໄດ້ຮັບການສຶກສາໃນເອີຣົບ) ໄດ້ຖືເອົາອຸດົມການປະຊາທິປະໄຕ ແລະ ສາມາດປະສົບຜົນສຳເລັດໄດ້. —and bloodless— coup d'etat ຕໍ່​ຕ້ານ​ລັດ​ທິ​ປະ​ຊາ​ທິ​ປະ​ໄຕ​ຢ່າງ​ສົມ​ບູນ​ໃນ Siam. ເຫດການດັ່ງກ່າວເກີດຂຶ້ນໃນສະໄໝລາຊະການຂອງຣາມາທີ VII, ລະຫວ່າງປີ 1925 ແລະ 1935. ແທນທີ່ຈະ, ໄທໄດ້ພັດທະນາລະບອບລັດຖະທຳມະນູນຕາມແບບຢ່າງຂອງອັງກິດ, ໂດຍມີກຸ່ມທະຫານ-ພົນລະເຮືອນລວມກັນເປັນເຈົ້າການໃນການປົກຄອງປະເທດ. ຊື່ຂອງປະເທດໄດ້ຖືກປ່ຽນເປັນປະເທດໄທຢ່າງເປັນທາງການໃນປີ 1939 ລະຫວ່າງລັດຖະບານຂອງນາຍົກລັດຖະມົນຕີ Phibul Songkhram. (ລາວເຄີຍເປັນບຸກຄົນສຳຄັນທາງທະຫານໃນການກໍ່ລັດຖະປະຫານໃນປີ 1932). ​ເຖິງ​ຢ່າງ​ໃດ​ກໍ​ຕາມ, ​ເອກ​ອັກຄະ​ລັດຖະທູດ​ໄທ​ປະຈຳ​ວໍ​ຊິງ​ຕັນ​ໄດ້​ປະຕິ​ເສດ​ບໍ່​ອອກ​ຖະ​ແຫຼ​ງການ. ເສລີໄທ (ໄທຟຣີ)ກຸ່ມ​ໃຕ້​ດິນ​ໄດ້​ເຮັດ​ວຽກ​ຮ່ວມ​ກັບ​ປະ​ເທດ​ພັນທະ​ມິດ​ທັງ​ພາຍ​ນອກ ​ແລະ​ພາຍ​ໃນ​ໄທ. ການສິ້ນສຸດຂອງສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີ 2 ໄດ້ຢຸດຕິລະບອບການປົກຄອງຂອງ Phibul. ຫຼັງຈາກການຄວບຄຸມຂອງພົນລະເຮືອນແບບປະຊາທິປະໄຕເປັນເວລາສັ້ນໆ, Phibul ໄດ້ຄືນການຄວບຄຸມໃນປີ 1948, ພຽງແຕ່ໄດ້ຮັບອໍານາດຫຼາຍຂອງລາວໂດຍນາຍພົນ Sarit Thanarat, ຜູ້ບັງຄັບບັນຊາການທະຫານອີກຄົນຫນຶ່ງ. ຮອດປີ 1958, ທ່ານ Sarit ​ໄດ້​ຍົກ​ເລີກ​ລັດຖະທຳ​ມະນູນ, ຍຸບ​ສະພາ, ​ແລະ ອອກ​ກົດໝາຍ​ທຸກ​ພັກ​ການ​ເມືອງ. ພະອົງໄດ້ຮັກສາອຳນາດຈົນເຖິງການສິ້ນຊີວິດໃນປີ 1963.

ນາຍທະຫານໄດ້ປົກຄອງປະເທດແຕ່ປີ 1964 – 1973, ໃນໄລຍະນັ້ນ ສະຫະລັດໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ສ້າງຕັ້ງຖານທັບຂອງກອງທັບຢູ່ໃນດິນໄທ ເພື່ອໜູນຊ່ວຍກອງທັບທີ່ສູ້ຮົບຢູ່ໃນຫວຽດນາມ. ນາຍ​ພົນ​ທີ່​ປົກຄອງ​ປະ​ເທດ​ໃນ​ຊຸມ​ປີ 1970 ​ໄດ້​ສອດຄ່ອງ​ກັບ​ປະ​ເທດ​ໄທ​ຢ່າງ​ໃກ້ຊິດ​ກັບ​ສະຫະລັດ​ໃນ​ສົງຄາມ. ການ​ເຂົ້າ​ຮ່ວມ​ຂອງ​ພົນລະ​ເຮືອນ​ໃນ​ລັດຖະບານ​ໄດ້​ຮັບ​ອະນຸຍາດ​ເປັນ​ໄລຍະໆ. ​ໃນ​ປີ 1983 ລັດຖະທຳ​ມະນູນ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ປັບປຸງ​ເພື່ອ​ໃຫ້​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ​ມີ​ປະຊາທິປະ​ໄຕ​ກວ່າ​ອີກ, ​ແລະ ລາຊະ​ອານາຈັກ​ມີ​ອິດ​ທິພົນ​ປານກາງ​ຕໍ່​ທະຫານ ​ແລະ ນັກ​ການ​ເມືອງ​ພົນລະ​ເຮືອນ.

