مذهبي عقيدا. عيسائيت معاصر توراجي سڃاڻپ ۾ مرڪزي حيثيت رکي ٿي، ۽ اڪثر آبادي عيسائيت ۾ تبديل ٿي چڪي آهي (1983 ۾ 81 سيڪڙو). صرف اٽڪل 11 سيڪڙو الوڪ کان ڊولو (ابن ڏاڏن جا طريقا) جي روايتي مذهب تي عمل ڪن ٿا. اهي پيروڪار بنيادي طور تي بزرگ آهن ۽ اهو قیاس آهي ته "ابن ڏاڏن جا طريقا" ڪجهه نسلن ۾ گم ٿي ويندا. اتي ڪجھ مسلمان (8 سيڪڙو) پڻ آھن، بنيادي طور تي تانا توراجا جي ڏاکڻين علائقن ۾. ابن ڏاڏن جو فرقو الوڪ کان ڊولو جي خودمختيار مذهب ۾ اهم ڪردار ادا ڪري ٿو. روايتي قربانيون ابن ڏاڏن کي ڏنيون وينديون آهن، جن جي نتيجي ۾، زندگين کي بيمارين ۽ بدقسمتي کان بچائيندو. الوڪ کان ڊولو مطابق برهمانڊ ٽن دائرن ۾ ورهايل آهي: هيٺيون دنيا، زمين ۽ مٿيون دنيا. انهن دنيا مان هر هڪ پنهنجي معبود جي صدارت ۾ آهي. اهي علائقا هر هڪ بنيادي هدايت سان لاڳاپيل آهن، ۽ خاص قسم جي رسمن کي خاص هدايتن ڏانهن وڌايو ويو آهي. مثال طور، ڏکڻ-اولهه انڊرورلڊ ۽ مئل جي نمائندگي ڪري ٿو، جڏهن ته اتر اوڀر ديوتا ابن ڏاڏن جي مٿين دنيا جي نمائندگي ڪري ٿو. يقين ڪيو وڃي ٿو ته مئل "پويا" نالي هڪ ملڪ ڏانهن سفر ڪن ٿا، ڪنهن جاء تي توراجا هاءلينڊ جي ڏکڻ اولهه ڏانهن. بشرطيڪ پويا ڏانهن رستو ڳولڻ جو انتظام ڪيو وڃي ۽ هڪ جي رهندڙ مائٽن ضروري (۽ قيمتي) رسمون انجام ڏنيون آهن، هڪ روح داخل ٿي سگهي ٿو.مٿاهين دنيا ۽ هڪ ديوتا ابن ڏاڏن بڻجي. تنهن هوندي به، مئل جي اڪثريت، پويا ۾ رهي ٿو، پنهنجي پوئين زندگي وانگر زندگي گذاريندو آهي ۽ انهن جي جنازي تي پيش ڪيل سامان جو استعمال ڪندي. اُهي روحون بدقسمتيءَ سان پُويا ڏانهن پنهنجو رستو نه ڳولي سگهن ٿيون يا جن کي جنازي جي رسم نه آهي، اهي بمبو، روح بڻجي وڃن ٿا جيڪي جيئڻ کي خطرو ڪن ٿا. اهڙي طرح جنازي جون تقريبون ٽنهي جهانن جي هم آهنگي کي برقرار رکڻ ۾ اهم ڪردار ادا ڪن ٿيون. ڪرسچن توراجا پڻ تبديل ٿيل جنازي جي رسمن کي اسپانسر ڪيو. بمبو (جيڪي جنازي کان سواءِ مري ويا) کان علاوه اهڙا روح به آهن جيڪي خاص وڻن، پٿرن، جبلن يا چشمن ۾ رهن ٿا. Batitong خوفناڪ روحون آھن جيڪي ننڊ ۾ پيل ماڻھن جي پيٽ تي کاڌو پيون آھن. اهڙا روح پڻ آهن جيڪي رات جو اڏامندا آهن ( پوپوڪ ) ۽ ويروولز ( پيراگوسي ). اڪثر عيسائي تورجا چون ٿا ته عيسائيت اهڙن مافوق الفطرت ماڻهن کي ٻاهر ڪڍيو آهي.

مذهبي عمل ڪندڙ. روايتي پادرين ( کان مينا ) اڪثر الوڪ کان ڊولو ڪمن ۾ ڪم ڪن ٿا. چانورن جي پادرين ( indo' padang ) موت جي چڪر واري رسمن کان پاسو ڪرڻ گهرجي. اڳئين زماني ۾ اتي ٽرانسويسٽ پادرين ( بورڪي تمبولانگ ) هئا. هتي شفا ڏيندڙ ۽ شمن پڻ آهن.

تقريبون. تقريبون ٻن شعبن ۾ ورهايل آهن: دونھون اڀرڻ واريون رسمون ( rambu tuka ) ۽ دونھون نازل ٿيڻ واريون رسمون ( rambu solo' ). تماڪ جي اٿڻ واري رسم جو پتوزندگي جي قوت (ديوتائن کي نذرانو، فصل جي شڪرگذاري وغيره)، جڏهن ته دونھون نازل ٿيڻ واري رسمن جو تعلق موت سان آهي.

آرٽس. ٽونگڪونان جي گھرن ۽ چانورن جي گودامن کان علاوه، ڪجهه مالدار اشرافيه لاءِ مئلن جا زندگيءَ جا مجسما تراشيل آهن. ماضيءَ ۾ اهي مجسما ( tautau ) ڏاڍا انداز هوندا هئا، پر تازو اهي بلڪل حقيقي ٿي ويا آهن. ڪپڙي، بانس جي ڪنٽينر، ۽ بانسري پڻ جاميٽري نموني سان سينگاريا ويندا آهن جيئن ته ٽونگڪونن گهرن تي مليا آهن. روايتي موسيقي جا آلات شامل آهن ڊرم، يهودي هارپ، ٻه تار وارو لوٽ، ۽ گونگ. رقص عام طور تي تقريب جي حوالي سان مليا آهن، جيتوڻيڪ سياحت پڻ روايتي ناچ جي پرفارمنس کي فروغ ڏنو آهي.

دوائون. جيئن انڊونيشيا جي ٻين حصن ۾، بيماري اڪثر ڪري جسم ۾ واء يا ڪنهن جي دشمنن جي لعنت سان منسوب ڪيو ويندو آهي. روايتي شفا ڏيڻ وارن کان علاوه، مغربي طرز جي ڊاڪٽرن سان صلاح ڪئي وئي آهي.

موت ۽ بعد جي زندگي. جنازو زندگيءَ جو سڀ کان نازڪ واقعو آهي، ڇاڪاڻ ته اهو مرحوم کي جيئري دنيا ڇڏڻ ۽ پويا ڏانهن وڃڻ جي اجازت ڏئي ٿو. جنازي جون تقريبون ڊگھائي ۽ پيچيدگي ۾ مختلف هونديون آهن، ڪنهن جي دولت ۽ حيثيت جي لحاظ کان. هر جنازو ٻن حصن ۾ ڪيو ويندو آهي: پهرين تقريب ( dipalambi'i ) صرف مرڻ کان پوءِ ٽونگڪنان گهر ۾ ٿيندي آهي. ٻي ۽ وڏي تقريب ٿي سگھي ٿي مھينن يا ان کان به سالمرڻ کان پوءِ، ان ڳالهه تي منحصر آهي ته خاندان کي ان رسم جي خرچن کي پورو ڪرڻ لاءِ ڪيترا وسيلا گڏ ڪرڻ گهرجن. جيڪڏهن مقتول اعليٰ حيثيت جو هجي ته ٻي رسم ست ڏينهن کان وڌيڪ رهي، هزارين مهمان اچي گڏ ٿين ۽ درجنين پاڻيءَ جون بهنسون ۽ سور، بهنسون وڙهڻ، لات مارڻ، نعرا هڻن ۽ ناچ نچڻ ۾ شامل هجن.