ຜົນສຳເລັດຂອງກຸ່ມພັນທະມິດທະຫານໃນການເລືອກຕັ້ງໃນເດືອນມີນາ 1992 ເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມວຸ້ນວາຍຫຼາຍຢ່າງ ເຊິ່ງມີພົນລະເມືອງ 50 ຄົນເສຍຊີວິດ. ກອງທັບ​ໄດ້​ປາບ​ປາມ​ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ “ປະຊາທິປະ​ໄຕ” ຢ່າງ​ຮຸນ​ແຮງ​ຢູ່​ຖະໜົນ​ຫົນທາງ​ໃນ​ບາງກອກ​ໃນ​ເດືອນ​ພຶດສະພາ 1992. ພາຍຫຼັງ​ການ​ແຊກ​ແຊງ​ຂອງ​ກະສັດ, ການ​ເລືອກ​ຕັ້ງ​ອີກ​ຮອບ​ໜຶ່ງ​ໄດ້​ຈັດ​ຂຶ້ນ​ໃນ​ເດືອນ​ກັນຍາ​ຂອງ​ປີ​ນັ້ນ, ​ເມື່ອ​ທ່ານ​ຊວນ ລີກ​ໄຜ່, ຜູ້​ແທນ​ລາຊະ​ດອນ.ຜູ້​ນໍາ​ຂອງ​ພັກ​ເດ​ໂມ​ແຄ​ຣັດ​, ໄດ້​ຖືກ​ເລືອກ​ຕັ້ງ​. ລັດຖະບານຂອງລາວໄດ້ລົ້ມລົງໃນປີ 1995, ແລະຄວາມວຸ່ນວາຍທີ່ສົ່ງຜົນໃຫ້ປະເທດຊາດມີຫນີ້ສິນຕ່າງປະເທດຂະຫນາດໃຫຍ່ເຮັດໃຫ້ເສດຖະກິດຂອງໄທລົ້ມລົງໃນປີ 1997. ຊ້າໆ, ດ້ວຍການຊ່ວຍເຫຼືອຈາກ INM, ເສດຖະກິດຂອງປະເທດຊາດໄດ້ຟື້ນຕົວ.

ຄື້ນການເຂົ້າເມືອງທີ່ສຳຄັນ

ການເຂົ້າເມືອງຂອງໄທໄປອາເມລິກາແມ່ນເກືອບບໍ່ມີຢູ່ກ່ອນປີ 1960, ເມື່ອກຳລັງປະກອບອາວຸດສະຫະລັດເລີ່ມເຂົ້າມາໃນປະເທດໄທໃນລະຫວ່າງສົງຄາມຫວຽດນາມ. ຫຼັງ​ຈາກ​ການ​ພົວພັນ​ກັບ​ຊາວ​ອາ​ເມ​ລິ​ກາ, ຊາວ​ໄທ​ໄດ້​ຮັບ​ຮູ້​ຫຼາຍ​ຂຶ້ນ​ກ່ຽວ​ກັບ​ຄວາມ​ເປັນ​ໄປ​ໄດ້​ຂອງ​ການ​ເຂົ້າ​ເມືອງ​ຢູ່​ອາ​ເມ​ລິ​ກາ. ຮອດຊຸມປີ 1970, ຊາວໄທປະມານ 5,000 ຄົນໄດ້ອົບພະຍົບໄປປະເທດນີ້, ໃນອັດຕາສ່ວນຂອງແມ່ຍິງ 3 ຄົນຕໍ່ຜູ້ຊາຍທຸກຄົນ. ຄວາມ​ເຂັ້ມ​ຂຸ້ນ​ທີ່​ໃຫຍ່​ທີ່​ສຸດ​ຂອງ​ຄົນ​ອົບ​ພະ​ຍົບ​ໄທ​ສາ​ມາດ​ພົບ​ເຫັນ​ຢູ່​ໃນ Los Angeles ແລະ New York City. ຄົນເຂົ້າເມືອງໃໝ່ເຫຼົ່ານີ້ປະກອບດ້ວຍຜູ້ຊ່ຽວຊານ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນແພດຫມໍແລະພະຍາບານ, ນັກທຸລະກິດ, ແລະພັນລະຍາຂອງຜູ້ຊາຍໃນກອງທັບອາກາດສະຫະລັດທີ່ເຄີຍໄປປະຈໍາການຢູ່ໃນປະເທດໄທຫຼືໄດ້ໃຊ້ເວລາພັກຜ່ອນຢູ່ທີ່ນັ້ນໃນຂະນະທີ່ປະຕິບັດຫນ້າທີ່ຢູ່ໃນອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້.

ໃນປີ 1980 ການສຳມະໂນຄົວຂອງສະຫະລັດໄດ້ບັນທຶກຄວາມເຂັ້ມຂຸ້ນຂອງໄທຢູ່ໃກ້ກັບການຕິດຕັ້ງທະຫານ, ໂດຍສະເພາະຖານທັບອາກາດ, ໃນບາງຄາວຕີ້ຂອງສະຫະລັດ, ຕັ້ງແຕ່ເຂດ Aroostook (Loring Air Force Base) ໃນ Maine ເຖິງ Bossier Parish (Barksdale Air Force Base) ໃນລັດ Louisiana ແລະ New Mexico ຂອງ Curry County (ຖານທັບອາກາດ Cannon). ສອງ​ສາມ​ເຂດ​ທີ່​ມີ​ທະຫານ​ໃຫຍ່​ກວ່າ​ເຊັ່ນ SarpyCounty ໃນ Nebraska, ບ່ອນທີ່ກອງບັນຊາການທາງອາກາດຍຸດທະສາດມີສໍານັກງານໃຫຍ່, ແລະ Solano County, California, ບ່ອນທີ່ຖານທັບອາກາດ Travis ຕັ້ງຢູ່, ໄດ້ກາຍເປັນບ້ານຂອງກຸ່ມຂະຫນາດໃຫຍ່. ຄວາມເຂັ້ມຂຸ້ນຂອງໄທຢ່າງຫຼວງຫຼາຍຍັງຖືກພົບເຫັນຢູ່ໃນ Davis County, Indiana, ທີ່ຕັ້ງຂອງຖານທັບອາກາດ Hill, ຖານທັບອາກາດ Eglin ໃນ Okaloosa County, Florida, ແລະ Wayne County, North Carolina, ບ່ອນທີ່ຖານທັບອາກາດ Seymour Johnson ຕັ້ງຢູ່.

ໄທດຳ, ຊົນເຜົ່າຈາກເຂດພູດອຍທາງພາກເໜືອຂອງຫວຽດນາມ ແລະ ລາວ ກໍ່ຖືກນັບວ່າເປັນການອົບພະຍົບຂອງເຊື້ອສາຍໄທໂດຍສຳມະໂນຄົວສະຫະລັດ, ເຖິງວ່າຕົວຈິງແລ້ວເຂົາເຈົ້າເປັນຊາວອົບພະຍົບຈາກປະເທດອື່ນກໍຕາມ. ພວກມັນຕັ້ງຢູ່ໃຈກາງເມືອງ Des Moines, ລັດ Iowa. ເຊັ່ນດຽວກັນກັບຊາວອົບພະຍົບອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້ອື່ນໆຂອງເຂດນີ້, ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ຮັບມືກັບບັນຫາທີ່ຢູ່ອາໄສ, ອາດຊະຍາກໍາ, ໂດດດ່ຽວທາງສັງຄົມ, ແລະການຊຶມເສົ້າ. ເຂົາເຈົ້າສ່ວນໃຫຍ່ມີວຽກເຮັດງານທຳ, ແຕ່ໃນວຽກອາຊີບທີ່ມີຄ່າຈ້າງຕ່ຳ ເຊິ່ງສະເໜີໃຫ້ມີຄວາມກ້າວໜ້າໜ້ອຍໜຶ່ງ.

ໃນ​ຊຸມ​ປີ 1980, ຊາວ​ໄທ​ໄດ້​ເຂົ້າ​ເມືອງ​ຢູ່​ສະ​ຫະ​ລັດ​ໃນ​ອັດ​ຕາ​ສະ​ເລ່ຍ​ຂອງ 6,500 ຕໍ່​ປີ. ວີຊານັກຮຽນ ຫຼືນັກທ່ອງທ່ຽວຊົ່ວຄາວເປັນສະຖານທີ່ໄປສະຫະລັດເລື້ອຍໆ. ຄວາມດຶງດູດຕົ້ນຕໍຂອງສະຫະລັດແມ່ນໂອກາດທີ່ກວ້າງຂວາງແລະຄ່າຈ້າງທີ່ສູງຂຶ້ນ. ​ແນວ​ໃດ​ກໍ​ດີ, ບໍ່​ຄື​ກັບ​ຄົນ​ທີ່​ມາ​ຈາກ​ປະ​ເທດ​ອື່ນໆ​ໃນ​ອິນ​ດູ​ຈີນ, ບໍ່​ມີ​ບ້ານ​ເກີດ​ຂອງ​ຕົນ​ຢູ່​ໃນ​ປະ​ເທດ​ໄທ​ຖືກ​ບັງຄັບ​ໃຫ້​ເຂົ້າ​ມາ​ຢູ່​ໃນ​ສະຫະລັດ​ໃນ​ຖານະ​ເປັນ​ຊາວ​ອົບ​ພະຍົບ.

ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວ, ຊຸມຊົນໄທແມ່ນຖັກຢ່າງແຫນ້ນຫນາແລະ mimic ເຄືອຂ່າຍສັງຄົມຂອງດິນກໍາເນີດຂອງເຂົາເຈົ້າ. ມາ​ຮອດ​ປີ 1990, ມີ​ປະ​ຊາ​ຊົນ​ເຊື້ອ​ສາຍ​ໄທ​ຢູ່​ອາ​ເມ​ລິ​ກາ​ປະ​ມານ 91,275 ຄົນ. ຈໍານວນຊາວໄທຫຼາຍທີ່ສຸດແມ່ນຢູ່ໃນລັດຄາລິຟໍເນຍ, ປະມານ 32,064 ຄົນ. ຄົນເຫຼົ່ານີ້ສ່ວນໃຫຍ່ເປັນກຸ່ມຢູ່ໃນເຂດ Los Angeles, ປະມານ 19,016 ຄົນ. ຍັງມີຄົນຈຳນວນຫຼາຍທີ່ວີຊາຊົ່ວຄາວໝົດອາຍຸ ເຊິ່ງເຊື່ອວ່າຈະຢູ່ໃນຂົງເຂດນີ້. ບ້ານເຮືອນ ແລະທຸລະກິດຂອງຜູ້ອົບພະຍົບໄທແມ່ນກະແຈກກະຈາຍໄປທົ່ວເມືອງ, ແຕ່ມີຄວາມເຂັ້ມຂຸ້ນສູງໃນ Hollywood, ລະຫວ່າງຖະໜົນ Hollywood ແລະ ຖະໜົນໂອລິມປິກ ແລະໃກ້ກັບຖະໜົນຕາເວັນຕົກ. ຊາວໄທເປັນເຈົ້າຂອງທະນາຄານ, ປໍ້ານໍ້າມັນ, ຮ້ານເສີມສວຍ, ບໍລິສັດທ່ອງທ່ຽວ, ຮ້ານຂາຍເຄື່ອງຍ່ອຍ ແລະຮ້ານອາຫານ. ການ​ເປີດ​ເຜີຍ​ຕໍ່​ພາ​ສາ​ອັງ​ກິດ​ແລະ​ວັດ​ທະ​ນະ​ທໍາ​ອາ​ເມລິ​ກາ​ໄດ້​ເຮັດ​ໃຫ້​ປະ​ຊາ​ກອນ​ກະ​ແຈກ​ກະ​ຈາຍ​ບາງ​ສ່ວນ​. ນິວຢອກ, ມີປະຊາກອນໄທ 6,230 (ສ່ວນໃຫຍ່ໃນນະຄອນນິວຢອກ) ແລະເທັກຊັດມີ 5,816 (ຕົ້ນຕໍແມ່ນ Houston ແລະ Dallas) ມີປະຊາກອນໄທໃຫຍ່ເປັນອັນດັບສອງແລະທີສາມຕາມລໍາດັບ.

Acculturation and Assimilation

ຊາວໄທອາເມລິກາໄດ້ປັບຕົວເຂົ້າກັບສັງຄົມອາເມລິກາໄດ້ດີ. ​ເຖິງ​ວ່າ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ຮັກສາ​ຮີດຄອງ​ປະ​ເພນີ ​ແລະ ຮີດຄອງ​ປະ​ເພນີ​ຂອງ​ຊົນ​ເຜົ່າ​ຂອງ​ຕົນ, ​ແຕ່​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ກໍ​ຍອມຮັບ​ບັນດາ​ມາດຖານ​ທີ່​ປະຕິບັດ​ຢູ່​ໃນ​ສັງຄົມ​ນີ້. ຄວາມຢືດຢຸ່ນ ແລະການປັບຕົວໄດ້ນີ້ ໄດ້ສົ່ງຜົນກະທົບອັນເລິກເຊິ່ງຕໍ່ຊາວໄທທີ່ເກີດຈາກຊາວອາເມຣິກັນ ລຸ້ນທຳອິດ, ທີ່ມີແນວໂນ້ມທີ່ຂ້ອນຂ້າງຈະເຂົ້າກັນ ຫຼືເປັນຊາວອາເມຣິກັນ. ອີງຕາມສະມາຊິກຂອງຊຸມຊົນ, ຫນຸ່ມ